Stof tot nadenken, En zolang ik er niet uit ben heb ik besloten gewoon stug door te gaan. Mijn schoonvader is een engel. En mijn grootste maatje. Uiteraard hadden anderen al eerder punten van kritiek Sterker nog ik zoek juist kritiek en feedback. Ik wil leren , Ik werd door deze reactie geconfronteerd met het beeld van een zangauditie waar de auditant werkelijk staat te kraaien en geen noot zuiver uit zijn strot krijgt. De familie op de gang wordt razend als de vakkundige jury de aspirant zanger het advies meegeeft om de uitvoeringen vooral maar tot de badkamer te beperken. Nu ,een paar uur later, begint de verdoving weer een beetje uit te werken en voel ik langzaam weer tintelingen in mijn vingers. In de tussentijd ben ik met mijn schoonvader naar een kunstschilder geweest om zijn nieuwste werk te bewonderen. In de auto, op de terugweg, vroeg ik aan hem wat hij van het werk vond. Hij antwoordde het 'grappig' te vinden en dacht te weten dat zo'n werkje al gauw een paar honderd euro op moest leveren. Nu wil het toeval dat ik weet dat zijn laatste werk voor 22000 euro is verkocht en zijn werken in de kunstwereld steeds meer gewaardeerd en bejubelt worden. "Grappig"" dekt in deze de lading dus allerminst. Zijn reactie gaf me te kennen ..... Iedereen vriendelijk dank voor de reactie op mijn emotionele impulsief gestuurde topic.

Bereid om hard te werken ben ik, Ik spit deze hele site uit, en probeer overal informatie op te doen. En, ik kan er geen genoeg van krijgen! Succesgevoel ervaren of werkelijk succes hebben zijn echter voor mij totaal verschillende dingen. Mijn ambitie is waarmaken dat waar ik al zo lang van droom. Een boek schrijven. Daar wil ik alles binnen mijn vermogen voor doen. Ik had mezelf wijsgemaakt dat succes behalen hierbij niet van doorslaggevende factor mocht zijn. Getuige mijn reactie op het oordeel van mijn schoonvader, is mijn verlangen naar het hebben van succes toch enigzins binnen geslopen. Als het schrijven puur en alleen voor mezelf was geweest had zijn afwijzing me niet zo geraakt. Het is soms moeilijk om te weten of ik nu feedback of bevestiging zoek. Realistisch naar mijn eigen werk kunnen kijken is iets waar ik nog veel in te leren heb . Leren hoe een ander mij leest en interpreteert, is daarbij onontbeerlijk. De lezer en diens smaak, kennis, referentiekader, openheid en mate van kritisch durven zijn, spelen daarbij ook een belangrijke factor. Inzicht in fouten zal ik alleen maar kunnen krijgen als ik open blijf staan voor opbouwende kritiek. Tja is gisteravond zo vriendelijk geweest om een aantal schrijfsels van mij te bekritiseren en heeft me een aantal heel nuttige aanwijzingen gegeven. Gek genoeg was ik blij met elke aanwijzing, en deed geen één daarvan me twijfelen. Voordat ik de stukjes naar had gemaild heb ik echter met mijn meest kritische blik naar mijn werkjes gekeken. Al haar aanwijzingen leken zo logisch,. dat ik dat zelf niet had gezien. Voor een ieder misschien een bekend fenomeen. Bijzonder , hoe schrijven me zoveel over mij en mijn zelfbeeld wil vertellen. Al zou dat het enige zijn wat dit hele avontuur me brengt, dan kan ik deze reis als zeer waardevol beschouwen.

@ schlimazlnik Een realistisch beeld wordt klaarblijkelijk niet gevormd door eigen waarden en eigenwaarde. Ik voel me niet alleen een prutser vergeleken bij een enorme grote hoeveelheid schrijvers. Ik ben het ook. Dat is één van de weinige dingen die ik je met absolute zekerheid kan vertellen. Het eerste stukje van dit onderwerp teruglezend kan ik me voorstellen dat er voor jou een beeld ontstaat van iemand die zichzelf geniaal vind. Met potentie bedoelde ik dat ik een 'niet ontevreden' gevoel had over wat ik had geschreven. Geloof me, dat is in mijn geval vaak al het hoogst haalbare. Met genoemde potentie bedoelde ik dus allerminst aan te geven dat er een bestseller aan zit te komen.:-). Wat ik beter had moeten uitleggen, of omschrijven is dat ik zelf er genoeg potentie in zag om verder te gaan. Dat ik een beetje vertrouwen kreeg dat ik met heel hard werken, leren en corrigeren misschien iets kon ontwikkelen in mezelf waardoor het schrijven van een boek misschien ooit waarheid kon worden.Dat beetje vertrouwen was in één klap tijdelijk weg door het boerepummel gezwam verhaal. Niet alleen mijn schrijven is nog prematuur, ik als schrijver ook. En ik beloof bij deze, dat een realistisch beeld vormen van waar ik sta, prioriteit zal hebben boven het schrijven van een boek:-)

@ Thérése Inderdaad, met dit onderscheid sla je denk ik de spijker op zijn kop. Ik denk hiermee ook het verschil bedoeld te hebben tussen succesgevoelens ervaren of daadwerkelijk succesvol te zijn. Ik voelde, door te durven genieten, van eigen brouwsels, en het plezier wat het schrijven me bracht, de potentie om het beste uit mezelf te kunnen halen. Intrensieke motivatie als enige houvast. Of het beste uit mezelf, vervolgens ook maar enigzins van betekenis zal zijn voor lezend Nederland is iets waar ik nog helemaal niet mee bezig zou moeten zijn. Wel dromen, nog meer dromen en fantaseren. En ondertussen , onderzoeken, lezen en kennis opdoen. En ja , juist het blootgeven van schrijfsels aan mensen met een objectieve mening hoort daarbij. Ik nam de mening van mijn schoonvader dusdanig serieus dat elk goed gevoel wat ik ook maar ooit had beleefd over mijn schrijven meteen door mezelf werd weggeschreven als zelfoverschatting. Ik nam het klakkeloos aan. Zo erg dat alle eerdere complimenten als verraad voelden. Ik voelde me niet serieus genomen. Waarom had niemand dit eerder gezegd. Waarom liet ik mezelf en lieten de anderen mij geloven dat het mooi was? Zoals ik al in mijn 'voorstellen beschreef, een oud verlammend gevoel, van wie ben ik om te denken dat iemand op mijn schrijven zit te wachten'stak hevig de kop op. Ik wil jullie allen bedanken voor de tijd en aandacht die jullie aan jullie antwoorden hebben besteed. Tot proeflezen!