Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #22 – Rode jurk / Marie Claire

Marie Claire 'Het lot is een wrede dobbelspeler.' Dat had ze gisteren op de muur van de exclusieve modezaak geschreven, in dikke vette rode letters. De woorden werden nu belicht door de herfstzon. Een hysterisch lachje echode door de lege winkelstraten. Het duurde een fractie van een seconde, een weerspiegeling in het smerige etalageraam, voor ze besefte dat ze zelf het geluid had voortgebracht. Het had verontrustend geklonken, als het zachte verleidelijke vloeken van de waanzin die haar begon te besluipen. Een bord tegen de gevel van een juwelierswinkel vermeldde dat het pand te huur was. Ze pakte de stift, streepte de H door en schreef er een D boven. 'Niets is voor mij te duur! Ik woon nu in het grootste huis, in de duurste straat, met de mooiste spullen en alles is voor mij alleen!' Als antwoord klonk het wilde verlangende gehijg van een magere herdershond die vanuit een zijstraat op haar afstormde. Ze had maar twee schoten nodig. 'Sorry,' mompelde ze naar het stuiptrekkende dier. Ze schoot haar pistool leeg op de vale reclameposter waarop een mooi model in een rode jurk haar uitdagend aankeek. Daarna huppelde ze naar de krantenkiosk die geen verdediging had tegen de klimop die hem belaagde. 'Een pakje Camel alstublieft. Ach, weet u wat? Ik pak er vandaag drie en een aansteker.' Ze gierde het uit toen ze de tekst 'Roken is dodelijk' las. Lachend liet ze de pakjes in haar tas vallen, knipte de aansteker aan en liet het vlammetje likken aan de stapel vergeelde kranten. De laatste die ooit gedrukt waren. Ze zag de dikke zwarte letters langzaam omkrullen: 'Virus niet meer te stuiten.' Alleen door haar, door haar alleen, en alleen het lot wist waarom. Als haar ouders haar Eva zouden hebben genoemd, had ze misschien kunnen geloven dat die drie letters in haar genen waren gebrand en dat ze daarom... Ze moest op weg, op zoek. Ergens moest er iemand zijn die eigenlijk luisterde naar een naam met vier letters, die het ook overleefd had, die ook op zoek was, op de vlucht was voor de waanzin.

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je hebt de vier woorden op een mooie manier gebruikt, zonder hun een hoofdrol te laten spelen, knap gedaan. En nu maar hopen dat Adam ook nog ergens rond loopt, kunnen ze samen een nieuwe toekomst opbouwen......Anders is het meer een alleen op de wereld verhaal. De tekst op het pakje sigaretten krijgt door jou verhaal inderdaad een lachwekkende betekenis, knap gevonden.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een originele invulling van de opdracht. Je weet de situatie met humor te brengen, zonder dat het te overtrokken wordt.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag schrijvengeluk, Dank je.
Je hebt de vier woorden op een mooie manier gebruikt, zonder hun een hoofdrol te laten spelen,
Van de andere kan, bedacht ik me, zou men ook kunnen zeggen dat een verhaal met dezelfde strekking rond de woorden 'hagelslag - zwarte paraplu - Efteling - lantaarnpaal' gebreid zou kunnen worden. En dat klopt. Alleen riepen de vier woorden die verwerkt moesten worden dit verhaal bij me op. (Er nu ligt nu trouwens een pakje sigaretten (Camel inderdaad) voor me waarop staat: 'Roken veroudert uw huid.' Dan denk ik: ouder worden, veroudert mijn huid ook.)

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Bibi Koen, Dank je. De humor was niet beoogd. Eerder de beginnende waanzin.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi geschreven humoristisch fragment.
Dank je, Tja. Maar er is denk ik toch iets mis gegaan. Ik heb het niet als humoristisch bedoeld. Maar Bibi Koen zag er de lol ook al van in. Mea culpa dus.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Richard, Dank je! 'I am Legend'. Iets van die sfeer probeerde ik neer te zetten, maar dan zonder zombies. Het is mijn genre niet, dat post apocalyptische, maar daar had het verhaaltje uiteraard schijt aan.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Woodpecker, het is me niet opgevallen dat je de vier genoemde elementen in het verhaal hebt verwerkt. Als het einde der tijden zo plastisch beschreven wordt, let je niet meer op dat soort onbenulligheden. Goed neergezet verhaal, maar ik wil niet te lang in die sinistere sfeer blijven hangen. Krijg ik altijd neigingen van. Je weet wel... Ouderdom veroudert de huid erger dan je met roken ooit voor mekaar kunt krijgen.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Je hebt inderdaad de vier woorden er prachtig in verwerkt, zonder het typische winkelverhaaltje te gebruiken. Erg originele invulling.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Dos, Dank je. Dat sinistere heeft de apenplaneet wel, ja. Ik vond dat geen vooruitgang. Volgens mij rookten ze ook niet, de onruststokers.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Anne, Dank je. Het winkelen is mij een gruwel.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Onverwachte invulling van de opdracht. Ik had het niet als komisch ervaren; eerder naargeestig. Heb een boel zombiefilms gezien ("zullen we vanavond nog eens een lekker slechte film kijken," stelt manlief genietend voor als we beiden te moe zijn voor iets zinnigs) waaraan het deed denken, maar daar is het meestal slechts een opmaat tot het onvermijdelijke hakken en zagen -dit blijft meer onder de huid en da's mooi, maar ook naar.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag schrijvenmaar, Dank voor je reactie. Ik ben blij dat je het naargeestig vind. (Nou dat klinkt dan weer gestoord, maar daar ben ik dus echt blij mee)

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een merkwaardig verhaal. Op een misschien wat sarcastische manier vind ik het verhaal ook wel grappig (geloof ik). Dit lijkt me eigenlijk ook materiaal voor een langer verhaal. Ergens ben ik wel benieuwd naar hoe het verder gaat. Ik bedoel gratis roken, hartstikke mooi (gratis biertjes trouwens ook). In je eentje kun je wel een tijdje vandaan. Maar wat als alle sigaretten beginnen te verouderen? En is ze wel handig met eten maken? Gelukkig is kant en klaar eten lang houdbaar. Maar wat als dat uiteindelijk ook over datum is? Gaat ze dan de overgebleven herdershonden opeten? Stof tot nadenken. Mijn fantasie slaat op hol.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Johanna, Dank voor je reactie. Die gratis biertjes zijn een valkuil. Een langer verhaal zit er niet in. Marie Claire kon het mentaal niet bolwerken.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Weer een bijzondere bijdrage Woodpecker. Ik lees je stukjes graag en ben er wel aan gewend dat ik ze twee keer moet lezen, maar dit was voor mij wel erg chaotisch. (Klopt met de waanzin van de HP dus vooruit ;)) Het kruipt onder de huid en laat me rillend achter.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Drakenvriend, Dank je voor je reactie. Treffend. Het is inderdaad nogal chaotisch. De waanzin van de situatie die dan ook een beetje in het schrijven kruipt. Het verhaal dicteert :eek:

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel mooi. Ik ben dol op apocalyptische verhalen, waarschijnlijk omdat zoiets best eens echt kan gebeuren en ik daar heel bang voor ben. Veel geluk heb je niet gehad, als je de enige bent die zo'n ramp heeft overleefd. De hoofdpersoon houdt zich nog even overeind, maar als ze niemand anders tegenkomt, zal haar dat niet meer lukken, ben ik bang.

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag schrijvengeluk, (Er nu ligt nu trouwens een pakje sigaretten (Camel inderdaad) voor me waarop staat: 'Roken veroudert uw huid.' Dan denk ik: ouder worden, veroudert mijn huid ook.)
Ja, en ook als je niet rookt, ga je dood (je hoort het, ik rook ook).

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@ woodpecker, een aangename verrassing dit verhaaltje te lezen, heel origineel. Het kwam absoluut niet humoristisch op me over, eerder dramatisch. Graag gelezen en de complimenten! :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag PetraO, Dank je. En inderdaad, als je niemand tegenkomt... Na ongeveer twee of drie dagen begin je in jezelf te praten. Daarna gaat het rap bergaf. #24 Ik steek er ook nog eentje op. Misschien goed voor een extra lachrimpeltje :)

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Ik heb het fragment nogmaals doorgelezen en blijf het humoristisch vinden. Waarom sommigen het dramatisch vinden, begrijp ik niet. Het kan natuurlijk ook aan mijn bizarre gevoel voor humor liggen. Kennelijk geen rokers. :D