Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Opdracht #35 Kerstkeuze menu

Ze stapt in de trein van Amersfoort naar Amsterdam. Op een klapstoeltje naast een roestige witte vouwfiets neemt zij plaats en draait haar knieën naar de andere kant. De fiets behoort toe aan een grijsharige man in een rood jack die het trapje oploopt en boven in de trein gaat zitten. Haar zwarte haar wordt bijeengehouden door een roze elastiekje en glanst. Een strakke legging is verstopt in hoge laarzen en haar kleine blauwe bontjasje maakt haar tot een opvallende verschijning in het spitsuur. In haar witte tas zoekt ze haar telefoon. Herziene eerste alinea Ze stapt in de trein van Amersfoort naar Amsterdam. Op een klapstoeltje naast een roestige witte vouwfiets neem zij plaats en draait haar knieën naar de andere kant. Haar glanzende zwarte haar wordt bijeengehouden door een roze elastiekje, haar ogen zijn bruin en haar huid is licht getint. Ze draagt elegante hoge laarzen en een zwarte legging. Even denk ik dat het mijn buurmeisje is van vroeger, die uit Indonesië kwam. Herziene versie Uit haar witte tas pakt ze haar rinkelende telefoon. 'Ja, ben ik weer.' Haar stem klinkt zacht, ik kan het nog net verstaan. 'Wat? Zeg dat nog eens, dit meen je niet.' Geirriteerd kijkt ze mijn kant op. Ik ben de enige die op een klapstoeltje zit, de andere reizigers zijn naar een coupé gelopen. 'Weet je, nu laat je mij even terugbabbelen met jou. Ik ga jou zeggen hoe het is gegaan. Jij wilde niet in die keuken staan, toch? Daarom, ja. We nemen allemaal wat mee.' Haar stem is luid. 'Uit eten? Wat, jij denkt zeker dat ik gek ben, nee, daar heb ik geen geld voor, ik wil niet, waarom ineens?' Ik kan de ander horen praten maar niet verstaan. 'Wat, wie is zij, welke zij bedoel je? Iedereen doet wat. Wat? Wie? Zij niet?' Haar oogbollen draaien van ergernis. 'Zij weet niet wat jij denkt, zij wil gewoon niet in jouw keuken. Je laat je ombabbelen, aduh, ja dus zij...' Ze wappert met haar hand. De roestige fiets verschuift even van zijn plek. 'Ik ben boos, marah, mam!' Ze strijkt wat haren uit haar gezicht. 'Ik weet niet wat jij denkt maar ik kom niet zo. Dan doe ik wel gewoon zo'n blikkie open en gooi er twee kippen bij. Ja, dat doe ik, gewoon ayam'. Ze kijkt uit het raam. Dan schreeuwt ze. 'Die verbinding is hier kut, ik hoor je niet, wacht effe, ja wachten.' Ze zegt sorry tegen degenen die met haar meereizen in het gesprek. 'Ja, ben ik weer. Kijk mama, ik wil geen drama. Wij komen naar je toe en ik neem wat mee, geen probleem.' Even luistert ze. 'Nou goed, dan gaat het niet door, ook goed hoor.' 'Zij komt niet als wij komen, dat zeg jij mam, als je dat doet kom ik nooit meer. Dan is er al mot voor dat we beginnen.' Ze schatert schel. 'Mama, ik heb pijn van jouw woorden, ja, pijn, pijn. Jij denkt aan haar, niet aan mij. Klote kut kerst. Laat maar, nee laat maar. Ik kom niet.' De klapstoel slaat met een dreun dicht als zij opstaat. 'Station Hilversum' wordt er omgeroepen. Ze gooit haar telefoon in haar tas en stapt uit.

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Familierelaties worden ernstig op de proef gesteld omstreeks kerst. Gelukkig is het bijna voorbij...Leuk verhaal en levensecht telefoongesprek.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Een treurig verhaal. Gezien ik een degelijke deerne met degelijke familiebanden ben, kan ik me dit slecht voorstellen. Het lijkt me heel erg om onenigheid of ruzie te hebben met familie. Hopelijk is het niet echt. Anders voel ik me gedwongen om John Williams in te schakelen. Wel graag gelezen. Ik vind het een knappe dialoog.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Madd: Een stilistische weergave van een scherpe waarneming. Het doet mij denken aan het verhaal dat ik van je las toen je badgasten observeerde tijdens een vakantie. Het is je op het lijf geschreven. Ik ben erg benieuwd naar wie 'zij' is in het verhaal. Een zusje of een schoonzusje? Weet jij het? [Ze kijkt uit het raam. Dan schreeuwt ze. 'Die verbinding is hier kut, ik hoor je niet, wacht effe, ja wachten.'] Mooie, korte, indringende zinnen. (typo's: neem(t) zij plaats/voor dat-voordat)

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vermoed dat jij dit gesprek letterlijk hebt gehoord in de trein want het is zeer realistisch geschreven! :thumbsup: Ik heb wel moeite met wat uitspraken van de sprekende dame. Haar beginzin kan ik niet herleiden:['Ik wil wel terugbabbelen, weet je, zo is het gegaan] Terugbabbelen? Geef jij hiermee aan dat de HP van buitenlandse komaf is? De beschreven setting in het begin komt op mij over als 'infodump'. Zou deze informatie ook tijdens de weergave van het gesprek verspreid kunnen worden gegeven en haar laten beginnen met het uitspreken van de eerste gesproken zin? Ik ben benieuwd wie de andere persoon is maar dat weet jij waarschijnlijk ook niet! ;) Die kerstdagen blijven voor sommigen een bron van ergernis. Bij mij persoonlijk staat kerst voor (eindelijk) twee vrije dagen met verplichtingen. Maar ieder jaar weer een nieuwe kerst dus nieuwe kansen en herinneringen! :p

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@PetraO; de emoties vlogen ervan af. Ik hoop dat ze een leukere dag heeft op 31 december. @Johanna; het was levensecht en triest. Ze zat tegenover mij in de trein. @schrijvenmaar; dat zeg je mooi. Het verhaal ligt op straat. @Mili; ik heb gisteren een nieuwe bril besteld, hoop dan beter te kunnen voorkomen dat er een taalfout insluipt. Ik begreep ook niet wie de 'zij' was. Ik vermoed familie van de koude kant. @Marietje; ja, dat klopt Marietje en juist door het woord 'terugbabbelen' trok ze mijn aandacht. Ik vond dat een leuk woord en ik houd van aparte woorden. Ze was Indonesisch, vermoed ik. Ze had een sterke uitspraak van haar woorden, specifiek de letter 'S'. Wie de 'zij' was in het gesprek kan ik alleen maar gissen. Ik had inderdaad kunnen beginnen met de dialoog. Ik schreef het zo omdat ik het op deze manier observeerde. Ze viel mij namelijk eerst op door haar kleding tot ik haar hoorde bellen.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja mooi! Ik wilde iets over de opbouw zeggen, maar zag dat Marietje dat al had gedaan. Triest en komisch tegellijk. Alhoewel dat komische waarschijnlijk alleen voor ons geldt. Met veel plezier gelezen.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bij velen een jaarlijks terugkerend probleem: bij wie en wanneer en hoe kerst vieren. Ik heb het verhaal twee keer moeten lezen, met het verhelderende commentaar om het me helemaal eigen te kunnen maken. De vreemde woorden kon ik moeilijk plaatsen. Het zou wat duidelijker zijn geweest als je in het begin had gezegd dat ze van Indonesische afkomst was. Ook al begrijp je de woorden niet, dan nog kun je ze beter plaatsen. Nu is het alsof ik ze zou moeten begrijpen en voel me tekort schieten. De eerste gesproken zin komt voor mij ook iets te plompverloren. Los hiervan, een leuke, realistische column.

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hi Maddbrug, 'Die verbinding is hier kut, ik hoor je niet, wacht effe, ja wachten.' Ze zegt sorry tegen degenen die met haar meereizen in het gesprek. 'Ja, ben ik weer. in combinatie met deze zin : De klapstoel slaat met een dreun dicht als zij opstaat De verbinding is kut, maar op welke manier heeft ze opnieuw verbinding gekregen? In de eerste alinea beschrijf je precies in geur en kleur hoe alles eruit ziet. Daardoor worden er zoveel details meegegeven dat je verhaal moeilijker wordt om te lezen en minder goed blijft hangen. Haar zwarte haar wordt bijeengehouden door een roze elastiekje en glanst. Wat glanst? Het elastiekje of het zwarte haar? Als ik het zo lees het elastiekje. Bedoel je dat ook zo? Een hele leuke conversatie in de trein over de kerstdagen die zo verplicht leuk moeten zijn dat geen mens dit bijna kan opbrengen. Graag gelezen.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@janp: exact, vind ik ook! @ Indrany; geen idee waarom de verbinding wegviel; ze belde opnieuw. Ik ga vandaag wat aan het eerste gedeelte veranderen. Het haar glanst, het elastiekje niet.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Dos, ik heb veel aan je feedback. Ik ga vandaag enkele veranderingen toepassen. Ik merk dat ik bij de tekst de lichaamstaal zie van de vrouw en de lezer niet, een flinke valkuil dus.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het altijd leuk als iemand net wat te luid een telefoongesprek voert. Misschien een slechte eigenschap, maar ik vind het heerlijk om dan mee te luisteren. Een mooi verhaal, maddburg. Ik zie haar zo in de trein zitten!

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Dank je Anne, ik vind observeren een prettige bezigheid en meeluisteren ook. Deze dame sprak zo luid en apart, ik kon niet anders dan luisteren.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ze stapt in de trein van Amersfoort naar Amsterdam. Op een klapstoeltje naast een roestige witte vouwfiets neem zij plaats en draait haar knieën naar de andere kant. Haar glanzende zwarte haar wordt bijeengehouden door een roze elastiekje, haar ogen zijn bruin en haar huid is licht getint. Ze draagt elegante hoge laarzen en een zwarte legging. Even denk ik dat het mijn buurmeisje is van vroeger, die uit Indonesië kwam. In haar witte tas zoekt ze haar telefoon. Dos,Marietje, Ik heb de eerste alinea aangepast en enkele woorden in de tekst. Is dit duidelijker?

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De telefonerende hp heeft nu al meer identiteit omdat ze lijkt op een 'Indonesische' vriendin van de observerende hp. Maar het telefoongesprek begint nog steeds plompverloren. Als je nu zegt dat die telefoon rinkelde, dan weet de lezer al dat ze gebeld wordt. En dan verzin je een smoes waarom het begin van het gesprek onverstaanbaar is. Bijv. omdat ze te zacht spreekt en het rumoerig in de trein is. Even later raakt ze iets meer opgewonden en spreekt ze luider en opeens wel verstaanbaar. Dan sluit je aan op de monoloog: 'Ik wil wel terugbabbelen, weet je, zo is het gegaan. Jij wilde...etc. Maddy, lijkt je dat iets?

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Nu ik het herlees zou dit verhaal ook heel erg goed in de jij-vorm kunnen: -'Ik wil wel terugbabbelen, weet je, zo is het gegaan.' Je zit tegenover me in de trein van Amersfoort naar Amsterdam, op een klapstoeltje naast een roestige witte vouwfiets met jouw knieën naar de andere kant. 'Jij wilde niet in de keuken staan, daarom. We nemen allemaal wat mee.' Je draagt elegante hoge laarzen en een zwarte legging. 'Uit eten? Wat, jij denkt zeker dat ik gek ben, nee, daar heb ik geen geld voor, ik wil niet, waarom ineens?' De ander hoor ik wel praten maar jou kan ik letterlijk verstaan. 'Wat, wie is zij, welke zij bedoel je? Iedereen doet wat. Wat? Wie? Zij niet?' Jouw glanzende zwarte haar wordt bijeengehouden door een roze elastiekje, je huid is licht getint en je bruine oogbollen draaien van ergernis.Even denk ik dat je mijn buurmeisje bent van vroeger, die uit Indonesië kwam.- Door de dialoog te mengen met de beschrijvingen blijft de lezer nieuwsgierig omdat zo de informatie verspreid wordt gegeven. Daardoor wordt de tekst m.i. sterker. Wat vind jij?

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Maddbrug, ik vind dit uitstekend geschreven. Mooie beschrijving van het uiterlijk van het HP, en daarna de dialoog uit het telefoongesprek realistisch en geloofwaardig weergegeven. Wel heel sneu dat het kerstdiner niet doorging, maar herkenbaar dat kerst veel spanning op kan roepen bij families. Graag gelezen, :thumbsup: en fijne feestdagen!

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Gezellig een dagje met een trein en gratis wat inspiratie voor een verhaal toegestopt krijgen ook. Ik hoop dat de Indonesische alsnog leuke kerstdagen zal hebben. Graag gelezen.

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Prachtige observatie Maddbrug, levensecht. Ook boeiend hoe zo'n eenzijdige 'diagloog' toch het hele gesprek weergeeft. (of veel daarvan in ieder geval). Mooi gevonden: [ Ze zegt sorry tegen degenen die met haar meereizen in het gesprek.]

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Fata: Dank je wel, ik merk dat ik deze manier van schrijven het leukste vind, observeren en noteren. @Siv; het verhaal ligt op straat, of in de trein, in dit geval. Dank je . @@Alicia; dank je voor je positieve feedback, dat doet mij goed! Fijne feestdagen. @Marietje; dank je voor je uitgebreide feedback, en ja idd is dit ook een manier. Ik ben het met je eens dat het mengsel dialoog en beschrijving prettiger te lezen is, dank voor je meedenken. @Dos; Ik heb uitgevogeld hoe ik van de plompverlorenheid kan afkomen, hoop ik. Het komt eraan.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Uit haar witte tas pakt ze haar rinkelende telefoon. 'Ja, ben ik weer.' Haar stem klinkt zacht, ik kan het nog net verstaan. 'Wat? Zeg dat nog eens, dit meen je niet.' Geirriteerd kijkt ze mijn kant op. Ik ben de enige die op een klapstoeltje zit, de andere reizigers zijn naar een coupé gelopen. 'Weet je, nu laat je mij even terugbabbelen met jou. Ik ga jou zeggen hoe het is gegaan. Jij wilde niet in die keuken staan, toch? Daarom, ja. We nemen allemaal wat mee.' @Dos; de telefoon rinkelt in haar tas. Ik heb het wederom aangepast. Kijk, dan ga ik er ook voor. Dank je voor je inzet.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Ik had hier op gereageerd, maar zie mijn reactie nergens staan. Kennelijk vergeten op bewaren te drukken. Wat ik geschreven heb weet ik niet meer. Ik heb vast geschreven dat ik het een lekker stukje vond.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Uit haar witte tas pakt ze haar rinkelende telefoon. 'Ja, ben ik weer.' Haar stem klinkt zacht, ik kan het nog net verstaan. 'Wat? Zeg dat nog eens, dit meen je niet.' Geirriteerd kijkt ze mijn kant op. Ik ben de enige die op een klapstoeltje zit, de andere reizigers zijn naar een coupé gelopen. 'Weet je, nu laat je mij even terugbabbelen met jou. Ik ga jou zeggen hoe het is gegaan. Jij wilde niet in die keuken staan, toch? Daarom, ja. We nemen allemaal wat mee.'
Goede herschrijf! :thumbsup: