Profile picture for user Leonardo Pisano

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leonardo Pisano 10 September 2014 - 12:25

#22 - Afgeprijsd

“Heb ik je toestemming gegeven een jurk te kopen?” Ik kijk naar mijn schoenen. Ik moet nodig nieuwe. “Nou?” Benno torent met zijn armen over elkaar boven me uit. “Kijk me aan als ik tegen je praat, trut!” “De winkel hield uitverkoop, en—” “Stom wijf, jij kunt niks. Het is altijd en eeuwig hetzelfde. Je kunt niet eens doen wat ik zeg. Een rode jurk nog wel. Een róde, verdomme! Je weet dat ik een bloedhekel aan die kleur heb!” “Hij was afgeprijsd, en—” “Maakt niks uit. Alles aan jou besteed is veel te duur. Álles, hoor je me?” Hij spuwt zijn woorden uit. “Je kunt me niet eens een kind schenken. Wat ben je voor een vrouw?” Ik krimp ineen onder zijn geselende woorden. Er valt niets te zeggen. De gynaecoloog zegt dat er niets mis met me is. Ik pak de jurk en prop hem in mijn tas.

Profile picture for user Leonardo Pisano

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leonardo Pisano 16 September 2014 - 9:56
Hey Leonardo, Ik heb via de link de dialoog gelezen. Zeer verhelderend. Terwijl ik het las moest ik aan volgend beeld denken: Dialoog-schrijven lijkt mij een beetje als muurklimmen (je weet wel, indoor alpinisme - het hoort niet bij mijn leeftijd maar ik doe het soms). Het is een technische sport en iedereen legt je uit dat je moet vertrouwen op je voeten... dat spaart kracht. Beginners trekken namelijk altijd op hun armen en grijpen krampachtig naar de grepen. Met die goede raad en die theoretische wetenschap in je hoofd ga je dan vol goede moed van start maar als je eenmaal ergens op een hoogte hangt in een moeilijke positie, dan ga je natuurlijk toch weer precies dat doen wat eigenlijk niet hoort... trekken op je armen... want dat voelt zoveel veiliger. Bij dialoog-schrijven overkomt mij dat dus ook, zo blijkt. Je denkt te weten hoe het moet, je tracht die onnodige dialooglabels te vermijden, en toch - zonder het te willen - tuin je er vroeg of laat weer in... omdat ze een bedrieglijk veilig gevoel geven. Zeer leerrijk allemaal en blijf me attenderen als ik weer ergens op een hoogte hang en aan mijn armen trek. ;) Bedankt!
Leuke metafoor, Ryn! Mogen we die in het voorwoord van Mosterd voor de maaltijd gebruiken? :-) Voor wat betreft je valkuil. Misschien werkt het voor je om gewoon vanuit je buik door te schrijven en niet te veel op de techniek te letten. Bewaar het repareren (m.n. "omzetten" in SHOW) voor de herschrijf. Dan vormt het in eerste instantie geen blokkade.