:lol:

Die is zelfbedacht uiteraard, anders had ik een bron vermeld. (Sorry, is voor mij heel vanzelfsprekend, maar ik snap dat je het navraagt.)

De zwijnen lusten geen parelen

Wat een inspirerende woorden, allemaal! Bedankt! Het gaat niet om in jezelf praten, maar wel degelijk tegen mensen, instanties e.d., die het geen *#@ interesseert wat je zegt, omdat ze hun mening al lang gevormd hebben.

Zou je eens in mijn -3 kilo- dossier moeten duiken. Dat heb ik (Brejaart<->UWV) opgebouwd in de afgelopen 4,5 jaar. Daar blijkt duidelijk uit dat het ze geen *#@ interesseert wat je zegt en dat hun mening allang gevormd is. Zèlfs voor je komt opdraven. "Roepende in de woestijn" is natuurlijk een hele mooie, maar dekt de lading niet ècht als je om begrip schreeuwt van instanties. Wellicht dat je dan meer hebt aan: "Help me *#@ " .

Ik praat tegen hem/hen/haar alsof ik alleen in de bergen verdwaald ben, op zoek naar voedsel, naar het dier dat voor me loopt en van me wegrent wanneer ik schreeuw. Als ik het zelf lees klinkt het wat te uitgebreid... :P

Die dag ging ik naar de blabla, terwijl ik allang wist dat het geen moer uitmaakte wat ik zei, omdat het oordeel al geveld was en het rapport al geschreven en wel in de la lag te wachten tot ik gekomen en gegaan was. (was de moer al geweest?) Inspirerend, die taalproblemen van MarrieJeanne.

Dat is heel pijnlijk, Henk. Je citaat zou best een goede titel voor een boek kunnen zijn.

Doet me denken aan: "Hoe Pijnlijk is dit Alles" van Marten Toonder. Op een bescheiden manier voel ik me toch ook wel een "Heer van Stand". Ik doe in ieder geval m'n best om niet onbeschoft over te komen. Maar dat terzijde & lost niks op. Misschien dat "ik loop met m'n kop tegen de muur" (of een variant daarop) je verder helpt? grz Henk

Dat is heel pijnlijk, Henk. Je citaat zou best een goede titel voor een boek kunnen zijn.

Nog even Marriejeanne: Je geeft me nu een trap onder m'n kont! (of mag dit niet Dries?) Dank je wel! Misschien had ik dit wel nodig. Hier ga ik mee verder, duurt even, maar dan krijg je ook wat!

Ceridwen heeft gelijk. Taalproblemen van Marriejeanne zijn inspirerend :) @Marriejeanne, heb je al een uitdrukking gevonden die past?

"Men zegt wel: spreken is zilver, zwijgen is goud. Nou, als dat zo is, dan is luisteren niets waard. (Mijn verhaal kon ik, zo leek het, nog aan de straatstenen niet kwijt.)" De laatste zin maar even tussen haakjes, omdat het wellicht te veel 'raakvlakken' met andere dingen heeft.

"Men zegt wel: spreken is zilver, zwijgen is goud. Nou, als dat zo is, dan is luisteren niets waard. (Mijn verhaal kon ik, zo leek het, nog aan de straatstenen niet kwijt.)" De laatste zin maar even tussen haakjes, omdat het wellicht te veel 'raakvlakken' met andere dingen heeft.

Vroeger zeiden we: "Horen, zien en zwijgen". Daar was een drietal aapjes voor, beeldjes van gips of porcelein. Het eerste aapje had z'n handen op z'n oren, de tweede bedekte z'n ogen en de derde bedekte z'n mond met een hand. Dit beeld staat me meer bij dan "spreken is zilver, zwijgen is goud". Ja, dat hing vroeger bij een tante van me op een bordje in de gang. Ben ik met m'n 51-jaar nu zo'n ouwe vent geworden? Zal wel.... niks ten nadele van jou hoor, maar ik vraag me af: hebben jullie (Carduelis) die apies niet? Misschien dat je met dit gezegde (is dit een gezegde?) iets verder komt.

De woorden lijken te verdampen voordat ze bij de ander arriveren.

Met argumenten probeerde ik hun stellingen te beklimmen maar tegen vooringenomenheid is geen rede gewassen.

"Men zegt wel: spreken is zilver, zwijgen is goud. Nou, als dat zo is, dan is luisteren niets waard."

Deze vind ik mooi. Diepzinnig (!) en fraai geformuleerd. De wanhoop erin en het 'cynische' commentaar op een gezegde dat normaalgesproken als positief ervaren wordt. De formulering over 'verguld grijs' is naar mijn smaak net even te literair. "Hij kon praten als Brugman, maar het water bleef even diep en de oevers even ver." (Over te literair gesproken... ;) :lol:)