#27 Mijns inziens kan het niet te vrij zijn, want dan raakt de lezer verward. Juist door experimenteren zoek je de grenzen tussen wat een lezer nog oppikt en wat te cryptisch is.

Ik heb gemerkt dat ikzelf als lezer verward raakt als het te vrij is, tenzij het mij persoonlijk raakt en ik mezelf identificeer met de HP. Teveel uitleg krijgt een 'duuuh' reactie maar subtiele uitleg met dubbele lagen bewonder ik. Daarom is dat ook mijn doel tijdens het schrijven. Mijn lezer moet net genoeg nadenken dat hij/zij het gaat bewonderen. Het ligt ook aan het verhaal zelf, het onderwerp/thema en aan de HP. Mijn gevoel bepaalt eigenlijk alles. Als het niet goed voelt, ga ik erover nadenken en pas ik de schrijfkennis toe.

Het gekke is dat diepere lagen bij gedichten meer worden verwacht en daarom eerder worden gezien.

Eigenlijk is dat ook wel logisch. Een gedicht bevat weinig info dat voor de lezer wordt ingevuld en moet dus wel zelf op zoek gaan om het beeld duidelijk te krijgen. Bedankt voor jouw reactie! Ik denk dat een abstract geschreven hoofdstuk heel erg goed past in een groot verhaal, waar de HP al bekend is en de situatie erom heen. Ik ga ermee aan de slag! ;)

Of moet je je eigen gang gaan, je weg zoeken? Ik denk dat laatste, dus kijk wat voor effect abstractie heeft en in welke situatie? Experimenteer. Rek de regels op, dat is het recht van de kunstenaar: eigenwijs te zijn en je eigen weg te zoeken, met vallen en opstaan. Ik bewonder het!

Dank je wel voor deze zeer leerzame opdracht en jouw reacties! Mijn vader zegt altijd: 'Wat zij in haar kop heeft, zit niet in haar kont!' Dat ga ik lekker toepassen! :p

*Dubbele post!* Eigenwijs en ongeduldig... Dat wordt wat!!! ;)

Hey Marietje, Prachtig. Dit inspireert me. Ik ga dit nog een rustig herlezen. Is het een gedicht, of is het proza? Het is in elk geval een kunstzinnige tekst. Dit vind ik uiterst interessant. Hier houd ik echt van.

Dank je wel. :) Ik ben er steeds minder tevreden over eigenlijk, als invulling voor deze opdracht want iedere zin zegt bijna hetzelfde. Ik zit er dus weer op te broeden want het spelen met de tegenstellingen stemt mij wel tevreden. Maar hoe ga ik er een verhaal van maken? Of proza of een gedicht. Ik plaats het eindresultaat nog wel! ;)

Het gekke is dat diepere lagen bij gedichten meer worden verwacht en daarom eerder worden gezien.

Eigenlijk is dat ook wel logisch. Een gedicht bevat weinig info dat voor de lezer wordt ingevuld en moet dus wel zelf op zoek gaan om het beeld duidelijk te krijgen.

Hmmm, waarom zou proza niet hetzelfde kunnen doen? Ritme, toon, symboliek, metaforen om maar eens wat te noemen. Een stilzwijgend contract tussen schrijver en lezer. Dat vraagt geëngageerd lezen. De tekst proeven en er niet overheen razen. De beloning is, als de schrijver het goed heeft gedaan, dat de lezer een sterkere beleving krijgt bij de tekst. M.i. is dat wat de schrijver belooft te doen; dat is zijn prestatieverplichting die is verbonden aan het contract ...

Eens dat zowel bij proza als bij gedichten de schrijver dezelfde prestatieverplichting heeft. Echter bij een gedicht heeft de schrijver minder woorden tot zijn beschikking om toch aan zijn prestatieverplichting te voldoen. En de lezer weet dat, accepteert dat en anticipeert daarop door de moeite te doen om zelf de meerdere/ diepere lagen te zoeken en vinden. Gedichten en proza zijn twee verschillende vormen/ producten die anders gelezen moeten worden, anders moeten worden benaderd. Bij gedichten zit die sterke beleving in de verschillende lagen en bij proza in het ritme, de toon, de symboliek, de metaforen, de stijl etc. Ik zie het als de IKEA kast die minder kost omdat de gebruiker het zelf in elkaar moet zetten. De gebruiker weet dat, accepteert dat en doet er zelf meer moeite voor om van het product toch te kunnen genieten! ;) Maar misschien raaskal ik en kan ik beter gaan slapen? :p

Dus eigenlijk is een ikeakast een subliem gedicht of misschien hoogdravende literatuur. En een dure design kast die wordt afgeleverd en op de plek gezet door verhuizers is eerder een afgeprijsd boek van Kluun? Das een interessante gedachte ;-)

:lol: Yep. Vooral omdat in de IKEA kast zelf geïnvesteerd moet worden en men zelf mag bepalen hoe het detail eruit ziet. ( 1 of 2 planken, hang of leg etc.) Met de design kast mag men zich niet bemoeien, alles is bepaald door de ontwerper. (Is misschien niet eens praktisch/ handig) Door de hoge prijs moet men het wel mooi vinden, tenslotte is het Kluun, euh, design. ;)

Ik vind het een heel mooi geschreven stuk. De mooie zinnen en het 'abstracte' zorgen er bij mij voor dat ik meer word uitgedaagd om zelf te voelen wat de HP voelt.

Dank je wel! Jij bevestigt mijn leerzame les van deze week! :nod: