Schrijfopdracht #16 - Onmisbaar

Een waarheidsgetrouw verhaal Maarten vermoed ik. Het klinkt ook technisch; een heus mannenverhaal :-). Ook geef je mij de indruk precies te zijn. Doe jezelf een plezier en schaf een losbolfiets aan. Lekker de wind door je haren en op een mooie dag fiets je er het kantoor mee voorbij om vol de polders in te duiken. Trouwens, welkom op SOL en voor wat betreft de deugd: is het de trouw van de fiets aan jou of de trouw aan jezelf die je hervindt in je routineuze dagelijkse handelingen?

Eervolle tekst voor de oude fiets, je laat m wel alleen Maarten. Ik houd het op liefde. Maar toch ook moed voor een nieuwe liefde te gaan. Geluk ermee en welkom Maarten op Sch On Line.

Een mooi afscheid voor de fiets zo. Mij doet het ook denken aan liefde of trouw misschien. In ieder geval graag gelezen!

Allereerst ook namens mij welkom op SOL. Ik hoop dat je hier veel schrijverservaring en plezier op zult doen. Ook ik heb je verhaal gelezen maar heb toch wat stof tot nadenken. Je loopt elke dag langs de stalling en kijkt m niet aan. Ik zie dat persoonlijk niet als een moment om een minuut stilte in acht te nemen. Dat zou ik eerder doen als hij daar na al die jaren niet meer staat. Jij bent degene die de fiets minacht. De fiets niet jou, die wacht nog getrouw elke dag op de man met de kantoorkoffer. Nog een tip. Ken je de uitdrukking Schrijven is schrappen? Je wilt heel veel vertellen en ook zeer gedetailleerd. Soms wordt je verhaal sterker door het weglaten. Dit stukje is een goed voorbeeld: -- Ik was op dat moment net bij de stalling aangekomen, en kon de fiets daar dus kwijt. (En ik heb de trein nog gehaald.) -- Dit kun je makkelijk uit je verhaal weglaten. Het verhaal wordt er niet minder om. Zonder deze regels missen we geen specifieke belangrijke details. Begrijp je? Je leert dit nog wel. Zeker door het lezen van de oefeningen van anderen zul je dit uiteindelijk als "vanzelf" over gaan nemen. En jawel.. zul je vanzelf een nog betere schrijver worden. Overigens, in de allereerste alinea doe je dat wel perfect. Geen overbodige details, net genoeg om te weten waar het over gaat. Wat betreft de deugd: De fiets was trouw aan jou. Maar jij niet meer trouw aan de fiets. Treurig hoor. ;-) Heel veel succes!

Dit verhaal leest vloeiend, alsof het in een keer op papier is gezet. TROUW aan het werk en aan de fiets, lees ik erin. De hoofdpersoon gaat nog lang door met de fiets, terwijl de fiets toch veel gebreken heeft, tot het niet meer gaat. Hij geeft het dan op, gaat niet voor een laatste keer naar de fietsenmaker. Misschien is het ook symbolisch voor het loslaten van de schoonvader?

Ik heb jouw column over de wielrenner gelezen bij proeflezen en dit vind ik een totaal andere schrijfstijl hebben. Hier bij deze opdracht, gebruik je veel tell terwijl jij mij als lezer in de column pakte door juist beeldend te omschrijven. Ik denk dat als jij gaat schrappen jij gemakkelijk het woordenlimiet van 300 woorden aan kan houden en toch hetzelfde weergeven. Voor mij zit er veel herhaling in. En ik mis een doel, wat wil jij nu precies vertellen? Een net verhaal maar ik weet dat jij beter kan! :nod:

Bedankt allemaal voor het plaatsen van een reactie, en mijn excuses voor mijn late retourreactie. Een beetje onattent van mij om daar zo lang mee te wachten. Het is trouwens wel heel spannend om een stukje te plaatsen en vervolgens af te wachten of er reacties komen! Heel spannend om te zien wat anderen te zeggen hebben. Hieronder een korte reactie op elk van de reacties. @Mili. Ja, dit verhaal is naar waarheid opgetekend. En of het een heus mannenverhaal is laat ik aan jouw beoordeling over! Bedankt voor het welkom heten op SOL. Het lijkt erop dat ik nog regelmatig naar deze site zal terugkeren. De deugd die ik in het verhaal wilde laten doorklinken is vooral respect, en dan met name respect voor het materiële. In deze tijd worden materiële zaken vaak gedachteloos terzijde geworpen als ze hun functie hebben verloren, of als ze verouderd zijn. Deze fiets ben ik blijven gebruiken zo lang het nog maar enigszins kon, uit respect voor het feit dat hij me al zo lang trouw had gediend. (Dus toch de trouw die je noemde in je reactie!) @maddbrug. Ook bedankt voor het welkom heten op SOL. De tekst was inderdaad bedoeld als eerbetoon aan de fiets. Dat is er blijkbaar goed uitgekomen. En inderdaad, uiteindelijk heb ik ‘m toch alleen gelaten, op het moment dat we niet meer samen konden zijn. (Dat klinkt wel dramatisch hè. Het komt bijna in de buurt van de liefde, die je noemde als de deugd die in het verhaal tot uiting moest komen.) @Johanna B. Fijn om te horen dat je mijn tekst graag gelezen hebt! En hierboven is al genoemd dat liefde en trouw inderdaad van toepassing zijn. @Indrany. En ook jij bedankt voor het welkom heten op SOL. Het feit dat nieuwkomers meteen worden opgemerkt en welkom worden geheten, geeft wel aan dat het hier om een echte gemeenschap gaat. Leuk om dat te merken. Je schrijft dat ik elke dag langs de stalling loop. Dat is echter niet het geval. Om bij de stalling te komen moet ik vanuit het station de ene route bewandelen, maar nu ik vanuit het station rechtstreeks te voet naar kantoor ga moet ik een andere route nemen, die niet langs de stalling komt. Daardoor heb ik mijn fiets, nadat ik hem voor de laatste keer in de stalling had gezet, niet meer teruggezien. (Een kritische geest zou nu kunnen zeggen dat het bepaald niet van respect of liefde getuigt om die fiets, op het moment dat hij geen dienst meer kan doen, zomaar in de stalling te laten staan. Maar goed, het gaat hier niet om het beoordelen van elkaars karakter en gedrag, maar om het beoordelen van elkaars teksten. En ik ben inmiddels al te ver doorgeschoten in details die nog maar weinig met de tekst zelf te maken hebben.) Wat betreft het stukje ‘Ik was op dat moment net bij de stalling aangekomen, en kon de fiets daar dus kwijt. (En ik heb de trein nog gehaald.)’ Ik begrijp heel goed wat je zegt met ‘schrijven is schrappen’, maar ik wilde met dit zinnetje aangeven dat mijn fiets zelfs op het moment dat hij definitief de geest gaf, nog zo gedienstig was om dat op een relatief gunstig moment te doen. Dus het zinnetje is naar mijn idee niet helemaal overbodig. Inderdaad, ik ben uiteindelijk niet trouw gebleven aan mijn fiets. (Maar ik heb mijn liefde nog steeds niet aan een andere fiets geschonken! Ik loop nog steeds van station naar kantoor en vice versa.) @Odile. Je schrijft ‘trouw aan het werk en aan de fiets’. Ik zou het toe willen spitsen op trouw aan de fiets. Maar verder is je weergave heel goed getroffen. Symboliek met betrekking tot het loslaten van de schoonvader heb ik er overigens niet in willen leggen. Het noemen van de schoonvader is in dit verhaal bijzaak. @Marietje. Ik geef toe dat ik niet heb gelet op de limiet van 300 woorden. Ik ben er niet aan gewend om het aantal woorden in de gaten te houden. Ik zal bij volgende teksten voor de wekelijkse schrijfopdracht wel rekening houden met die limiet. Die is er immers niet voor niets. Wat bedoel je trouwens met ‘Hier bij deze opdracht, gebruik je veel tell’? Het doel van mijn verhaal was het tot uitdrukking brengen van het respect voor mijn fiets.

@Marietje. Ik geef toe dat ik niet heb gelet op de limiet van 300 woorden. Ik ben er niet aan gewend om het aantal woorden in de gaten te houden. Ik zal bij volgende teksten voor de wekelijkse schrijfopdracht wel rekening houden met die limiet. Die is er immers niet voor niets. Wat bedoel je trouwens met ‘Hier bij deze opdracht, gebruik je veel tell’? Het doel van mijn verhaal was het tot uitdrukking brengen van het respect voor mijn fiets.

Ik heb zelf enorm veel geleerd van de druk van een beperkt woorden limiet in mijn nek tijdens het schrijven. Het leert mij na te denken hoe ik een zin met de juiste woorden krachtig kan formuleren, zonder dingen dubbel te zeggen of overbodigheden toe te voegen. Ken jij de uitdrukking, 'show don't tell '? Op SOL zijn er meerder topics met dit onderwerp: toets in bij zoekopdracht! Ik bedoelde in vergelijking met jouw column op proeflezen dat jij in dit verhaal veel vertelt/ mededeelt zonder het gevoel d.m.v. gebaren/ manier van vertellen, het de lezer laat voelen wat jij bedoelt. Juist in jouw column liet jij mij als lezer het enthousiasme voelen van de fan zonder het direct te vertellen/ beschrijven. Jij beschreef beeldend de foto zodat ik de gehele situatie voor me zag inclusief de bijbehorende gevoelens van de fan en de wielrenner zonder dat jij vertelde wat ze voelde op dat moment. Met de vraag wat de bedoeling was van jouw tekst vroeg ik naar een bepaalde opbouw met een clou. Eigenlijk laat jij meteen in de eerste alinea het respect voor jouw fiets blijken, en in de volgende alinea's ook. Daarom miste ik de clou, de opbouw naar een hoogtepunt van het verhaal. Daarom weet ik zeker dat jij in 300 woorden dezelfde boodschap kan overbrengen. Ik hoop dat mijn opmerkingen nu duidelijker zijn! ;)