Geen afbeelding
Carline

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Te persoonlijk om uit te geven?

20 november 2011 - 22:00
Als dit onderwerp hier niet thuishoort dan spijt mij dat. Ik ben nog niet zo bekend met deze site. Mijn naam is Carline en ik ben 16. Op dit moment zit ik over de 50.000 woorden met mijn verhaal en denk ik erover om het uit te geven mocht ik het ooit afronden. Over het verhaal zelf ben ik behoorlijk tevreden en ik denk dat zeker één van de zeven miljoen mensen mijn verhaal zal willen lezen. Het probleem is enkel dat ik soms het gevoel heb dat het verhaal te persoonlijk is, omdat ik veel antwoorden probeer te zoeken op vragen die elke jongere wel kent zoals: "Wat in hemelsnaam doe ik met mijn leven?" en "Wat in hemelsnaam moet ik aan met zoveel tijd en zoveel jaren in het verschiet?" Ook gaan er veel 'problemen' van mij schuil in het verhaal waarvan ik aan de ene kant denk dat mensen het interessant zullen vinden, maar waarvan ik aan de andere kant denk dat wanneer iemand dit verhaal zal lezen, ze meteen mij persoonlijk als persoon veel beter zullen kennen. Ik ben er nog niet goed achter of ik mijzelf op die manier bloot wil geven en ik vroeg mij af of er andere schrijvers op deze site zijn die hetzelfde gevoel hebben. Ook vraag ik mij af of het wel goed is om deze puberachtige vragen de wereld in te sturen; zal ik er geen spijt van krijgen?

22 november 2011 - 11:22
Ik vind de reactie van Schlimazlnik goed, omdat dit de hardheid is die je zou kunnen tegenkomen, waar je last van kunt krijgen en waar je je tegen wilt wapenen. Of denk je van niet?
Ergens anders las ik "zakelijk komt vaak hard over", maar als je uitgegeven wilt worden ga je de zakelijke wereld in. Een uitgever is ook geen maatschappelijk werker en zal niet iedere boodschap in suiker inpakken. Overigens kan het nog vele tandjes harder... Wat ik nog niet heb gehoord: welk genre schrijf je? Is het werkelijk autobiografisch, of is het meer fictie waarbij je jezelf op de hoofdpersoon projecteert? Als je zelf niet de hoofdpersoon bent, en ook niet als zodanig te identificeren (soortgelijke naam, uiterlijk, omstandigheden) kun je natuurlijk veel verder gaan met je eigen ervaringen verwerken in de tekst zonder dat iemand noodzakelijkerwijs hoeft te denken dat jij het bent.

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 22 november 2011 - 18:43
Ik wil best een puberale schrijfstijl hebben die tot hilatiteit leidt. Zoveel valt er niet in boeken te lachen. Als je goed tegen kritiek kunt, waarom dan niet proberen? Natuurlijk schrijf je over tien jaar anders en tien jaar later weer anders. Ik zou het ms afmaken, een goede proeflezer zoeken en er gewoon voor gaan.