Opdracht #35 Kerstkeuze menu

Ze stapt in de trein van Amersfoort naar Amsterdam. Op een klapstoeltje naast een roestige witte vouwfiets neemt zij plaats en draait haar knieën naar de andere kant. De fiets behoort toe aan een grijsharige man in een rood jack die het trapje oploopt en boven in de trein gaat zitten. Haar zwarte haar wordt bijeengehouden door een roze elastiekje en glanst. Een strakke legging is verstopt in hoge laarzen en haar kleine blauwe bontjasje maakt haar tot een opvallende verschijning in het spitsuur. In haar witte tas zoekt ze haar telefoon. Herziene eerste alinea Ze stapt in de trein van Amersfoort naar Amsterdam. Op een klapstoeltje naast een roestige witte vouwfiets neem zij plaats en draait haar knieën naar de andere kant. Haar glanzende zwarte haar wordt bijeengehouden door een roze elastiekje, haar ogen zijn bruin en haar huid is licht getint. Ze draagt elegante hoge laarzen en een zwarte legging. Even denk ik dat het mijn buurmeisje is van vroeger, die uit Indonesië kwam. Herziene versie Uit haar witte tas pakt ze haar rinkelende telefoon. 'Ja, ben ik weer.' Haar stem klinkt zacht, ik kan het nog net verstaan. 'Wat? Zeg dat nog eens, dit meen je niet.' Geirriteerd kijkt ze mijn kant op. Ik ben de enige die op een klapstoeltje zit, de andere reizigers zijn naar een coupé gelopen. 'Weet je, nu laat je mij even terugbabbelen met jou. Ik ga jou zeggen hoe het is gegaan. Jij wilde niet in die keuken staan, toch? Daarom, ja. We nemen allemaal wat mee.' Haar stem is luid. 'Uit eten? Wat, jij denkt zeker dat ik gek ben, nee, daar heb ik geen geld voor, ik wil niet, waarom ineens?' Ik kan de ander horen praten maar niet verstaan. 'Wat, wie is zij, welke zij bedoel je? Iedereen doet wat. Wat? Wie? Zij niet?' Haar oogbollen draaien van ergernis. 'Zij weet niet wat jij denkt, zij wil gewoon niet in jouw keuken. Je laat je ombabbelen, aduh, ja dus zij...' Ze wappert met haar hand. De roestige fiets verschuift even van zijn plek. 'Ik ben boos, marah, mam!' Ze strijkt wat haren uit haar gezicht. 'Ik weet niet wat jij denkt maar ik kom niet zo. Dan doe ik wel gewoon zo'n blikkie open en gooi er twee kippen bij. Ja, dat doe ik, gewoon ayam'. Ze kijkt uit het raam. Dan schreeuwt ze. 'Die verbinding is hier kut, ik hoor je niet, wacht effe, ja wachten.' Ze zegt sorry tegen degenen die met haar meereizen in het gesprek. 'Ja, ben ik weer. Kijk mama, ik wil geen drama. Wij komen naar je toe en ik neem wat mee, geen probleem.' Even luistert ze. 'Nou goed, dan gaat het niet door, ook goed hoor.' 'Zij komt niet als wij komen, dat zeg jij mam, als je dat doet kom ik nooit meer. Dan is er al mot voor dat we beginnen.' Ze schatert schel. 'Mama, ik heb pijn van jouw woorden, ja, pijn, pijn. Jij denkt aan haar, niet aan mij. Klote kut kerst. Laat maar, nee laat maar. Ik kom niet.' De klapstoel slaat met een dreun dicht als zij opstaat. 'Station Hilversum' wordt er omgeroepen. Ze gooit haar telefoon in haar tas en stapt uit.