Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #11 Geen rokjesdag

Geen rokjesdag Het was een druilerige dag, de zoveelste op rij. Winderig ook. Als hij niet beter zou hebben geweten, zou hij gedacht hebben dat het een herfstdag was. Maar het was een lentedag. Geen rokjesdag, die leek ver weg. Verder dan ooit. Het was een dag voor maillots en strakke broeken. Zoals het en druilerige dag betaamt druppelden de druppels in een traag ritme van de zonnewering die het terras overspanden. De kleurrijke stof, in witte en rode banen, vervulde nu, ondersteund door de branders, een andere functie. Het was hem eigenlijk om het even. Hij zat hier behaaglijk, en in plaats van de krant, waarvan hij de pagina's nu moeilijk in toom zou kunnen houden, hield hij een boek vast. Hij las geen letter. De krant zou hij evenmin gelezen hebben als het windstil en zonnig zou zijn geweest. Een terras is tenslotte een tribune of een podium, of misschien wel een tribune én een podium. De wereld, het leven, was één groot terras. Toch sloeg hij in een vast geoefend ritme de bladzijden om. Het publiek, de figuranten, de hoofdrolspelers, moesten niet de indruk krijgen dat hij hier zat om te observeren. Als men het hem zou vragen, zou hij moeten toegeven dat hij dagen als deze koesterde. Er waren genoeg lege tafeltjes om te waarborgen dat er niemand naast hem plaats zou nemen. Er waren genoeg strakke maillots die een mooie rokjesdag beloofden. Hij had geduld.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Een oudere man, rond de 60. Heeft zijn hele leven gewerkt maar is nu met vervroegd pensioen. Hij heeft genoeg gezien en meegemaakt om te weten dat je uit mag kijken naar de mooie dingen van morgen, maar dat je vooral moet genieten van de dingen die je nu hebt. Hij is intelligent, beschouwend en hij is zich erg bewust van alles wat er om hem heen gebeurt. Ik mag hem wel, ik zou wel eens op het terras een goed gesprek met hem willen voeren, al vermoed ik dat hij daar minder behoefte aan heeft dan ik. Misschien als ik een rokje aantrek :)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Is Martin Bril weer wedergekeerd in de opdracht van deze week? Och ja, een koffie of een biertje, beide smaken eigenlijk goed bij alle weersomstandigheden. En inderdaad maillots hebben ook (verborgen) beloftes. Ik wil wel met hem ruilen. Een boek, iets drinken en een beetje mensen kijken. Een aangename omschrijving van een relaxed verblijf op een terras.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
een voyeur die geniet van vrouwelijk schoon en dat onopvallend wil doen. hij is ouder dan 50 en de tijd dat hij dat vrouwelijk schoon nog kon veroveren is voorbij, dus heeft hij zijn genot naar deze momenten verlegd

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Woodpecker, ik schenk je bij deze meer dan de simpele . [punt] die je mij schonk. Strakke maillots rieken naar leggings en leggings zijn uit en ordi. De setting was zoals vorige week een terras. Waar de oudere man zich goed voelt omdat hij waarneemt, aan het leven deelneemt. Uiteraard oneindig meer als dat hij thuis zou blijven. Hij speelt een rol, wil de ander iets anders doen geloven. Hij wil opbollende rokjes en maillots zien. Voer je een vies mannetje ten tonele :o ?

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een observator die geobserveerd wil worden. Zoals hij de omgeving beschouwt is er enige teleurstelling die beheerst wordt. De druppels vallen hem immers op, niet de glans van de druppels. Dat de luifels hun doel niet dienen zou kunnen betekenen dat hij zich anders voordoet dan hij is. Dit wordt versterkt door zijn gedachten over de krant, die niet als krant dient. Misschien een detective? Hij let op rokken, dat betekent dat hij een versierder is maar ook dat een lief gezicht hem minder interesseert en het hem te doen is om de lust. De luifel symboliseert voor mij hoop op de lente die op zich laat wachten. De lege tafels betekent voor mij een afstand tot mensen, ook al omdat de aandacht niet naar gezichten gaat. Een zekere dierlijkheid? Maillots zijn geen leggings, maar een manier om toch rokken te kunnen dragen.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Weer die ouwe snoeper op zijn favoriete stekkie, een overdekt terras met heater. Het is zijn tweede thuis, zijn dag vulling. Hij baalt van het regenachtige, winderige weer maar is positief ingesteld. Hij kijkt uit naar de blote benen en rokjes dagen die komen gaan, het is voorjaar. Een levensgenieter en wordt hierdoor geïnspireerd. Wellicht is hij een schrijver want het boek heeft hij slechts als een accessoire bij zich. In het bezit van fantasie omdat hij de in leggings en maillots de mooie benen al ziet.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een levensgenieter met als voor beeld Martin Bril, zit bijna dagelijks op het terras om mensen te observeren, houdt van vrouwelijk schoon, zelfs een strakke maillot in mei maakt hem blij. Weliswaar zit niemand vlakbij hem aan een tafeltje, echter door zijn observerende gedrag ontgaat het hem dat de maillots dames graag naar de man op het terras kijken.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een oudere man, een observator, voyeur. Ik heb de neiging om te roepen: kom op, get a life! Maar dit is zijn leven. Toch wil hij de indruk wekken anders te zijn dan hij is. Waarom, vraag ik me af? Waarom vindt hij het nodig dat anderen niet weten wat hij echt zit te doen? Schaamt hij zich of speelt hij een spelletje? Hij lijkt zich superieur te voelen, trots dat hij de wereld voor de gek houdt, dat de anderen te dom zijn om te zien wat hij doet, wie hij is. Ik mag hem niet. Ik heb het gevoel dat hij manipuleert, de wereld naar zijn hand probeert te zetten.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De man is inderdaad een levensgenieter. Het terras is niet zijn tweede thuis, maar hij mag er graag zitten. Hij observeert, zonder bijbedoelingen. Midden veertig. Hij heeft een rijk leven. Druk ook. Dit is een van de momenten en plaatsen om te relativeren.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De hp komt op mij over als een flierefluiter van middelbare leeftijd, met veel vrije tijd omhanden. Hij observeert/kijkt graag, maar wil dat aan de buitenwereld niet toegeven. Zitten lezen op een terras, verleent hem een air van interessantigheid. Hij denkt dat anderen op hem letten, en vindt dat leuk, maar nog leuker vindt hij het om zelf te kijken en dan het liefst naar mooie jongedames. Hij legt zozeer de nadruk op zijn verlangen om mooie, blote benen te zien, dat hij misschien meer is dan alleen een toeschouwer. De stap van toeschouwer naar deelnemer lijkt hij niet in alle gevallen aantrekkelijk te vinden: hij is blij dat er niemand in zijn buurt komt zitten die misschien zelfs een praatje met hem zou kunnen aanknopen. Deze man is op een luchtige manier angstig.