Bedankt allemaal voor het plaatsen van een reactie, en mijn excuses voor mijn late retourreactie. Een beetje onattent van mij om daar zo lang mee te wachten. Het is trouwens wel heel spannend om een stukje te plaatsen en vervolgens af te wachten of er reacties komen! Heel spannend om te zien wat anderen te zeggen hebben. Hieronder een korte reactie op elk van de reacties. @Mili. Ja, dit verhaal is naar waarheid opgetekend. En of het een heus mannenverhaal is laat ik aan jouw beoordeling over! Bedankt voor het welkom heten op SOL. Het lijkt erop dat ik nog regelmatig naar deze site zal terugkeren. De deugd die ik in het verhaal wilde laten doorklinken is vooral respect, en dan met name respect voor het materiële. In deze tijd worden materiële zaken vaak gedachteloos terzijde geworpen als ze hun functie hebben verloren, of als ze verouderd zijn. Deze fiets ben ik blijven gebruiken zo lang het nog maar enigszins kon, uit respect voor het feit dat hij me al zo lang trouw had gediend. (Dus toch de trouw die je noemde in je reactie!) @maddbrug. Ook bedankt voor het welkom heten op SOL. De tekst was inderdaad bedoeld als eerbetoon aan de fiets. Dat is er blijkbaar goed uitgekomen. En inderdaad, uiteindelijk heb ik ‘m toch alleen gelaten, op het moment dat we niet meer samen konden zijn. (Dat klinkt wel dramatisch hè. Het komt bijna in de buurt van de liefde, die je noemde als de deugd die in het verhaal tot uiting moest komen.) @Johanna B. Fijn om te horen dat je mijn tekst graag gelezen hebt! En hierboven is al genoemd dat liefde en trouw inderdaad van toepassing zijn. @Indrany. En ook jij bedankt voor het welkom heten op SOL. Het feit dat nieuwkomers meteen worden opgemerkt en welkom worden geheten, geeft wel aan dat het hier om een echte gemeenschap gaat. Leuk om dat te merken. Je schrijft dat ik elke dag langs de stalling loop. Dat is echter niet het geval. Om bij de stalling te komen moet ik vanuit het station de ene route bewandelen, maar nu ik vanuit het station rechtstreeks te voet naar kantoor ga moet ik een andere route nemen, die niet langs de stalling komt. Daardoor heb ik mijn fiets, nadat ik hem voor de laatste keer in de stalling had gezet, niet meer teruggezien. (Een kritische geest zou nu kunnen zeggen dat het bepaald niet van respect of liefde getuigt om die fiets, op het moment dat hij geen dienst meer kan doen, zomaar in de stalling te laten staan. Maar goed, het gaat hier niet om het beoordelen van elkaars karakter en gedrag, maar om het beoordelen van elkaars teksten. En ik ben inmiddels al te ver doorgeschoten in details die nog maar weinig met de tekst zelf te maken hebben.) Wat betreft het stukje ‘Ik was op dat moment net bij de stalling aangekomen, en kon de fiets daar dus kwijt. (En ik heb de trein nog gehaald.)’ Ik begrijp heel goed wat je zegt met ‘schrijven is schrappen’, maar ik wilde met dit zinnetje aangeven dat mijn fiets zelfs op het moment dat hij definitief de geest gaf, nog zo gedienstig was om dat op een relatief gunstig moment te doen. Dus het zinnetje is naar mijn idee niet helemaal overbodig. Inderdaad, ik ben uiteindelijk niet trouw gebleven aan mijn fiets. (Maar ik heb mijn liefde nog steeds niet aan een andere fiets geschonken! Ik loop nog steeds van station naar kantoor en vice versa.) @Odile. Je schrijft ‘trouw aan het werk en aan de fiets’. Ik zou het toe willen spitsen op trouw aan de fiets. Maar verder is je weergave heel goed getroffen. Symboliek met betrekking tot het loslaten van de schoonvader heb ik er overigens niet in willen leggen. Het noemen van de schoonvader is in dit verhaal bijzaak. @Marietje. Ik geef toe dat ik niet heb gelet op de limiet van 300 woorden. Ik ben er niet aan gewend om het aantal woorden in de gaten te houden. Ik zal bij volgende teksten voor de wekelijkse schrijfopdracht wel rekening houden met die limiet. Die is er immers niet voor niets. Wat bedoel je trouwens met ‘Hier bij deze opdracht, gebruik je veel tell’? Het doel van mijn verhaal was het tot uitdrukking brengen van het respect voor mijn fiets.