#34 ik ga, ik kom
Lieve Joris,
Mijn leven is totaal uitgewoond, zoals de caravan waarin ik nu al vier jaar huis. Buiten toenemende ellende heeft het me niets meer te bieden. Het is, zoals je weet, begonnen met de tragische dood van mijn innig geliefde Alie. Elf zou ze nu zijn. Haar dood was een indirect gevolg van de noodgedwongen ontruiming van ons huis.
De hypotheekschuld waarmee ik opgezadeld werd na de scheiding, heb ik nooit kunnen inlossen en tot overmaat van ramp werd ik ook nog eens ziek en arbeidsongeschikt. Bij de Sociale Dienst zagen ze me liever gaan dan komen. Tot mijn grote verdriet werd ik ongewild een outcast.
Van grote afstand heb je dit allemaal meegemaakt. Je hebt ook vaak je bezorgdheid getoond en me moreel proberen te steunen. Maar dat heeft de pijn helaas niet kunnen minderen; het verlies van Alietje zit te diep. Ik mis haar steeds meer in plaats van minder. Daarom, lieve Joris, heb ik besloten om vandaag een einde te maken aan mijn miserabele bestaan, ik ga naar Alie.
Denk niet dat het een onbezonnen wanhoopsdaad is. Hij is weloverwogen en ik heb er langzaam naartoe geleefd; zelfs geheel in kerstsfeer. Ik heb zojuist een smakelijk kerstdiner opgewarmd. Een geschenk van de Jumbo: een groentesoepje, wortelstamppot met een riant stuk braadworst en griesmeelpudding met gekonfijte vruchten na. Heerlijk. Wel heb ik het gerecht laten aanbranden, want geen boter meer in caravan.
Dit zijn mijn laatste minuten. Ik heb alle ventilatieopeningen in de caravan dichtgeplakt en de gasverwarming en het tweepits kooktoestel, beide op butagas, helemaal open gedraaid. Het begint al benauwd te worden. Niet lang meer, dan is de zuurstof nagenoeg uit de lucht en reis ik vredig in een wolk van koolmonoxide naar mijn Alie. Haar kanariepiet is zojuist al van zijn stokje gevallen. Ik neem hem mee naar boven. Zij was zo dol op hem.
Onderstaand gedicht wil ik graag op mijn doodsprentje.
ik ga, ik kom
zwart is mijn kleur
inherent aan de dood
ik ben niet bang
voor wat komen gaat
noch treur ik om
wat ik achterlaat
twijfels heb ik niet
ook geen vragen meer
het lijden is voorbij
ik zie een licht in het donker
een weg in het verschiet
mijn ogen gloren
en ik geef me over
aan het oneindige Al
Joris, weet vooral dat ik nu gelukkig ben. Het ga je goed.
Lieve groet van je kleine zus,
Marieke.
Wow, Triest verhaal, mooi
Lid sinds
10 jaarRol
Dos Wijnhof, Met overtuiging
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Het verhaal laat me met een
Lid sinds
10 jaar 1 maandRol
Dos, er zijn m.i. brokjes uit
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Dos, Ik hink op vele
Lid sinds
10 jaar 2 maandenRol
Siv schreef: Wow, Triest
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
janpmeijers schreef: De
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Lilithx schreef: Het verhaal
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Mili schreef: Dos, er zijn
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
W Rynlandt schreef: Dos, Ik
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Dos, Ik hoop dat je me niet
Lid sinds
10 jaar 2 maandenRol
W Rynlandt schreef: Dos, Ik
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
ik geloof dat dit met recht
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Tjezus, wil je ons aan het
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Meer een ver-assing deze keer
Lid sinds
12 jaar 10 maandenRol
schrijvenmaar schreef: ik
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Een heel mooi, integer
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Ook bij mij kwam het verhaal
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Johanna B. schreef: Tjezus,
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
maddbrug schreef: Meer een
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Anne Borneman schreef: Een
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Dos Wijnhof schreef: In het
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Marietje schreef: Ook bij mij
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Anne Borneman schreef: Dos
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Indrukwekkend geschreven. Het
Lid sinds
12 jaar 8 maandenRol
Indrany
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol