Wekelijkse schrijfopdracht #30 - Margot, 28

“Nee!”
Het kwam er harder uit dan de bedoeling was. Dat zal hem niet zijn ontgaan.
“Je zult het een keer moeten vertellen, Margot. Als we vooruitgang willen boeken mogen er geen blokkades zijn.”
“Maar het staat hier los van. Het is gebeurd. Ik heb het een plaatsje gegeven, zoals jullie dat noemen. Meteen al. Ik ben verder gegaan en ik heb helemaal geen zin om díe ouwe koe uit de sloot te halen.”
“Oké, oké. Dan gaan we verder waar we vorige week waren gebleven; de dag dat Wouter opeens verdwenen was.”
“Graag, daar ben ik tenslotte voor gekomen.” Margot begon zich af te vragen of dat hele therapie-gedoe wel een goed idee was geweest.
“Voelde je je schuldig?”
“Schuldig? Nee, waarom? Ik was echt vastbesloten om er een geweldige dag— ”.
“Om wat er daarvoor in Sydney was gebeurd,” onderbrak hij haar. “Had je het er met hem over gehad?”
“Zit je nou gewoon te vissen? Ik zeg net dat ik het daar niet over wil hebben. Het heeft niets met elkaar te maken.”
Wouter was door omstandigheden een week later in Sydney gearriveerd, maar zij had zich aanvankelijk prima vermaakt in het backpackers hotel, zonder hem. Tot een aangeschoten flirtbui uit de hand was gelopen. En dat was een understatement. Maar ze verweet zichzelf niets. Sommige mannen snappen blijkbaar het woord ‘nee’ niet. Ze was een taaie tante en bovendien was ze bang dat het hun reis zou bederven, daarom had ze geen aangifte gedaan. En daarom had ze niets tegen Wouter gezegd. Het zou niks hebben uitgemaakt. Blijkbaar was hij al van plan geweest haar in Australië te dumpen. Zoals al haar vriendjes haar vroeg of laat dumpten. Dáárvoor zat ze hier.
“Jíj ziet het verband niet, maar—”.
“Nee! Wat is dat toch met jullie mannen?”