Wekelijkse schrijfopdracht #3 - Berg je geweer op

‘Ze was lekker.’ Ik proef het maagzuur achter in mijn mond. ‘Heerlijk zacht en rond.’ Ik kijk naar de grond. ‘Ze genoot ervan.’ Zijn voetstappen komen mijn kant op. ‘Ze vond het lekker, Ludo.’ Zijn stem is snijdend koud, net als de ijzige noordenwind. Hij gniffelt. ‘Ik heb nooit gesnapt wat ze in je zag. Die mooie Amanda.’ Ik bal mijn vuisten en knars mijn tanden op elkaar. ‘Ik denk dat ik zo meteen maar weer eens een bezoekje aan haar moet brengen, wat vindt jij?’ Snel kijk ik op, mijn ogen flitsen heen en weer. Hij mag niet nog een keer aan mijn vrouw zitten, niet nog eens. ‘Nou?’ Hij brengt zijn hoofd dicht bij de mijne. ‘Zal ik haar nog eens verwennen, zoals alleen echte mannen kunnen?’ Zijn slechte adem dringt in mijn neus. Mijn hand tast langs de muur, opzoek naar zekerheid. Mijn hand voelt de kolf van een oud jachtgeweer. Ik omklem het en haal het met ruk tevoorschijn. Mijn handen trillen als ik de loop tegen zijn borstkast duw. Zijn mond valt langzaam open wanneer hij zijn handen in de lucht brengt. ‘Laat haar met rust.’ Mijn stem klinkt beheerst. Hij grijnst en duwt haast achteloos de loop van zich af. ‘Toch jammer dat jouw DNA is gevonden op de crime scène.’ ‘Ik wilde haar niet om zeep helpen.’ ‘Dat moet je vooral zeggen, ze zullen je vast geloven.’ Nauwkeurig bestudeert hij zijn nagels. Opeens begrijp ik hoeveel macht hij eigenlijk over me heeft. ‘Luister, jij tolereert mijn bezoekjes aan Amanda, dan zorg ik ervoor dat jij niet opdraait voor die moord. Hebben we een deal?’ Hij steekt zijn hand al uit. ‘Wie wordt de dader?’ Onverschillig haalt hij zijn schouders op. ‘Stefan, Pieter of Jan.’ Ik knik. ‘Hoe zorg je er dan voor dat mijn gevonden DNA verdwijnt?’ Hij zucht. ‘Daar heb ik mijn mensen voor, oké?’ Ik werp een blik op het kamertje van Amanda. Aarzelend vouwt mijn hand zich rond de zijne. We kijken elkaar aan. Dan loopt hij op zijn gemak richting Amanda’s kamer. Zijn hand rust al op de klink van de deur wanneer hij zich omdraait. ‘Berg nu je geweer op, dwaas.’ Sorry dat ik zo laat ging verbeteren, kwam er telkens maar niet aan toe.

Mooi verbetering! Graag gelezen.

Je hebt al heel veel zinnige tips gekregen en je verhaal is daardoor een stuk verbeterd. Ik vraag me wel af waar ze zijn. In een schuur, een garage of gewoon in de kamer? Mijn hand tast langs de muur, op zoek (twee woorden)naar zekerheid. Nu lijkt het net of hij bij toeval een geweer te pakken krijgt. Als het in zijn eigen huis is, dan weet hij dat daar een geweer hangt. Tell of show blijft moeilijk. Niet alleen voor jou, maar voor iedereen. Ik hou wel van de manier waarop je het verhaal hebt neergezet.

Bedankt Christine en Tja, Het verhaal speelt zich af in een soort hoofdkwartier/loods/kantoor achtig iets. Ergens waar de criminelen samen komen.

:thumbsup: Fantastisch om te lezen hoe snel jij dingen oppakt! Het blijft een rauw stukje maar in passende stijl geschreven. Gelukkig sta ik niet in de schoenen van Amanda: zij blijft hier het slachtoffer!

Bedankt Marietje, klopt, ik zou haar ook niet graag willen zijn.