We zaten onder een boom bij de rivier. Het was ontzettend warm. Een drukkende warmte. Ik zag aan de overkant van het water de nevels in de wouden hangen: vocht, vermoeiend vocht, misschien wel tachtig procent. Ik voelde het zweet in kleine straaltjes over mijn rug naar beneden sijpelen. Zij scheen er helemaal geen last van te hebben. Ze zat gehurkt. Veel leniger dan ik met mijn stijve Westerse knoken. 'Doe je dit iedere dag... zo vroeg in de morgen?' vroeg ik. 'Ik zit graag bij de rivier. Altijd heel vroeg. Ik ben vredig,' zei ze en glimlachte. 'Rustig,' zei ik. Ze keek me vragend aan. 'Rustig, niet vredig.' 'Sorry.' Ik kreeg een dankbare glimlach en ze ging zorgvuldig verder met haar was. Ik keek naar haar eenvoudige kleren in de kleine tobbe. Een gevoel van intimiteit. Ik voelde mij dankbaar voor dit moment. Haar ravenzwarte haren hingen los over haar tengere schouders, bijna tot haar middel. Straks zou ze die opbinden in een mooi verzorgde paardenstaart, haar uniformpje aan en op de fiets naar school. 'Wat wil je later worden,' vroeg ik. 'Dat is niet belangrijk, ik ben gehuwelijkt,' zei ze. 'Uitgehuwelijkt?' 'Gehuwelijkt,' hield ze vol, 'mijn ouders kiezen een goede man voor mij, maar ik ken hem. Ik kan met hem trouwen, geen probleem.' Haar Engels was gekunsteld. Ze worstelde met de zinsbouw, vertaalde haar Aziatische zinnen - zo heel anders van structuur - maar we verstonden elkaar, daar ging het om. 'En als je niet zou willen?' 'Niet?' 'Trouwen met die man.' 'Ik wil. Als mijn vader tevreden is... dan ik ook gelukkig. Ik zal gelukkig worden, hij is goede man met veel geld, sure.' Confucius, dacht ik. Het zit zo diep in deze mensen. Respect voor de ouders en voorouders, het is erg mooi, het zorgt voor organisatie in de maatschappij: voor orde, zekerheid. Maar soms voelt het ook zo beklemmend. 'Heb je dan echt helemaal geen wens voor jezelf?' hield ik vol. Opnieuw een schuchtere glimlach. Ze wrong haar laatste kledingstuk stevig uit. Aarzelde. 'Ik wil leren, dat ik verhalen kan schrijven, over mijn land en mijn familie,' zei ze. Ze graaide vlug haar spulletjes bij elkaar en liep haastig weg.