Wekelijkse schrijfopdracht #10 - De eerste indruk

Ik zit op een vreemd bed, starend naar een vreemde muur. Mijn nieuwe kamer. De lakens ruiken fris, naar mijn moeders wasmiddel, maar het matras voelt oud en bobbelig aan. Mijn voorganger had blijkbaar iets met ene Diego, want die naam staat meerdere keren in het hout van het bed gekrast. Het enige vertrouwde zijn mijn afgetrapte gympen en mijn favoriete spijkerbroek. Ik heb nog nooit verplicht op mijn kamer moeten zitten. Zelf bepalen over waar ik wilde zitten, spelen of leren was één van de fijnere bijkomstigheden van opgroeien bij mijn ouders. Ons zelf laten bepalen, was de manier van mijn ouders om mij en mijn zus op te voeden tot zelfstandige, verantwoordelijke mensen die wat betekenen voor de maatschappij. Bij mijn zus is dat beter gelukt dan bij mij. Sophie zit in Utrecht op kamers en studeert rechten aan de universiteit. Ik zit op een bekrast bed met een barbielaken. Over dieptepunten gesproken. Als Coen me nu zou zien, zou hij me hard uitlachen. De Barbielakens waren de enige eenpersoonslakens die we thuis nog hadden. Zowel Soof als ik slapen al jaren in een tweepersoonsbed en de gebruikte lakens van hier zag ik echt niet zitten. Dit was dus de enige oplossing. Mijn ouders hebben beloofd komend weekend andere lakens mee te nemen als ze op bezoek komen. Maar vanwege de bizarre regels die ze hier hebben, is dat dus pas komend weekend. ‘Dan heb je tijd om te wennen,’ zeiden ze.