Het word zo wel erg offtopic, maar ja op zich maakt dat niet heel veel meer uit aangezien mijn vragen al beantwoord zijn. Het klinkt misschien raar, maar mijn opwelling is ontstaan tijdens het kijken van de wereld draait door, rtl late night etc. Ik zag daar de ene na de andere bekende Nederlander voorbij komen die zijn eigen boek uitgebracht had. Ik zeg bewust uitgebracht omdat in negen van de tien gevallen ze het niet eens zelf geschreven bleken te hebben. Veelal betrof het vergane glorie. Het kwam op mij over als een makkelijke manier om snel even wat geld te kunnen cashen en de aandacht weer op zichzelf te laten vestigen. Wie zit er in hemelsnaam op een boek van Wim Kieft te wachten? vroeg ik mij bijvoorbeeld af. Of bijvoorbeeld dat boek van Humberto Tan, waarin hij zijn favoriete muziek met zijn lezer deelt. Voor niemand interessant dacht ik, maar blijkbaar had ik het, gezien de vele bestsellers, enorm mis. Natuurlijk snapte ik dat alleen al het feit dat ze bekend waren, er de nodige fans zouden zijn en dat de promotie voor het gros bestond uit vriendjespolitiek en dat soort zaken. Toch begon ik mezelf steeds vaker af te vragen: hoe moeilijk kan een boek schrijven nou zijn? Als zij het al kunnen... Zelf worstel ik al een jaar of twintig met een bepaald iets, een verhaal had ik dus al in mijn hoofd. Zogezegd nam ik in een opwelling plaats achter mijn computer en begon te schrijven. De eerste 70 procent van mijn boek had ik binnen drie weken op papier staan. Het leek dan ook een makkie te worden, precies zoals ik dacht. De laatste 30 procent was daarentegen een stuk lastiger en duurde ongeveer drie maanden. Nog even op typefouten controleren en dan ben ik klaar, dacht ik naïef. Maar man, man, man viel dat even tegen! Twee maanden duurde het alvorens ik daarmee klaar was. Inmiddels had ik het eea in boekvorm staan en begon mezelf inmiddels ook meer en meer te verdiepen in het uitgeefproces, andere schrijvers, schrijftechnieken, opbouw, synoniemen, stopwoordjes, gebruik van komma's etc. Elke keer als ik dacht dat het boek klaar was, kwam er weer een ander corrigerend iets in me op en kon ik weer van voor af aan het hele manuscript doorlopen. En elke keer als ik het opnieuw las (en lees), zie ik, vanwege het feit dat ik dagelijks wat bijleer, steeds weer zaken die anders moeten. Soms zit ik uren lang te kutten (ja, zo kan je het echt wel noemen) met een verrekte rotzin. Lig er soms zelfs wakker van of sta diep in de nacht op omdat ik ineens iets op papier wil zetten...het vreet me helemaal op :) Ook had ik mezelf inmiddels op dit forum geregistreerd en na het doorspitten van alle topics kwamen er ook nu weer genoeg zaken aan het licht. Er kwam letterlijk geen einde aan. Daarnaast hielp het ook niet mee dat ik gaandeweg ontdekte dat het vinden van een uitgever ook zo goed als uitgesloten is. Snel cashen met een boek bleek ook allerminst mogelijk te zijn. De royalty's die je als schrijver zijnde krijgt, bleken ronduit belabberd te zijn. In mijn ogen zelfs op het criminele af. Als ik alleen al kijk naar mijn investering (tijd/cover/redigeren) dan zou ik bij een royalty percentage van 10% al meer dan tweeduizend boeken moeten verkopen om de kosten te kunnen dekken. Iets wat mij een haast onmogelijke opdracht lijkt, helemaal als ik het via POD moet gaan doen. Het idee om er geld mee te verdienen had ik dan ook snel naast mij neergelegd. Afronden en het in boekvorm krijgen werd mijn nieuwe doel. Deze periode ben ik ook steeds vaker en steeds meer boeken gaan lezen. Zoals gezegd oa om vergelijkingsmateriaal op te doen. Het eerste boek van Wim Kieft vond ik een drama, lastig om te lezen en zat in mijn ogen vol met onzinnige zaken. Het was langdradig, saai, etc. Het was goed voor mijn vertrouwen. Toen ging ik echter een flink aantal andere boeken lezen en van een groot aantal was ik zeer onder de indruk. Dat resulteerde erin dat ik steeds meer aan mezelf ging twijfelen. Hoe meer goede boeken ik las, hoe erger het werd. De schrijftechnieken, opbouw etc van de gelezen boeken was zo goed, dat mijn boek een lachertje leek. En als ik dat al vind, wat vind de lezer dan wel niet? En wie zit er überhaupt op mijn verhaal te wachten, niemand toch? Dat en nog veel meer vragen schoten dagelijks door mijn hoofd heen. Maar ja, ik ben natuurlijk ook maar een amateur en kan ook niet van mezelf verwachten dat ik direct met mijn eerste boek hetzelfde niveau behaal. Ik besloot daarom ook gewoon het verstand weer op nul te zetten en gewoonweg te schrijven. Ik zie wel wat er van komt, als ik er zelf maar honderd procent tevreden mee ben en zolang ik uiteindelijk mijn eigen boek maar in handen kan hebben. Inmiddels zijn we weer 3 maanden verder en ben ik al meer dan driekwart jaar met mijn boek aan het worstelen. Zelf ben ik er echt helemaal klaar mee. De laatste loodjes zijn het zwaarst, dat blijkt maar weer. Ik hem me er echt enorm op verkeken en heb een enorme respect gekregen voor mensen die dit jaar in jaar uit volhouden of het zelfs met plezier doen. Een verhaal van me af schrijven is fantastisch, alles wat daarna komt een ramp. Althans dat is hoe ik er nu naar kijk en vandaar dus mijn voorgaande antwoorden. ps. ook nu ik klaar ben met dit te typen zie ik dat het alweer zeven uur in de ochtend is. Uurtje slapen nog, dan weer werken. Leuke hobby ja, dat schrijven :) Amen :)

Bedankt Therese, wellicht inderdaad een idee om daar een nieuw topic over aan te maken. Iets bij proeflezen plaatsen heb ik nog niet gedaan. Zal dit doen zodra het af is en zodra ik wat uitgevers heb aangeschreven. Zelf vind ik het alleen maar fijn om mijn geschreven teksten te delen en te vertellen waar het boek over gaat. Aan de andere kant weet ik nog niet hoe een eventuele uitgever hier tegenaan kijkt. En hoewel de kans klein is dat ik er eentje vind, wil ik niet op voorhand al mijn eigen ruiten inslaan..

Even naar de beginvraag. Nee, niet te veel uitroeptekens gebruiken en nee ook geen langgerekte woorden. Hoe vaker je die gebruikt, des te minder sterk komt het over. Alleen doen waar het nodig is. Desnoods met een krachtterm. Nee. Nee, verdorie! Twintig boeken? Ik heb minstens een paar duizend gelezen. Niet dat dit iets hoeft te zeggen, maar als je niet van lezen houdt, begrijp ik de behoefte aan schrijven ook niet. Ik lees liever een boek dan dat ik naar een film kijk.

Bedankt voor de tips! Zoals gezegd dook ik er met een wat naïeve kijk in en had verwacht snel even een boek te schrijven en hier de nodige euro's mee te verdienen. Ik heb voorheen nooit de intentie gehad om ook maar iets te schrijven, het kwam er gewoon in een keer van. Van een behoefte om te schrijven kan je dus eigenlijk niet spreken. Wel merkte ik gaandeweg dat het best lekker kon zijn om iets van je af te schrijven. Het had zelfs iets therapeutisch voor mij. Dat mijn mening zovaak wijzigt ligt ook aan het aard van het beestje :) Daarnaast natuurlijk omdat ik elke keer nieuwe ervaringen opdoe en daardoor anders tegen zaken aan ga kijken... Nogmaals wilde ik absoluut niemand van zijn hoofd stoten. Ik begrijp dat het gros van de leden hier lezen als hobby of beroep hebben. Ieder zijn ding toch?

Iets bij proeflezen plaatsen heb ik nog niet gedaan. Zal dit doen zodra het af is en zodra ik wat uitgevers heb aangeschreven

Je zou het misschien beter van tevoren kunnen doen.

Ja daar heb je wel gelijk in. Hier heb ik echte reeds een vast aantal proeflezers en een redacteur voor ingeschakeld. niet dat een plaatsing hier kwaad kan, maar toch.

Je bent wel een snelle leerling, volgens mij. En dit:

...het is gewoonweg niet mijn ding. Schrijven al helemaal niet overigens :)

geloof ik niet helemaal, want..

Lig er soms zelfs wakker van of sta diep in de nacht op omdat ik ineens iets op papier wil zetten...het vreet me helemaal op :) Het idee om er geld mee te verdienen had ik dan ook snel naast mij neergelegd. Hoe meer goede boeken ik las... ...zie ik dat het alweer zeven uur in de ochtend is.

Waarom zoek je geen hulp bij die laatste 30 procent?

Hulp heb ik zeker ingeschakeld qua schrijfwijze, opbouw, etc. De volgorde van het verhaal zelf wilde ik zelf doen, ik ben ook de enige die weet wat en wanneer er gebeurt is. Daarnaast weet bijna niemand van mijn boek af. Niet dat het een verrassing moet zijn, maar ik vind het wel leuk om ineens met een boek in de hand bij bekenden binnen te komen lopen :)

Het etaleren van je ambitie behoeft geen uitroepteken, het tentoonstellen van prestaties is een vraagteken.

Als een vader zijn kind voorleest voor het slapengaan...

Precies!!! Daar gaat het om! Ik moet eens een topic starten over dictie in het schrijven: Waar gáát 't over! Overigens vermoed ik dat Bambino allang weer een nieuw lintje in de typemachine gevlochten heeft, maar dat is een terzijde...

Haha, ik had inderdaad helemaal niet in de gaten dat er verder gediscussieerd werd, maar dat is alleen maar mooi :) Het gaat nu wel heel ver, te ver misschien voor mij, maar opsteken doe ik er zeker iets van. Ik heb weer genoeg om over na te denken en om te lezen..