Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#19 zoektocht

12 juli 2014 - 15:14
Wekelijkse opdracht #19 zoektocht Daar lig je, languit op de bank. Verloren. Het liefst zou je in je bed kruipen, de dekens over je hoofd trekken en te lang te hard huilen, om vervolgens in een diepe slaap te vallen en minstens een week lang te blijven liggen. Misschien dat het dan opgelost is. Dat doe je natuurlijk niet. Dat kan niet, dat weet je ook wel. Maar de situatie vraagt om zwelgen. Je wilt de kracht die je achterover de kussens induwt omhelzen, je ogen dicht laten drukken en de rest vergeten. Althans, een deel van je wil zich volledig overgeven aan deze misère. Het andere deel blijft zeuren dat dat niet kan, speurt je opties af in je hoofd, zoekt mogelijkheden. In gedachten zie jezelf opstaan en aan de slag gaan. Al die dingen die je zou moeten, zou kunnen en zou willen doen, als je maar wist waar, waar, waar je de energie vandaan kon halen.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 juli 2014 - 15:28
De zoektocht naar energie. Soms mag je best even wentelen in misère. Maar daar is dan geen tijd voor meestal :( Hopelijk is de energie snel gevonden en de misère snel weer kwijt.

Tja

Lid sinds

15 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
12 juli 2014 - 16:18
Even weg van alles willen kan ik me voorstellen. Dat het niet kan ook. Hij heeft het zwaar te verduren gehad en zijn partner weet ook niet hoe ze ermee om moet gaan. Zal het hem uiteindelijk lukken om de kracht te vinden om door te gaan? Duidelijk fragment.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 juli 2014 - 17:52
@schrijvenmaar: De uitputtingsslag is herkenbaar, de winterslaap een droom. Hier moest ik even aan een lustmoord denken: [Je wilt de kracht die je achterover de kussens induwt omhelzen, je ogen dicht laten drukken en de rest vergeten.] terwijl je bij nader inzien de vermoeidheid bedoelt. Wellicht heb ik een oververmoeide geest ;-).

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 juli 2014 - 18:30
Herkenbaar, ja. Pas wakker willen worden als de zon weer schijnt. Ik vraag me af wat er met de tekst zou gebeuren als je het 'je' zou vervangen door 'ik'.

Lid sinds

12 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
12 juli 2014 - 18:31
Schrijvenmaar, Mooi hoe je het dilemma tussen rusten en maar weer doorgaan beschrijft. Ratio versus gevoel. Deze tekst zou zich in een iets andere opmaak en iets kortere zinnen ook goed lenen voor een gedicht. Dat was wat me te binnen schoot, kort nadat ik je fragment had gelezen. Tekst kwam dichtbij. Goed gedaan!

12 juli 2014 - 20:03
Dag schrijvenmaar, Ik denk dat dit voor veel mensen helaas herkenbaar is(en dus :thumbsup: ). Tenminste als het gaat over die mensen die zondagavond slecht slapen omdat ze maandag weer aan de bak moeten en doorgaan, doorgaan en uiteindelijk overspannen op de bank belanden en alleen nog maar willen slapen en op zoek zijn naar energie.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 juli 2014 - 20:07
Dit lijkt me inderdaad herkenbaar voor velen. Dat je het in de jij-vorm hebt geschreven versterkt geloof ik dat alleen nog maar meer. Ik vind het niet vaak een fijne vorm, maar doordat dit zo'n herkenbare situatie is werkt het nu wel voor me.

12 juli 2014 - 20:18
Kijk, daar dacht ik dan weer niet over na. Maar de jij-vorm werkt hier denk ik inderdaad versterkend. Was dat een bewuste keuze?

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 juli 2014 - 22:26
Inderdaad werkt de jij vorm hier heel goed omdat iedereen het gevoel kent. Ik zie een jonge moeder volledig uitgeblust op de bank liggen. ;) Goed geschreven!

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 juli 2014 - 20:27
Bijzondere zinsbouw. Toch leest het gemakkelijk. Mooi geschreven en idd herkenbaar voor velen.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 juli 2014 - 21:16
Dank allen voor de reacties. Met betrekking tot de 2de vs 1ste persoon: In gedachten was ik in de eerste persoon begonnen, maar toen leek het mij te veel een jammerklacht worden. Omdat ik woorden te kort zou komen om de lezer d.m.v voldoende achtergrondinformatie en dus betrokkenheid mee te laten leven, kwam ik op het idee hem wat letterlijker te laten meeleven; door juist geen achtergrond te geven en de tweede persoon te gebruiken wilde ik zien of mensen het daadwerkelijk op zichzelf zouden kunnen betrekken -tot op zekere hoogte. Buitengewoon fijn dus om te zien dat sommigen dat inderdaad zo ervaren! (Dat geeft weer energie ;))

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 juli 2014 - 17:06
Levensecht beschreven hoe je je kan voelen, als je een diepe inzinking hebt. Of het een zware griep, of een diepe depressie is, weet ik niet. Maar wel weet ik dat de HP er binnen de kortste keren weer bovenuit komt. Want uit het stukje maak ik op dat de HP over veel wilskracht bezit..