Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

# 26 - Verboden verlangen II - Geen vervolg op I

De tiewraps sneden in zijn polsen en de door bottuberculose aangetaste handen hingen er losjes bij. Zij blies een blonde haarlok weg en keek hem peinzend aan. “Hoe voelt het?” Hij schrok van haar stem die hem vroeger bij de keel had gegrepen. “Je hebt stukjes kraakbeen laten springen, mijn stembanden liggen aan flarden.” Zij pakte een tissue uit de doos voor hen op tafel, boog zich voorover en veegde er zijn gutsend zweet mee in de ogen. “Hoe heb je me gevonden, hier in Soweto?” “Ach, nadat je mij had geruïneerd, heb ik een paar jaar hard moeten werken om de oversteek te maken. En je hebt een spoor van slachtoffers achtergelaten ... je klassieke werkwijze heeft je verraden.” Zij knikte kort naar de zwarte man die achter hem stond; het teken zijn matrak zwiepend neer te laten dalen. De lucht trilde na terwijl zijn kruis opkleurde. “Deze krijg je van alle vrouwen die je op je smerige pad wist te grijpen … zie het als een ultiem afscheidscadeautje.” “Jij bent de enige geweest van wie ik oprecht heb gehouden.” Zij hapte naar lucht om zijn aperte leugens wat de zwarte man aanzette tot een regen van slagen. Zij liet hem begaan en draaide zich om. Zij zou straks wel tussenbeide komen.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Voel je vooral niet schuldig. En vooral niet in deze. Schuld is een abject sentiment waar @Dos vast binnenkort vanuit de rk-kerk over gaat schrijven :-).
Is #587 van Eén-zin-verhaal abject genoeg?

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
@Woodpecker, jou lezende, en @Leonardo, jou lezende, m.i. van een grotendeels zelfde strekking, begrijp ik, gelardeerd met de voorbeelden, hetgeen bedoeld wordt en hetgeen niet ging. Met deze uitleg, waarmee niet alleen ik wijzer kan worden, ben ik blij en alert voor een volgende keer. Dank jullie wel mannen. Echt top :thumbsup:

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het was hem weer overkomen, hij, broeder Monulphus, had in zijn klein bemeten cel van het Franciscaner klooster in het Westfaalse Paderborn, in zijn nachtelijke droom visioenen toegelaten van zijn naakte medemens - hoofdzakelijk vrouwen - en had al slapende ten overstaan van hen geëjaculeerd als een IJslandse geyser en zoals gewoonlijk geselde hij daarna - luid biddend - zichzelf tot bloedens toe met een leren karwats van eigen makelij, dit als boetedoening voor zijn schuld: Confiteor Deo omnipotenti, quia peccavi nimis cogitatione, verbo et opere; mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
@Dos, mea maxima culpa dat ik je niet eerder als de king van de oneliners heb gezien :-). Het is dolkomisch Dos, waar heeft hij zich geraakt met de karwats? Lekker klassiek op de rug?

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
m.i. van een grotendeels zelfde strekking,
Eh, nee. Voor mij klopt het perspectief. Niks mis mee.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Dos, mea maxima culpa dat ik je niet eerder als de king van de oneliners heb gezien :-). Het is dolkomisch Dos, waar heeft hij zich geraakt met de karwats? Lekker klassiek op de rug?
Ja, op schouder en rug. Daar is het oppervlak van het verachtelijke en verdorven vlees het grootst.

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat ik graag zou willen weten, is of dit stukje tekst afschrikt. En waarom dan wel. Is het het lijfelijke of het idee erachter? Dank jullie wel.
Voor mij is het het idee, dat dit gebeurt, dat dit niet enkel verhaaltjes zijn, maar ook in het echt bestaat, iets dat ik eigenlijk niet wil weten. Maar dat ben ik, een struisvogel. Al ben ik er ook van overtuigd dat in een verhaal het gruwelijke de schoonheid en emotie versterkt, dus niet alleen een struisvogel, ook nog hypocriet.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Mili, je hebt weer een prachtig stukje neergezet. Het grijpt je als lezer echt bij de keel. Ik heb maar één klein zuurdingetje en dat is dat ik "hier in Soweto" niet logisch vind in de dialoog. Ze weten allebei waar ze zijn, lijkt me. Die informatie zou ik persoonlijk buiten de dialoog aan de lezer geven. Als dit een prelude is, ben ik benieuwd naar de rest.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
@Henny, ik begrijp niet waarom je hypocriet zou zijn. Tegenover wie of wat? Gruwelijkheden zijn alom en ik beleef ze quasi dagelijks. Dat kan niet anders dan mijn pen kleuren. @Bart, nadenkertje geef je mij weer. Eigenlijk is het wel oké dat hij dat zegt. Het is m.i. wel natuurlijk. En ik moest toch ergens die zwarte man vandaan halen. Dit slaat ook nergens op. Begrijp je wel. In/buiten de dialoog. Merci.

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik heb maar één klein zuurdingetje en dat is dat ik "hier in Soweto" niet logisch vind in de dialoog. Ze weten allebei waar ze zijn, lijkt me. Die informatie zou ik persoonlijk buiten de dialoog aan de lezer geven.
Je roert een goed punt aan, Bart. Infodump in dialogen ligt immer op de loer. M.i. kan het in dit geval wel. Ik las het als uitdrukking van verbazing, zoiets als "hier in Soweto, of all places".

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili. Je schrijft hier heel beschrijvend, maar ik moet je eerlijk bekennen dat ik me in dit verhaal heel moeilijk kan inleven. Gelukkig hebben de anderen er geen problemen mee :)

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
'Ach Lili', zeet Mili (dat is Zeeuws), 'hier is niets aan te doen. Niet iedereen vindt bolussen lekker.'

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Marietje, kunnen beiden niet, om en door? Ze, ze, ze heb ik bewust gedaan. Het is haar feestje.
Ik vind 'door' duidelijker: ze hapt naar lucht door zijn leugens. Zijn leugens zijn de oorzaak waardoor ze naar adem snakt. Of waarom ze naar adem snakt? Het kan allebei, denk ik ook. En ze, ze, ze, :thumbsup: Het is vooral jouw stukje! ;)
Wat ik graag zou willen weten, is of dit stukje tekst afschrikt. En waarom dan wel. Is het het lijfelijke of het idee erachter? Dank jullie wel.
Nee, het schrikt mij niet af want ik begrijp haar beweegredenen. Deze man heeft haar onder het mom van 'de liefde' kapot gemaakt, voor eeuwig beschadigd en daarom kan ik haar wraak begrijpen. Van de week kwam op Facebook een bericht voorbij dat een man in de gevangenis die zijn 1 jarig zoontje had verkracht, zelf 20 x was verkracht en met een mes bewerkt, tot 2 keer toe. Daar moest ik over nadenken. Als men mij persoonlijk iets zou aandoen zou ik (vermoed ik) wel wraak kunnen nemen maar niet iemand persoonlijk iets gruwelijks aandoen uit wraak voor een ander. Hoewel als het mijn kind zou zijn geweest... Maar ik hoop die keuze nooit te hoeven maken. Jouw HP is gedwongen in deze positie terecht gekomen en dit is haar (begrijpelijke) keuze.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
@Johanna, dat jij bittere woede leest heb je perfect aangevoeld. Hoe kan het dat jij dit leest en anderen het met name over het rauwe aspect hebben. Wat ik graag zou willen weten, is of dit stukje tekst afschrikt. En waarom dan wel. Is het het lijfelijke of het idee erachter?
de bittere woede is ook akelig buitengewoon akelig het is naar dat mensen zo doen én denken er zit een wereld aan pijn, fysiek en mentaal, in dit korte stukje en dat maakt het dus'voor mij akelig

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
. Niet iedereen vindt bolussen lekker.'
Niet????
Ligt er maar aan wat je er onder verstaat!
:D Op Bali zag ik Makaken hun eigen bolus opeten!

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hypocriet, omdat ik niet geconfronteerd wil worden met gruwel in het echte leven, maar het in een verhaal bijna onmisbaar vind.
Dat is niet echt hypocriet. het is JUIST waarom we fictie lezen. Dan willen we conflict. In het echte leven willen geen conflct, maar rust.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
. Niet iedereen vindt bolussen lekker.'
Niet????
Ligt er maar aan wat je er onder verstaat!
:D Op Bali zag ik Makaken hun eigen bolus opeten!
Olifanten schijnen het ook lekker te vinden. Een keer midden in de Sahel, achter een paar kale struikjes. Toen ik mijn broek had opgetrokken en geïnteresseerd achterom keek, zag ik een grote mestkever met een deel van mijn bolus aan de rol gaan. Wij brachten ontwikkelingshulp.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
:D Op Bali zag ik Makaken hun eigen bolus opeten!
Okee, dat lijkt me dan weer minder smakelijk Wij hadden in mijn studietijd een niet on-aantrekkelijke jongen uit Terneuzen rondlopen; ik herinner me een gesprek over een "lekker ding uit Zeeland" waarop ik dus vrolijk "bolus!" riep ... (en ze bedoelden ook al geen Zeeuws spek ... ;)) maar dat terzijde

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hypocriet, omdat ik niet geconfronteerd wil worden met gruwel in het echte leven, maar het in een verhaal bijna onmisbaar vind.
Dat is niet echt hypocriet. het is JUIST waarom we fictie lezen. Dan willen we conflict. In het echte leven willen geen conflct, maar rust.
Dank Pisano, zo had ik het nooit bekeken, en je hebt helemaal gelijk: juist daarom wil ik fictie lezen.