#34 ik ga, ik kom

Wow, Triest verhaal, mooi geschreven. Ik hoop dat ze in de Andere Wereld herenigd wordt met Alie en dat ze daar gelukkig is.

De lezer zit direct in het verhaal.

Het verhaal laat me met een krop in de keel achter. Tijdens de feestdagen denk ik nog vaker aan mensen die het moeilijk hebben, die niet gelukkig zijn. Ik kan me goed voorstellen dat er meer zelfmoorden zijn tijdens de feestdagen, want we worden bijna verplicht om gelukkig te zijn. Een zeer actueel verhaaltje dus, Dos.

Dos, er zijn m.i. brokjes uit deze zin gevallen [want geen boter meer in caravan.] Ook weet ik niet aan wie Marietje zich overgeeft. De Oneindig Al? Ik kan maar niet achterhalen op welke toon jij dit hebt geschreven. Is het spottend, badinerend of ben je serieus? [Haar kanariepiet is zojuist al van zijn stokje gevallen. Ik neem hem mee naar boven. Zij was zo dol op hem.] vind ik in ieder geval hilarisch. Heb je weer met veel plezier gelezen. Je inzendingen zijn op zijn minst altijd een grote verrassing te noemen.

Dos, Ik hink op vele gedachten. Je tekst is goed geschreven maar glijdt een beetje rimpelloos en weemoedig naar het graf. Moeilijk om daar heel opgewonden over te zijn. Toch ben ik het met Mili eens: de kanarie is een hoogtepunt, allen betwijfel ik of je het alleen maar komisch hebt bedoeld (het is op zijn minst tragikomisch). Een kanarie is voor mij het archetype van de armtierige eenzaamheid. Vaak hebben oude verlaten mensen in de stad alleen nog een kanarie om mee te praten. Daarom vind ik het beeld van die dode kanarie juist heel sterk (hij doet me natuurlijk ook aan de mijngangen denken waar de kompels kanaries gebruiken om mijngas te detecteren). Als de kanarie er eindelijk ligt is er echt niks meer om voor te leven. Bah... waarom zit ik hier jou tekst uit te leggen, dat past eigenlijk helemaal niet. Mooi ingetogen verhaal zal ik dus maar besluiten.

Dos, Ik hoop dat je me niet verkeerd begrepen hebt he. Ik vond je tekst heel mooi... maar meestal schrijf je stukjes die bruisen van dwarse humor met heel opwindende woordspelingen en gedachtenwissels erin. Dit stukje heeft een heel erg ingetogen emotie en glijdt in een serene sfeer naar het graf. Alleen de kanarie vormt als het ware een geel knipperlicht. Die kalme rustige en weemoedige sfeer was ik nog niet van je gewoon. Vergeef me als ik niet duidelijk was.

ik geloof dat dit met recht het meest sentimentele kerstverhaal is dat Marieke serieus over het Pietje praat, terwijl die van z'n stokje gaat, is intens triest

Tjezus, wil je ons aan het huilen maken of zo? Wat een in en in triest verhaal. Tot in alle kleine details verdrietig. Wel een mooie verwijzing naar de Jumbo reclame.

Meer een ver-assing deze keer dan een verrassing, jouw verhaal. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik er op wil zeggen. Triest natuurlijk, opstandig tegen de overmatige toestanden rond kerst, de Jumbo, ook niet onbelangrijk in het geheel. De een werpt zich voor de trein en dan is er vertraging voor de rest van de reizigers vanwege de aanrijding met een persoon. Ik had zo'n vertraging woensdag. Het werd minstens tien keer omgeroepen in twee talen. De ander doet het met CO- dampen en maakt een gaskamer van een caravan. Ik wil niet oordelen. Maar je hebt mij geraakt met je verhaal.Dat wel.

Een heel mooi, integer verhaal Dos. Ik vraag me alleen wel af of het zo verstandig is van haar om de brief te schrijven terwijl het gas al aanstaat. Kan ze de brief beter niet van tevoren schrijven? Voor je het weet ben je al bewusteloos terwijl je afscheidsbrief nog helemaal niet af is!

In het echt heb je volkomen gelijk, Anne. Maar het betreft hier een verhaal waarbij ik de lezers zo nauw mogelijk probeer te betrekken. Ze moeten de spanning van het naderende einde voelen. Het gedicht had Marieke al eerder geschreven. De begeleidende tekst schreef ze met de gaskranen open. Dat is wel te doen. De zuurstof raakt pas na een tijdje uitgeput. Je ziet en voelt het langzaam aankomen. Jij hebt de spanning van haar aanstaande dood goed aangevoeld. Dank voor je bezorgde reactie.

Ook bij mij kwam het verhaal binnen. Jij hebt het zo geschreven dat ik als lezer de HP kan begrijpen. Het gemis om haar kind, het ergste wat een ouder kan overkomen, lijkt mij. Haar schuldgevoel en dankbaarheid naar haar broer. De kanarie, die ook nog eens van haar dochtertje was, functioneel gebruikt. De briefvorm maakt de lezer zeer betrokken. Inderdaad het meest intens verdrietige kerstverhaal deze week. :thumbsup:

In het echt heb je volkomen gelijk, Anne. Maar het betreft hier een verhaal waarbij ik de lezers zo nauw mogelijk probeer te betrekken. Ze moeten de spanning van het naderende einde voelen. Het gedicht had Marieke al eerder geschreven. De begeleidende tekst schreef ze met de gaskranen open. Dat is wel te doen. De zuurstof raakt pas na een tijdje uitgeput. Je ziet en voelt het langzaam aankomen. Jij hebt de spanning van haar aanstaande dood goed aangevoeld. Dank voor je bezorgde reactie.

Ja, ik snap dat je het spannend wilt houden. Als ze de brief van tevoren had geschreven was het verhaal minder interessant geweest. Dat ze het gedicht al eerder geschreven had maakt het dan weer realistischer.

Indrukwekkend geschreven. Het gedicht voor op het prentje was niet helemaal mijn genre, maar toch. De droefenis van het gezellig moeten hebben met kerst is voortreffelijk geschreven. Als een zaadje wat zo snel ontkiemd dat positievere oplossingen niet meer gezien kunnen worden.