#25 - Leegte

Conny, Wel heel cliché - en slordig. Loop je zinnen nog even na op grammatica en spelling.

Als ik eerlijk ben dan snap ik je einde niet. Heeft ze het allemaal gedroomd? Verlangt ze naar zo'n liefde? Of is haar liefde juist weg/overleden?

@Anne Ik denk dat ze ontwaakt uit een droom. Haar lief is er niet. Maakt het veel uit of hij dood is of weg? De man was niet van haar (indachtig het thema) @Jan Ik kan geen fouten vinden. Slordig ben ik zelden. Een enkel keertje dom, dat wel. Kan het zijn dat je gewoon een pesthekel aan dit soort schrijfsels hebt en dat op mij botviert? Ik vond je reactie onnodig bot. Zeker gezien het feit dat ik voor jou een volslagen onbekende nieuweling ben. Gelukkig heb ik een brede rug en wacht ik rustig op opbouwend commentaar.

hoe zeer gewijzigd in hoezeer.

lijkt op een droom. Ik snap de zin 'Zijn lippen kozen mijn haren.' niet helemaal. Lijkt enigszins mooischrijverij. Verhaal wel prettig opgebouwd tot een illusie. Benieuwd naar je volgende verhaal.

@Manonos Vind je 'kozen' te ouderwets? Ik vind het zelf een prachtig woord. En weet nu even geen ander. 'Beroeren' is te kortstondig. 'Liefkozen' loopt niet lekker. Suggesties?

Conny, 'Geen van ons twee' - tweeën 'Onze lijven regeerden.' ik dacht 'reageerden', maar regeerden kan ook. en: 'Zijn lippen kozen mijn haren' Ik dacht dat 'kozen' niet juist was, maar even opgezocht. Het is een werkwoord (weer wat geleerd) Mijn reactie in #1 is niet terecht, bij deze excuus.

@ Jan Kan het zijn dat je gewoon een pesthekel aan dit soort schrijfsels hebt

Nee, dat niet. Ik heb gewoon geen ervaring met dit soort dingen. :)

l 'Zijn lippen kozen mijn haren.'

ik denk dat het te maken heeft met liefkozen. Het voelt inderdaad aan als een droom en is niet overdreven duidelijk waar het verboden verlangen inzit. Wel mooi 'zoet' geschreven, maar ik dacht dat je maar één invulling mocht schrijven? Of heb ik dat fout? (nee hè, zeg ajb niet dat ik het fout heb, anders voorzie ik een rampzalig gebeuren hier op SOL)

@Jan Regeren is bewust gebruikt. Blijkt m.i. uit de volgende zin. Geen van ons twee is wellicht spreektaal. In een monoloog te tolereren? Ik twijfel. Naar de letter van onze taalwetten heb je gelijk. Ik schrijf graag naar de geest. Excuus geaccepteerd (al voelt het nog steeds onprettig) @Dana Ik heb geen idee ;)

Geen fouten gezien. Misschien van kozen beroerden maken? Hoeft voor mij niet, hoor. Ik vermoedde al een verdrietig einde. Volgens mij droomde ze van haar geliefde en toen ze wakker werd, drong het besef tot haar door dat ze hem nooit meer zou zien. Sorry, maar hij is dood. Dat komt sterker over dan een eendagsvlieg. Ik denk dat Jan bedoelt dat er in sommige zinnen een werkwoord ontbreekt, maar dat is geen must.

Kozen als van liefkozen. whahaha brilliant. ik las het als gekozen/kiezen. Excuses. Daarom las het ook zo raar voor mij. :D Maar dan nog wel vind ik liefkozen genoemd als kozen minder mooi klinken; ik wordt er een beetje kriebelig van. Puur persoonlijk natuurlijk.

Streelden? :) Maar dat deden eerder zijn vingers al! Ik geef het op. Die stomme liefde ook!

zijn lippen beroerden haar haren? hmmm nee ook niet echt ik zou het ook niet zo weten, misschien ook maar zo laten? Als het voor jou goed is, wie ben ik dan :-)

N.a.v. #11. Waarom niet 'koosden'?

De belangrijkste speler, want DE lezer, Manonos!

Prachtig Con... ik voelde al dat er een somber einde aan kwam. Je weet me wel te raken. Op deze manier wil ik dat ook kunnen.

In ieder geval heb ik er twee geschreven, Dana. Volgens mij mogen er ook meer verhalen van dezelfde schrijven komen. We moeten Henny natuurlijk wel bezighouden.

Dag Conny, ook ik liep tegen 'kozen' aan. Ik houd van niet gangbare (werk)woorden maar hier maakte ik pas op de plaats. Het klinkt namelijk als in de verleden tijd terwijl de rest van je alinea in de tegenwoordige tijd staat. @Dos suggereert in #14 koosden hetgeen natuurlijker staat/klinkt maar dan ook in de vt staat. Zijn lippen beminnen mijn haren? Zijn lippen drukken op mijn haren? Zijn lippen worden een met mijn haren? Zijn lippen woelen in mijn haren? Zijn lippen plakken aan mijn haren? Zijn lippen rusten op mijn haren? Zijn lippen bevochtigen mijn haren? Zijn lippen willen niet weg uit mijn haren? Zijn lippen voelen onrustig in mijn haren? Zijn lippen glijden (onophoudelijk) langs mijn haren? Kan je hier wat mee Conny?

Dank je, Moes!

Dank Mili, ik zie het nu pas. Zijn lippen rusten op is perfect. Top! Dank je wel!

ik heb toch ergens in de regels gelezen.... of was dat tussen de regels door.... ik ga er morgen even naar kijken Tja

Het gemis van haar geliefde. Begrijpen wat je mist als het er niet is. Ik vind het mooi. Ps. Het staat in de regels. Anderzijds, wat is de waarde van regels?

Haha. Dan heb ik me weer niet aan de regels gehouden. Ik vrees dat het nooit iets wordt met mij.

Tja, Tja wat moet ik daarvan zeggen?

Ik wil het rebelse imago van Tja natuurlijk niet ondermijnen maar volgens mij geldt de 1-inzending-per-persoon regel alleen voor de 6-wekelijkse foto-schrijfopdracht.

Ook ik heb even nagekeken in van Dale en 'kozen' is een perfect valabel werkwoord. Aangezien de hele alinea in tegenwoordige tijd staat, moet het duidelijk zijn dat het werkwoord 'kozen' hier niet de verledentijd van 'kiezen' kan zijn. Maar belangrijker, ik vind het werkwoord 'kozen' hier zo mooi gekozen dat een eventueel misverstand bij de lezer naar mijn mening niet opweegt tegen de schoonheid ervan. Laten staan Conny. Maar ik respecteer ieder zijn mening natuurlijk. Ik vind het heerlijk om hierover samen na te denken en in discussie te gaan, en ik lees dat Conny intussen uit het lijstje van Mili een mooi alternatief heeft gekozen, waar ik ook wel kan mee leven.

En als het verhaaltje tot aan 'ik strekte mijn arm' in de verleden tijd verteld wordt? Leegte Mijn hoofd rustte op zijn borst. Het duurde lang, maar zijn hartslag lag weer onder de honderd slagen per minuut. Zijn ademhaling was diep en regelmatig. Hij was tevreden. Voldaan. Zijn lijf drukte loom ontspannen in het matras. Eindeloos streelde zijn hand mijn rug. Het tedere gebaar scheen rechtstreeks uit zijn hart te komen. Zijn geest leek er niets mee van doen te hebben. We beminden elkaar. De hartstocht was overweldigend, een tsunami van lust. Geen tijd voor trage strelingen of verkennende kussen. We wilden elkaar bezitten. Elke vezel van ons lijf hunkerde naar de ander. Rauwe, meeslepende passie maakte ons wilsonbekwaam. Geen van ons tweeën in staat de gevolgen te overzien. Onze lijven regeerden. Geen andere optie dan gehoorzamen aan het verlangen. Hoe zoet zo te rusten op zijn borst. Zijn lippen koosden mijn haar. Ik wilde hem zeggen hoeveel ik van hem houd, maar mijn stem weigerde dienst. Mijn zachte, volmaakt bevredigde lijf rustend tegen het zijne moest voldoende zijn. De tijd verstreek. Mijn hart vol warmte. Hij praatte, ik luisterde, dreef weg op de klank van zijn stem. Ik strek mijn arm. Ik wil hem strelen, kussen. Hem laten weten hoe zeer mijn hart van liefde overstroomt. Niets. Leegte. Als ik mijn ogen open is het bed koud en leeg. Mijn wangen nat van tranen.

Gezien de bovenstaande discussie lijkt mijn feedback een beetje te laat. Desondanks met plezier gelezen Conny.

Ik vind het een prachtig stukje. Neig toch meer te kiezen voor oorspronkelijke tegenwoordige tijd. Komt bij mij net wat krachtiger binnen. Inclusief het kozen van de haren. Dat wekte bij mij geen verwarring, ik vind het een mooi, lyrisch woord. Het enige waar ik een beetje tegenaan loop in de eerste alinea zijn de woorden: "Hij is tevreden. Voldaan". Want hoe kan de IK-figuur dat weten? Ik zou eerder kiezen voor bv Hij lijkt tevreden, of hij oogt tevreden, of iets dergelijks.

Het enige waar ik een beetje tegenaan loop in de eerste alinea zijn de woorden: "Hij is tevreden. Voldaan". Want hoe kan de IK-figuur dat weten? Ik zou eerder kiezen voor bv Hij lijkt tevreden, of hij oogt tevreden, of iets dergelijks.

'' Yep! Perceptiefout. Dank je wel. :)