Barre tijden Stapvoets rijd jij door de winkelstraat zonder enig idee te hebben welke geraas je teweegbrengt onder het winkelend publiek. Wie kent jou niet? Vanzelfsprekend stal je het vervoermiddel voor de etalage van het warenhuis. De klantenteller bij de deur slaat op hol door het aantal bezoekers na jou. Automatisch wuif je vriendelijk rond. Jij bent hier op deze nazomerse dag in september, omdat je last hebt van personeelsgebrek. Het is moeilijk om aan loyaal, soepel en uitbundig personeel te komen. Jarenlang had jij voldoende zwarte makkers, natuurlijk wit uitbetaald. Toen gingen ze door het vuur voor je, tegenwoordig krijg jij de zak. Ben jij dan toch passé? Om de traditie voort te kunnen zetten heb je besloten het werk zelf te doen. Jij bent te oud voor nog een carrière switch. Met opgetrokken wenkbrauwen sta je stil voor een schap gevuld met december lekkers. Nu al? Jij voelt je welkom erdoor. Verderop pak je een roetzwarte tas uit een rek. Over de bril heen gluur je op het prijskaartje. Je slikt. Dat is geen Hollandse eenheidsprijs: te duur! Korting zit er hier niet meer in. Via de media heb je begrepen dat je zelfs hier ter discussie staat. Resoluut zet je de tas terug. Jammer, jij had een Nederlands bedrijf de omzet graag gegund. Het geroezemoes maakt je onrustig. Je voelt de afkeuring groeien. Internetshoppen wordt steeds aantrekkelijker. Je strijkt over jouw baard en lacht. Het personeelsgebrek lost je dan meteen op door het aan huis te laten bezorgen op jouw verjaardag! Daarmee sponsor je een ander Nederlands bedrijf, de TNT zal je zeer dankbaar zijn. Jij tilt jouw lange, rode jurk op en trekt een sprintje naar de uitgang, waar Amerigo braaf staat te wachten.