Waarom vraag je dat niet aan je uitgever? Krijg je geen redacteur?

Je kan ook misschien ervaring van mensen kijken. Welke uitgeverij is het precies ? Moet je ook betalen? Gesproken over promoten en interviews wie gaat dat voor je regelen? Jij zelf of je uitgever. Vraag gewoon alles na. Bijna alle uitgevers die betrouwbaar zijn nemen de kosten wel op hun zelf. Ze regelen voor je alles. Promoten, interviews met kranten zoals metro enzo. Veel succes

Wel vreemd dat een uitgever (of redacteur, wat ik ook eerder zou verwachten) als enige reden voor dat inkorten die lengte van meer dan 300 pagina's aangeeft. Normaal wordt zoiets toch in de eerste plaats op inhoudelijke argumenten gebaseerd, lijkt me zo. Er liggen talloze romans van meer dan 300 pagina's in de boekhandel. Hanteert je uitgeverij dan een bepaalde maximumlengte? Dat is volgens mij niet gebruikelijk.

Wel vreemd dat een uitgever (of redacteur, wat ik ook eerder zou verwachten) als enige reden voor dat inkorten die lengte van meer dan 300 pagina's aangeeft.

Het vreemde is dat een goede redacteur bij debutanten gemiddeld al een derde van de lengte weet te schrappen. Daarom lijkt het mij niet zinnig zelf al te gaan schrappen en gewoon op de redacteur te wachten.

Je kunt niet zonder inzage in de tekst bepalen: zo of zoveel schrappen. We weten niet eens over welk genre of onderwerp het gaat, noch hoe het geschreven is (wijdlopig, bondig). Dit topic hoort overigens meer bij Boekpresentatie dan bij Uitgeven, gezien het een verslag over een specifiek boek (manuscript) betreft. Wordt vervolgd?

Als jij onherkenbaar wilt blijven, zul je zelf geen reclame kunnen maken. 9p.? Dat wordt dan al gauw meer dan 400 blz. Ik meende dat je de vraag ook al eerder had gesteld. Kan me vergissen.

Je zult het zelf moeten beslissen. Van de uitgever begrijpelijk dat hij liever wil dat je onder je eigen naam publiceert, maar zelf zou ik het niet doen als ik er zo veel twijfels bij zou hebben.

Kijk eens op de website van Roos Boum en zoek haar oude boekpresentatie hier op van Valse Salie. Zij heeft ook onder pseudoniem gepubliceerd en komt vaak (onherkenbaar) in de media.

Ik zou het zelf wel doen. Het lijkt mij gewoon wat beter. Succes met je boek!

Raar dat er zo wordt gereageerd op het schrappen. Mijn uitgever vroeg dat ook aan mij, omdat het een jeugdboek was en dikke jeugdboeken soms wat afschrikken. Voor wat betreft een pseudoniem. Ik weet niet wat voor boek het is, maar ik krijg de indruk dat het een persoonlijk verhaal is dat je vertelt, een verhaal waarin mensen van iets beschuldigd worden. Ik zou, samen met je uitgever, de voors en tegen van een pseudoniem bespreken. Nadeel van een pseudoniem is natuurlijk dat het promotietechnisch gewoon lastiger is.

Wat mooi Isabella, zo'n reactie van de uitgever! Wat betreft het gebruik van pseudoniemen: (uit eigen praktijk): als je verhalen van/ over mensen in je boek (roman?) gebruikt met pseudoniemen zit je in principe zonder risico wat betreft eventuele aanspraken, zeker voor een roman. Een Belgische schrijver, zijn naam ben ik even kwijt, heeft wel problemen met zijn familie gehad, maar de rechter zag in dat geval geen grond, hoewel de familie aanvoerde dat ze er herkenbaar en minder fraai in zouden voorkomen. Voor jezelf een pseudoniem gebruiken kan je een gevoel geven wat veiliger te zitten bij mogelijke aanspraken, maar noodzakeljk is het dus niet, zeker niet als het "fictie" betreft (die trouwens wel op "echte" geschiedenissen kan zijn gebaseerd). Mijn uitgever zei ook dat het gebruik van eigen naam wat makkelijker zou liggen en mogelijk wat beter voor de verkoop. Behalve dat kun je een schrijversnaam ook "beter" vinden dan je eigen naam en kun je er als het ware een nieuwe identiteit mee beginnen...

Heb je gesproken met de uitgever zelf? Welke functie heeft de persoon met wie persoon 1 nu nog gaat overleggen? Is hij/zij redacteur? Kan het alsnog niet doorgaan als persoon 2 zegt het toch niet te zien zitten? Ik vraag dit omdat de uitgever (als je die gesproken hebt) in principe de eindverantwoordelijke is: hij/zij neemt de beslissing om je boek al dan niet uit te geven, maar wordt daarin meestal wel geadviseerd door de redactie. Dan zeg je 'Hij gaf aan dat er bijna niets meer aan veranderd hoeft te worden...' Dat vind ik wel een opvallende uitspraak. Bij een professionele uitgeverij krijg je als het zeker is dat je boek wordt uitgegeven een redacteur. Hij/zij gaat je manuscript lezen en zal de bevindingen met je bespreken, zodat je kunt gaan herschrijven. Als het goed is, zal je manuscript ook persklaar worden gemaakt, door een redacteur op de uitgeverij of door een freelancer. Persklaarmaken is een wat kleinere redactieslag. De opbouw van je boek verandert in dat stadium bijvoorbeeld (bijna) niet meer, maar de persklaarmaker zal bijvoorbeeld wel zeggen: 'Deze zin vind ik onduidelijk, wat bedoel je daarmee? Kun je het ook zo of zo formuleren?' of 'Op p. 24 is personage X 18, maar op p. 56 staat dat ze 17 is, wat is het nu?' Ook op spelling en interpunctie wordt uiteraard gelet. Nadat je al dat commentaar verwerkt hebt en iedereen tevreden is over het manuscript, kan het boek worden gezet. De zetproef krijg je als auteur te lezen en wordt tegelijkertijd nagekeken door een corrector. Echt de laatste check dus, voornamelijk op spelling, interpunctie en opmaak. En als dat allemaal achter de rug is, kan het boek gedrukt worden. Kortom: het lijkt mij erg voorbarig dat iemand nu al zegt dat er bijna niets aan je manuscript veranderd hoeft te worden. Niet schrikken als dat niet blijkt te kloppen.

Ik veronderstel dat met 'bijna niks' de verhaallijn bedoeld wordt. Isabella schrijft al dat ze moet schrappen, dat is al een heel werk en dan is er idd nog de tekstredactie. Bijna niks is altijd nog een boel werk, maar niet zo erg als de hele lijn van het boek aanpakken. Het is moeilijk om je advies te geven over de manier van indekken zonder ook maar het onderwerp van het verhaal te kennen. Gaat het over een familieruzie om de erfernis van oma? Over hoe mensen veranderen als iemand in hun midden dodelijk ziek is? Of over seksueel misbruik? In al die gevallen zou mijn advies net iets anders zijn. Daarom lijkt het me beter als je het eea overlaat aan de uitgever, die het verhaal kent, en bij jezelf te rade gaat in hoeverre jij met de voorgestelde oplossing kunt leven. Ook met een pseudoniem kun je heel succesvol boeken promoten, je verkoop alleen niet aan je eigen netwerk.

Het punt is, wij weten natuurlijk ook niet wat die uitgever bedoelt. Wat ik alleen vreemd blijf vinden, is dat hij zijn beslissing mede gaat laten afhangen van het oordeel van een van zijn medewerkers, maar ondertussen wel allerlei uitspraken doet over de redactie van je boek. M.a.w.: hij weet nog niet zeker of hij het gaat uitgeven, maar zonder dat er een redacteur naar heeft gekeken wel al dat er weinig aan hoeft te gebeuren. Ik vind het zo'n vreemde volgorde. Heeft hij je verteld waarom hij twijfelt? En begrijp ik het goed dat hij nog niet zeker weet of hij het wil uitgeven, maar je in de tussentijd wel alvast vraagt om te gaan schrappen? En hij heeft helemaal niet aangegeven wat je dan moet schrappen en waarom? Het verzoek om te schrappen vind ik op zich niet zo vreemd, maar wel als je geacht wordt dat zonder enige begeleiding/aanwijzingen te doen. Hoe kun je dan weten hoe je het aan moet pakken?

Oké, dan zul je het wel horen. Ik wilde toch even waarschuwen, sommige mensen gaan er namelijk van uit dat hun manuscript zo ongeveer meteen gedrukt kan worden, en het kan dan behoorlijk tegenvallen als dat niet zo blijkt te zijn. Succes ermee!

Uh... Zoals ik al eerder zei, je kunt eigenlijk nog steeds niet echt weten of er veel aan herschreven moet worden of niet, want je hebt nog geen redacteur. Ik bedoel, een uitgever kan zoiets wel zeggen, maar hij heeft het waarschijnlijk niet héél diepgaand bestudeerd. Naar mijn mening zou een uitgever zulk soort dingen dan ook niet moeten zeggen, want het schept een hoop verwarring. Maar wacht het maar af, dat lijkt me voor nu het beste!

Ik hoefde zelf ook maar weinig aan mijn manuscript te veranderen. Realiseer je dat je daar evengoed maanden mee bezig bent. Eerst met de redacteur, daarna met de persklaarmaker (twee in mijn geval), daarna nog je eigen correcties en die van de corrector. Na iedere ronde heb ik mijn boek opnieuw doorgenomen en dan is het onvermijdelijk dat je weer dingen wilt veranderen. Het boek is er uiteindelijk veel beter door geworden en daar gaat het om. Hoewel er inhoudelijk maar weinig aan gesleuteld hoefde te worden, is het dus wel zin voor zin doorgenomen en dat meerdere keren.

Ha, ja, dat wilde ik maar zeggen. Dat 'bijna niets' van een redacteur is evengoed nog best veel werk. Wat ik denk dat hij bedoelde over het schrappen, Isabella, is dat jij bepaalt welke scenes er wel en niet uit kunnen. Dat is alleen maar mooi, want dan blijf je zelf volop baas over je verhaal. Een handige volgorde zou zijn dat jij de opdracht krijgt je manuscript terug te brengen tot zoveel woorden, en daarna de redacteur de tekstredactie doet. Dus eventuele nonlogiaca eruit halen, je verhaallijn in de gaten houden, en natuurlijk spel en tikfouten onderscheppen. En nu niet meteen gaan schrappen, misschien denkt de collega er wel heel anders over! Rustig wachten tot je zekerheid hebt over je opdracht (moeilijk he?).

Gefeliciteerd, Isabelle! Voor een auteur kunnen diverse redenen zijn onder een nom de plume te publiceren. Het aantal pagina's: gewoonlijk wordt de lengte in het aantal woorden uitegdrukt. Marketingtechnisch beperken de uitgeverijen zich tot 90,000 - 100,000 woorden bij een beginnend auteur (anders worden de drukkosten te hoog (risicofactor)). Wat betreft het schrappen van tekst, verwacht ik dat ze zullen vragen bepaalde secties te herschrijven om ergens rond 90,000 woorden te eindigen.

Marketingtechnisch beperken de uitgeverijen zich tot 90,000 - 100,000 woorden bij een beginnend auteur (anders worden de drukkosten te hoog (risicofactor)). Wat betreft het schrappen van tekst, verwacht ik dat ze zullen vragen bepaalde secties te herschrijven om ergens rond 90,000 woorden te eindigen.

Dit is echt geen wet van meden en perzen. Mijn debuut komt dit najaar uit en zal dan naar verwachting bijna 160.000 woorden tellen. Sommige verhalen hebben gewoon meer woorden nodig.

De uitzondering bevestigt de regel, Zjaan. Gefeliciteerd overigens!

De reden dat ik twijfel om met mijn echte naam naar buiten te treden is ook omdat ik mijn eigen privacy er mee schaad door heel open te beschrijven wat ik denk en waarneem én een aantal medische gegevens bloot geef. Stel dat ik ooit wil solliciteren en bepaalde diagnose(s) niet wil noemen, googlen ze mijn naam en zal mijn naam altijd verbonden zijn aan die diagnoses ik heb dan geen keuze meer om dit wel/niet te benoemen.

Als ik jou was zou ik niet twijfelen om onder een pseudoniem uit te geven. Ikzelf schrijf ook onder een pseudoniem. Het is een naam die beter bij mijn schrijverspersoonlijkheid past en die mij de energie geeft om te schrijven en creatief te zijn.