@Anne Ik denk dat ze ontwaakt uit een droom. Haar lief is er niet. Maakt het veel uit of hij dood is of weg? De man was niet van haar (indachtig het thema) @Jan Ik kan geen fouten vinden. Slordig ben ik zelden. Een enkel keertje dom, dat wel. Kan het zijn dat je gewoon een pesthekel aan dit soort schrijfsels hebt en dat op mij botviert? Ik vond je reactie onnodig bot. Zeker gezien het feit dat ik voor jou een volslagen onbekende nieuweling ben. Gelukkig heb ik een brede rug en wacht ik rustig op opbouwend commentaar.

hoe zeer gewijzigd in hoezeer.

@Manonos Vind je 'kozen' te ouderwets? Ik vind het zelf een prachtig woord. En weet nu even geen ander. 'Beroeren' is te kortstondig. 'Liefkozen' loopt niet lekker. Suggesties?

@Jan Regeren is bewust gebruikt. Blijkt m.i. uit de volgende zin. Geen van ons twee is wellicht spreektaal. In een monoloog te tolereren? Ik twijfel. Naar de letter van onze taalwetten heb je gelijk. Ik schrijf graag naar de geest. Excuus geaccepteerd (al voelt het nog steeds onprettig) @Dana Ik heb geen idee ;)

Streelden? :) Maar dat deden eerder zijn vingers al! Ik geef het op. Die stomme liefde ook!

De belangrijkste speler, want DE lezer, Manonos!

Dank je, Moes!

Dank Mili, ik zie het nu pas. Zijn lippen rusten op is perfect. Top! Dank je wel!

En als het verhaaltje tot aan 'ik strekte mijn arm' in de verleden tijd verteld wordt? Leegte Mijn hoofd rustte op zijn borst. Het duurde lang, maar zijn hartslag lag weer onder de honderd slagen per minuut. Zijn ademhaling was diep en regelmatig. Hij was tevreden. Voldaan. Zijn lijf drukte loom ontspannen in het matras. Eindeloos streelde zijn hand mijn rug. Het tedere gebaar scheen rechtstreeks uit zijn hart te komen. Zijn geest leek er niets mee van doen te hebben. We beminden elkaar. De hartstocht was overweldigend, een tsunami van lust. Geen tijd voor trage strelingen of verkennende kussen. We wilden elkaar bezitten. Elke vezel van ons lijf hunkerde naar de ander. Rauwe, meeslepende passie maakte ons wilsonbekwaam. Geen van ons tweeën in staat de gevolgen te overzien. Onze lijven regeerden. Geen andere optie dan gehoorzamen aan het verlangen. Hoe zoet zo te rusten op zijn borst. Zijn lippen koosden mijn haar. Ik wilde hem zeggen hoeveel ik van hem houd, maar mijn stem weigerde dienst. Mijn zachte, volmaakt bevredigde lijf rustend tegen het zijne moest voldoende zijn. De tijd verstreek. Mijn hart vol warmte. Hij praatte, ik luisterde, dreef weg op de klank van zijn stem. Ik strek mijn arm. Ik wil hem strelen, kussen. Hem laten weten hoe zeer mijn hart van liefde overstroomt. Niets. Leegte. Als ik mijn ogen open is het bed koud en leeg. Mijn wangen nat van tranen.

Het enige waar ik een beetje tegenaan loop in de eerste alinea zijn de woorden: "Hij is tevreden. Voldaan". Want hoe kan de IK-figuur dat weten? Ik zou eerder kiezen voor bv Hij lijkt tevreden, of hij oogt tevreden, of iets dergelijks.

'' Yep! Perceptiefout. Dank je wel. :)