Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #30 - Margot, 28

“Nee!”
Het kwam er harder uit dan de bedoeling was. Dat zal hem niet zijn ontgaan.
“Je zult het een keer moeten vertellen, Margot. Als we vooruitgang willen boeken mogen er geen blokkades zijn.”
“Maar het staat hier los van. Het is gebeurd. Ik heb het een plaatsje gegeven, zoals jullie dat noemen. Meteen al. Ik ben verder gegaan en ik heb helemaal geen zin om díe ouwe koe uit de sloot te halen.”
“Oké, oké. Dan gaan we verder waar we vorige week waren gebleven; de dag dat Wouter opeens verdwenen was.”
“Graag, daar ben ik tenslotte voor gekomen.” Margot begon zich af te vragen of dat hele therapie-gedoe wel een goed idee was geweest.
“Voelde je je schuldig?”
“Schuldig? Nee, waarom? Ik was echt vastbesloten om er een geweldige dag— ”.
“Om wat er daarvoor in Sydney was gebeurd,” onderbrak hij haar. “Had je het er met hem over gehad?”
“Zit je nou gewoon te vissen? Ik zeg net dat ik het daar niet over wil hebben. Het heeft niets met elkaar te maken.”
Wouter was door omstandigheden een week later in Sydney gearriveerd, maar zij had zich aanvankelijk prima vermaakt in het backpackers hotel, zonder hem. Tot een aangeschoten flirtbui uit de hand was gelopen. En dat was een understatement. Maar ze verweet zichzelf niets. Sommige mannen snappen blijkbaar het woord ‘nee’ niet. Ze was een taaie tante en bovendien was ze bang dat het hun reis zou bederven, daarom had ze geen aangifte gedaan. En daarom had ze niets tegen Wouter gezegd. Het zou niks hebben uitgemaakt. Blijkbaar was hij al van plan geweest haar in Australië te dumpen. Zoals al haar vriendjes haar vroeg of laat dumpten. Dáárvoor zat ze hier.
“Jíj ziet het verband niet, maar—”.
“Nee! Wat is dat toch met jullie mannen?”

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hey Bart, We hebben lang moeten wachten op je verhaal maar het is de moeite waard. Ik vind het technisch heel knap geschreven en het lijkt wel het begin van een hele roman. Ik was meteen geboeid en zou Margot graag nog wat beter leren kennen. Een avontuurlijk type... en waarom wordt zij altijd weer gedumpt? Daar wordt ik nieuwsgierig naar. Een mooie naam trouwens... Margot. Graag gelezen. Heel graag.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja, wat is dat toch met jullie mannen? Eerder deze week las ik ook al een verhaal over mannen die nee niet van ja kunnen onderscheiden. Maar dat terzijde. Ik vind dit een goed geschreven boeiend verhaal. Eigenlijk ben ik nu nieuwsgierig naar Margot en haar wankele liefdesleven. Heeft ze trouwens verplichte therapie?

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Is Margot 28 jaar, Bart? Een jonge vrouw met een hopeloos rijk geschakeerd liefdesleven? De opbouw is technisch gezien onbevlekt; zo voelt het in ieder geval. Er komen wel vragen los. Hoe kan het dat Wouter verdwijnt op een geweldige dag? In Sydney nog wel. Het is niet zo dat hij met Margot een afspraak in het plaatselijk café om de hoek heeft. Heeft zij hem laten verdwijnen? En laat je een verkrachting door een (of meer) van je kouwe kleren afglijden? Wellicht dat Margot gewieberd is. En ook knap intrigerend. Het smaakt naar meer. :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Bart, ik vind de volgende zin niet zo mooi. Moeten m.i. twee zinnen zijn omdat ze weinig met elkaar te maken hebben. -Wouter was door omstandigheden een week later in Sydney gearriveerd, maar zij had zich aanvankelijk prima vermaakt in het backpackers hotel, zonder hem. Ook deze zin vind ik niet zo mooi. - Margot begon zich af te vragen of dat hele therapie-gedoe wel een goed idee was geweest. Het onderwerp vind ik een klein beetje afgezaagd, maar dat is persoonlijk. Persoonlijk denk ik dat je betere verhalen geschreven hebt. Kwestie van smaak. (zie de andere reacties die wel positief zijn)

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Bart, Een boeiend stukje over iemand die denkt dat ze zich altijd sterk moet houden, pijn en negatieve emoties buiten sluit, maar daarmee ook steeds moeilijker toegankelijk wordt voor positieve (Zo lees ik het althans) Mooi!
Het kwam er harder uit dan de bedoeling was. Dat zal hem niet zijn ontgaan.
Volgens mij is 'Dat zou hem niet ontgaan' op zijn plaats. Gelet op de onderstaande zin.
Margot begon zich af te vragen of dat hele therapie-gedoe wel een goed idee was geweest.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@W Rynlandt: een mooi compliment, dank je wel. Ja, er blijft genoeg te raden over. @Johanna: Ja, wat is dat met die mannen? Daar zijn al boeken over volgeschreven, lijkt me. Zal deze therapeut zich neerleggen bij haar 'nee'? De therapie is haar overigens aangeraden door haar beste vriendin Saskia, nadat ze weer eens midden in de nacht en dronken bij haar kwam uithuilen. Bedankt voor het lezen. @Mili: Een technisch onbevlekte opbouw, dat is een van de mooiste complimenten tot nu toe! Toen ik het verhaal begon, was Karin 23, maar ik vond haar jeugdige naïviteit toen bij haar leeftijd passen, en dat wilde ik juist niet. En dus is ze heel snel 5 jaar ouder geworden (maar niet wijzer). Margot wilde er een geweldige dag van maken - die dag dat Wouter haar liet zitten, dat lukte dus niet helemaal. En wat er zich precies in die hotelkamer heeft afgespeeld heeft ze ook mij nog niet verteld. @Angelieke: Smaken verschillen inderdaad maar ik ben het met je eens hoor, ik heb betere verhalen geschreven. ’Nee’ als woord in je tekst verwerken is makkelijk maar ’nee’ als thema vond ik best lastig. Vandaar waarschijnlijk de niet zo originele onderwerpkeuze. Toch bedankt voor het lezen. @Woodpecker: Er schuilt een therapeut in je. Je zit heel dicht bij de Margot die ik in gedachten had. Ze hoopt hier eenvoudige opossingen te krijgen, zonder veel van zichzelf bloot te geven. Haar "nee" is haar schild. Maar is Australië was haar schild niet sterk genoeg en hier, bij de therapeut staat het haar juist in de weg.

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dit smaakt naar een proloog, het begin van een roman die ons vertelt wat er aan Margot aan de hand en hoe dat zo gekomen is (en hoe ze daar uiteindelijk uit komt). Margot wordt mooi neergezet; de dwarse client die een instant oplossing hoopt te "kopen" bij de therapeut, maar er geen rekening mee houdt dat ze toch echt bereid zal moeten zijn tot pijnlijk zelfonderzoek. Haar onwil daartoe komt duidelijk naar voren. Kan ook een mooie ontwikkeling zijn in een roman.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Die Margot, de sterke vrouw willen zijn, een muur om zich heen getrokken om niets te voelen. Krachtig neergezet, bartsnel

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Goede tekeni g van het personage met haar muur, mooi opgebouwd. En idd nog ruimte voor tal van verhalen over deze dame.

Lid sinds

11 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het een mooie plot die om meer vraagt. De knip van dialoog naar flashback en weer terug is wel een beetje abrupt. Het eind is sterk.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik voel de benauwdheid van de HP als het onderwerp wordt aangesneden. Het is een intrigerend verhaal dat vragen onbeantwoord laat. :thumbsup: Originele Nee gebruikt. Het verdient uitbreiding. :nod: