Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#4 Aantrekkelijke kwalificaties

Ik waag ook eens een gooi. Moet toch eens korte verhalen leren schrijven. In precies 350 woorden: Ze stapt mijn kantoor binnen en mijn gedachten vallen stil. Mijn ogen glijden langs de vloeiende lijn van haar borsten, omlaag over haar heupen naar de in panty gestoken kuiten. Het is niet dat ze zich niet correct gekleed heeft. Geen enkel mantelpakje zou zulke sensuele rondingen kunnen verhullen. ‘Meneer Van Scholten?’ Haar stem trekt mijn aandacht naar haar lippen: het kuiltje onder haar neus en de perfecte curve naar de schaduw van haar mondhoeken… ‘Meneer Van Scholten!’ ‘Pardon, eh… juist. Mevrouw Kroon, als ik het goed heb?’ Ze knikt. ‘Zeer aangenaam. Welkom bij Comtech Consultancy. Heeft u het kunnen vinden?’ ‘Kunt u het vinden?’ Ze buigt door haar knieën om mijn blik, die enkele decimeters lager gericht is, te vangen. ‘Eh… nee, ja…’ Een dun lijntje verschijnt tussen haar wenkbrauwen en maakt haar gezicht nog intenser, karaktervoller. ‘U vraagt waarom ik deze baan wil?' sneert ze. 'Wel, meneer, het past perfect binnen mijn eigen carrièreplannen. Ik ben ambitieus ingesteld, wat ik weerspiegeld zie in het imago van dit bedrijf.’ Ik geef mezelf in gedachten een klap. Eén minuut in de wedstrijd en je bent het al aan het verkloten, Van Scholten! Vlug tover ik mijn meest charmante glimlach tevoorschijn. ‘Ik kan me u ook al helemaal voorstellen binnen ons team,’ zeg ik met een vriendelijke knipoog. Ze heeft niet het gevoel van humor waar ik op inzette: haar oogleden schieten gevaarlijk omhoog. ‘Oh, u wilt mijn kwalificaties doornemen?’ Ze praat niet, ze spuwt. Haar hand gaat naar haar tas en ze slaat een stapeltje papieren op mijn bureaublad met een klap waarvan ik recht overeind schrik. Ik slik. ‘Mevrouw Kroon… U heeft gelijk. Ik ben onprofessioneel bezig: mijn excuses.’ Ik heb het verprutst. De mooiste vrouw van mijn leven en ik verpruts het… Maar ik heb een laatste redmiddel. Ik glimlach zo professioneel mogelijk, schuif haar papieren met een zorgvuldig gebaar aan de kant en zeg ruimhartig: ‘Laat me het alstublieft goedmaken.’ Ik laat een pauze vallen voor effect. ‘Ik geef u de baan.’ Seconden later suizen mijn oren nog van de klap waarmee ze de deur dichtslaat.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Voor de afwisseling nog een verhaal door de ogen van een personeelsfunctionaris. De arme sloeber, hij valt voor haar charme. Een meedenkende bochel had zijn redding kunnen zijn. Ze heeft eerder bij mij gesolliciteerd. Leuk verhaal, Diana.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed opgebouwd verhaal in 350 woorden, mooie spanning en knallend slot. Lichaamstaal en geschreven taal orgineel in woorden gevangen!

Lid sinds

16 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuk dat je juist niet het perspectief van de sollicitant hebt gekozen. En een verrassend einde :) Je ziet het voor je.

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt, jongens! Dos, ik zweer je, ik had jou stukje nog niet gelezen voor ik dit schreef, maar je hebt gelijk, allemaal overeenkomsten. Great minds think alike, je weet toch ;) Denise, blij dat je het zegt: ik weet zelf nooit zeker of mijn eindes nou eigenlijk vreselijk voorspelbaar zijn of niet...

Lid sinds

17 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed verhaal. Als ik die personeelsfunctionaris was, zou ik haar niet aannemen: geen rust meer op een werkdag.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos, ik zweer je, ik had jou stukje nog niet gelezen voor ik dit schreef, maar je hebt gelijk, allemaal overeenkomsten. Great minds think alike, je weet toch ;)
Diana, je hoeft niets te zweren. Geen haar op mijn hoofd - zoals je ziet zijn dat er nog heel wat - heeft maar een fractie van een seconde gedacht dat je bij mijn verhaal je inspiratie hebt gehaald. Twee totaal verschillende verhalen met enkele opmerkelijke, toevallige overeenkomsten. Ik denk dat menig personeelsfunctionaris, manager of bedrijfseigenaar zich in die verhalen herkent. Al het vrouwelijk schoon heeft ooit wel eens bij een van die mannen gesolliciteerd. En die mannetjes zijn niet allemaal van hout en kunnen een spontane aanvechting krijgen hun fantasie de vrije loop te laten. :) Dat jouw mannetje zich helemaal in haar verliest heb je goed weergegeven.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Geweldig verhaal, knap geschreven, het leest als een trein! Goeie dialoog ook. (Bedenk nu dat ik die een beetje ben vergeten in mijn bijdrage.... Oh well... Volgende keer beter :-))

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vond zelf monsieur Van Scholten juist over de top gaan... Zou dit een gender-ding zijn, JP? ;D Bedankt Frub en Krintje :)