#22 - Afgeprijsd

Dag Leonardo, Ik word kwaad als ik dit lees. Dat betekent dat het voor mij geloofwaardig en overtuigend is neergezet. Edit: De titel, ziet die ook op het gevoel dat het gedrag van de man oproept bij de vrouw?

Hij overschreeuwd zichzelf omdat hij niet wil inzien dat het aan zijn zaad ligt. De woede van de man spat uit je tekst, knap geschreven.

Knap geschreven. Je weet deze schrijnende situatie goed neer te zetten. Vooral de zin over de gynaecoloog vond ik pijnlijk. Het is maar goed dat deze man geen kinderen heeft.

Kort en intens. Goede invulling van de opdracht. Komt erg realistisch over.

Je moet zelf ook wel slecht zijn om zoiets te kunnen schrijven. Wat heb ik me in jou vergist, Pisano. :D Ik hou wel van een beetje grof. Onderdanig vrouwtje, hoor.

@Woody, geluk, bibi en Richard - dank jullie voor het lezen en de vriendelijke woorden @Tja - Als ik zou zijn als mijn personages, zou ik al 3x levenslang uitzitten. VWHWI: In de herschrijf zou ik geselend schrappen (dat is een stuurwoord; uitleg die al uit de actie blijkt) en de tweede keer uitschelden door een denigrerende opmerking vervangen.

VWHWI: In de herschrijf zou ik geselend schrappen (dat is een stuurwoord; uitleg die al uit de actie blijkt)

Is dat zo, Leonardo? Beslist niet om te zeiken, maar uit de actie blijkt niet hoe zij het ervaart. Dat blijkt - naar mijn idee - uit 'geselend' als onderdeel van de verwoording van haar gedachten.

Ik krijg er buikpijn. Inderdaad maar goed dat hij geen kinderen kan krijgen. Hopelijk gaat ze gauw bij hem weg. Ik zat er zo in dat ik de woorden die je moest gebruiken niet eens opmerkte. Ik moet het wel drie keer overlezen voordat ik ze ontdekte. Goed gedaan.

VWHWI: In de herschrijf zou ik geselend schrappen (dat is een stuurwoord; uitleg die al uit de actie blijkt)

Is dat zo, Leonardo? Beslist niet om te zeiken, maar uit de actie blijkt niet hoe zij het ervaart. Dat blijkt - naar mijn idee - uit 'geselend' als onderdeel van de verwoording van haar gedachten.

Blijkt dat niet uit het ineenkrimpen?

Dank je, Anne. Hoe kom je topt de conclusie dat hij onvruchtbaar is? Dat staat er niet zo direct [#grijns].

Dank je, Anne. Hoe kom je topt de conclusie dat hij onvruchtbaar is? Dat staat er niet zo direct [#grijns].

Ze kunnen geen kinderen krijgen en volgens de gynaecoloog is er met haar niks mis... Of trok ik een voorbarige conclusie? Vond het voor de hand liggen en was eindelijk blij dat ik eens een verborgen hint had opgepikt ;)

Pijnlijk. Maar gelukkig pakt ze haar tas. Wederom indrukwekkend veel verhaal in weinig woorden.

VWHWI: In de herschrijf zou ik geselend schrappen (dat is een stuurwoord; uitleg die al uit de actie blijkt)

Is dat zo, Leonardo? Beslist niet om te zeiken, maar uit de actie blijkt niet hoe zij het ervaart. Dat blijkt - naar mijn idee - uit 'geselend' als onderdeel van de verwoording van haar gedachten.

Blijkt dat niet uit het ineenkrimpen?

Naar mijn idee niet. Het zouden bijvoorbeeld harde, beukende of vernederende woorden kunnen zijn.

Dank je, Anne. Hoe kom je topt de conclusie dat hij onvruchtbaar is? Dat staat er niet zo direct [#grijns].

Ze kunnen geen kinderen krijgen en volgens de gynaecoloog is er met haar niks mis... Of trok ik een voorbarige conclusie? Vond het voor de hand liggen en was eindelijk blij dat ik eens een verborgen hint had opgepikt ;)

Ik plaagde je een beetje. Goed geconcludeerd :)

Diepe buiging, Pisano. Ik heb alleen moeite met de schoenen en eigenlijk alleen vanwege de ik-vorm. Dat de vrouw ook nieuwe schoenen nodig heeft vind ik toevoegen aan het beeld. Maar dat ze daar zelf, op dàt moment aan denk, is niet logisch. Ze is onderdanig en helemaal onder de indruk van haar woeste man. Opdat moment aan de toestand van haar schoenen denken is alsof ze een beetje verveeld naar hem luistert.

Ik snap je punt, Bart (#15). Mss idd iets over the top, maar ze moet voor alles toestemming vragen, ook voor nieuwe schoenen. De schoenen an sich zijn niet van belang, maar die verduvelde toestemming voor alles houdt haar wel bezig.

Dag Leonardo, Ik vond het meteen een komisch stuk. Archie en Edith Bunker ten voeten uit. Alleen "verdomme' vind ik een beetje zwak voor zo'n hufter.

Dank je, Dos

Wat heb ik nog toe te voegen? Macht voel ik van de man, vernedering. Frustratie afreageren op een rode jurk zoals de stier reageert op een rode lap. Verrassend Leonardo!

Dank je, maddy.

Ik vind het verschrikkelijk knap dat sommige mensen wekelijks een compleet ander verhaal kunnen schrijven. Jij doet dat ook. Echt heel erg knap. Ik bedoel, dit is natuurlijk een rot verhaal over een rot vent, maar toch. Het is altijd een goed geschreven verhaal.

Een uitstekend voorbeeld van een dialoog waarin alles gezegd wordt! Heel leerzaam. Is die man nog niet afgeschreven? ;)

Johanna, bedankt voor je vriendelijke woorden. Leuk te horen dat je me knap vindt. Ik bloos ervan. Dank je, Marietje. Super, dat je er wat van opsteekt. Extreme vormen van menselijk gedrag boeien mij, dus, nee, deze man is nog niet afgeschreven.

Ik ken helaas zo'n vent (gelukkig niet te dichtbij) en zijn uitbarstingen. Je slaat de spijker precies op de kop. Gelukkig zegt ze niet dat het haar spijt. Zoveel heeft ze denk ik al wel geleerd.

Heel goed zoals jij in dit korte stuk een heel schrijnende situatie weet bloot te leggen. De man is in ieder geval verbaal erg wreed en als lezer vermoed je dat hij vast wel eens een mep geeft. Ik werd betrokken bij de hoofdpersoon, wilde haar influisteren: geef hem een knietje en maak dat je weg komt.

Hey Leonardo, Een keihard stukje. Het is op zichzelf ook kort en bondig neergeschreven als een mokerslag. Zeer realistisch ook, vrees ik. Ik vind van mezelf niet dat ik goed geplaatst ben om de stukjes van anderen te beoordelen, laat staan suggesties toe doen ter verbetering maar toch het volgende: Ik lees ergens dat een tekst een emotie moet opwekken bij de lezer. Dat is hier uitermate het geval. De dialoog zit ook technisch heel goed, dat zie ik wel. Daarom heb ik hem een paar keer gelezen om er zelf van te leren. Ik ben het wel met je eens dat "geselende" eventueel geschrapt kan worden (niet alleen omdat ik weet dat het met je eigen tekstuele visie strookt). Ik heb de zin een aantal keer inwendig getest zonder dat "geselende" en het blijft volgens mij inderdaad even sterk. Grts.

Dank jullie voor je reacties, Drakenvriend en Petra @Ryn.- bedankt voor je vriendelijke woorden. Ik leg momenteel de laatste hand aan een boekje over dialogen schrijven, samen met Marit van Ekelenburg, genaamd Mosterd voor de maaltijd. Hier kun je iets meer lezen: http://maritschrijft.com/2014/08/09/boek-schrijve…

@Leonardo, Net heb ik even de link aangeklikt. Erg interessant. Ik vond het stukje dialoog van Nicci French erg duidelijk. Doordat ik het bewust gericht op de dialoog doorlas, zag ik meteen een aantal dingen die ik zelf fout heb gedaan (en vermoedelijk nog vaak genoeg fout ga doen). Ik ben erg benieuwd naar het uiteindelijke boek.

@Johanna #28 Dat ze even in de hoorn knijpt is heerlijk subtiel en treffend. Zie je ook dat de relatie met haar moeder via SHOW wordt duidelijk gemaakt en dat dat veel meer lezersengagement geeft dan simpel zeggen hoe het zit? Stuur me maar een pb als je meer wilt weten en op de hoogte wilt blijven.

Hey Leonardo, Ik heb via de link de dialoog gelezen. Zeer verhelderend. Terwijl ik het las moest ik aan volgend beeld denken: Dialoog-schrijven lijkt mij een beetje als muurklimmen (je weet wel, indoor alpinisme - het hoort niet bij mijn leeftijd maar ik doe het soms). Het is een technische sport en iedereen legt je uit dat je moet vertrouwen op je voeten... dat spaart kracht. Beginners trekken namelijk altijd op hun armen en grijpen krampachtig naar de grepen. Met die goede raad en die theoretische wetenschap in je hoofd ga je dan vol goede moed van start maar als je eenmaal ergens op een hoogte hangt in een moeilijke positie, dan ga je natuurlijk toch weer precies dat doen wat eigenlijk niet hoort... trekken op je armen... want dat voelt zoveel veiliger. Bij dialoog-schrijven overkomt mij dat dus ook, zo blijkt. Je denkt te weten hoe het moet, je tracht die onnodige dialooglabels te vermijden, en toch - zonder het te willen - tuin je er vroeg of laat weer in... omdat ze een bedrieglijk veilig gevoel geven. Zeer leerrijk allemaal en blijf me attenderen als ik weer ergens op een hoogte hang en aan mijn armen trek. ;) Bedankt!