De kleuren van de ziel Ik heb aan het koordje van de lamellen getrokken en het zonlicht in de kamer wordt gedimd tot een zacht geel. Ik steek een waxinelichtje aan en een wierookstokje dat al snel de geur van gardenia’s verspreidt. Ik ga zitten en het wordt donkerder want ik sluit mijn ogen. Ik fluister in een oor die naar vrouw ruikt: “Wees stil relax blik in jezelf en ontdek de kleuren van je regenboog kleuren die alleen bij jou passen. Maar… wordt niet triest Want zo is het leven Dus maak een begin en Laat je ziel schilderen Begin met geel laat het canvas oplichten als een vroege ochtendzon Ga verder met het rood dat door je aderen stroomt Maar verdun met water Want geen infarct op het doek Voeg blauw toe De kleur van onze planeet Ga maar verder Wordt het al iets? licht gevangen in lijnen en zuilen? Een enge tunnel die leidt naar iets? De laatste indiaan of Drie wolkenkrabbers in de woestijn Hou het op z’n kop Dat wordt het weer iets anders Misschien Wallstreet in de crash Of een stormdepressie Laat je ziel schilderen het komt vanzelf goed En………. als in de kamer Van je ziel het licht plots aangaat Dan hangt aan de wand jouw schilderij Als een metafoor van je zijn, je ziel, je leven Bekijk het aandachtig en pak nog één keer je penseel op…. En signeer het met ……………………”IK” “Goed gedaan”, zei Menno, mijn docent kunstgeschiedenis nadat ik hem het doek liet zien. “Dit is nu precies wat ik met meditatief schilderen bedoel”. kenart kenwalard@kpnplanet.nl