Hij likte zijn ijsje en zei: 'Dat is leuk.' eventueel?

Wat ook nog kan is: "Dat is leuk." Hij likte aan zijn ijsje. Dat hij het zegt blijkt in feite al uit het feit dat het tussen aanhalingstekens staat. 1. is volgens mij niet foutief, maar wel lelijk. 2. kan ik mij maar moeilijk voorstellen, hoe kun je iets zeggen terwijl je aan een ijsje likt? (dat geldt ook voor 1, en voor je Engelse zin, want die suggereren ook gelijktijdigheid) 3. is niets mis mee, zo lang je diezelfde contructie niet voor ieder citaat gebruikt.

De verbal-ing vorm is idiomatisch en dus niet letterlijk vertaalbaar, heb ik vroeger geleerd. Dat blijkt ook wel, want (1) is de letterlijke vertaling. Op zich correct, maar ongebruikelijk, of zo je wilt: lelijk. Dat er een probleem zit in (2) (en in je engelse zin) geeft Hekate terecht aan. Maar ik denk dat veel lezers hier overheen lezen. (3) is daarom de beste die het dichtst bij de oorspronkelijk zin blijft. Maar als je niet aan het vertalen bent, kun je ook een andere oplossing kiezen, zoiets als Zieveraar voorstelt.

Als bij de terwijl-oplossing je manuscript vol met "terwijl" komt te staan, dan doe je om te beginnen al iets fout. De -ing constructie wordt in combinatie met "he said" in Engelse schrijftips afgeraden. Misschien dat "onderwijl" beter is dan "terwijl"(althans voor mij, gevoelsmatig), of iets als "gedurende het likken aan zijn ijs", maar dat is nog veel ouderwetser en ongebruikelijker. Verder zou je ook eens in Nederlandse boeken kunnen kijken hoe het wordt opgelost. Want er is geen goede vertaling, en dan kom je op stijl-onderwerpen die je in de context moet kunnen zien.

Waarom neem je een andere taal als uitgangspunt voor het schrijven van een Nederlands verhaal? Ben je van Engelse afkomst? Ik zou je aanraden, vooral NL teksten te lezen / bestuderen. Vergeet die -ing. Probeer hem uit je taalbewustzijn te weren. Hij zit je dwars, kennelijk. Dat is niet goed voor je taal / verhaal.

Waarom neem je een andere taal als uitgangspunt voor het schrijven van een Nederlands verhaal? Ben je van Engelse afkomst? Ik zou je aanraden, vooral NL teksten te lezen / bestuderen. Vergeet die -ing. Probeer hem uit je taalbewustzijn te weren. Hij zit je dwars, kennelijk. Dat is niet goed voor je taal / verhaal.

Ik moet toegeven dat ik hetzelfde probleem heb, jarenlang heb ik bijna uitsluitend Engelstalige boeken gelezen. En dat wreekt zich wel nu ik zelf iets probeer te schrijven.

* "That's nice," he said, licking his ice cream. In het Engels vind ik dit een zeer handige vorm, maar hij is moeilijk te gebruiken in het Nederlands: 1 "Dat is leuk," zei hij, aan zijn ijsje likkend. 2 "Dat is leuk," zei hij, terwijl hij aan zijn ijsje likte. 3 "Dat is leuk," zei hij, en likte aan zijn ijsje. 1 lijkt me slecht Nederlands, in dit geval toch. 2 kan wel eens een keer, maar klinkt vaak iets te bombastisch voor mij. Als je dat doet, wordt "terwijl" het meest gebruikte woord in je verhaal. 3 is misschien nog het beste, maar ik vind het toch minder elegant dan de -ing form. Hoe doen jullie dit?

Misschien de hele taalomgeving verbouwen? Bijvoorbeeld: Zo, wandelend, de armen om elkaar geslagen, likkend aan hun ijsje, genoten ze van het vrije uurtje. 'Ik vind het leuk,' zei hij, maar dat had ze al begrepen. Ik zeg niet dat je het zo moet doen, want ik weet niet wat je intentie is met de voorbeeldzin (het is ook maar een voorbeeldzin); ik probeer een mogelijkheid aan te reiken waarmee je iemand iets kunt laten doen en zeggen tegelijkertijd.

Ik moet toegeven dat ik hetzelfde probleem heb, jarenlang heb ik bijna uitsluitend Engelstalige boeken gelezen. En dat wreekt zich wel nu ik zelf iets probeer te schrijven.

Wel leuk om te lezen dat ik niet de enige Nederlander ben die bij tijd en wijle haar hoofd breekt over prachtige Engelse constructies die helaas in (elegant) Nederlands niet bestaan. Ik hoor bij het schrijven ook regelmatig Engelstalige zinnen in mijn hoofd oppoppen. De -ing vorm is echt lastig, met name als ik simultaan Engels-Nederlands tolk. Mondeling los ik dat meestal op met optie 1 'zijn ijsje likkend'. Daarmee kan je in hetzelfde woordritme blijven, wat bij simultaantolken extreem belangrijk is omdat je geen tijd hebt om na te denken. Maar schriftelijk zou ik dat nooit doen, ik vind het lelijk Nederlands.

Probeer dat Engels gewoon te amputeren, zonder genade. Het is net zo moeilijk een elegante Nederlandse zinsconstructie naar het Engels te vertalen als andersom. Daar komt ook nog bij kijken dat de meeste Nederlandse schrijvers geen "native speakers" van het Engels zijn en daarom een goede, elegante Engelstalige constructie niet kunnen onderscheiden van een kromme zin of gewoon gebrekkig taalgebruik. Of zelfs Amerikaans dialect! Echt, het Engels van de meeste Nederlanders is tenenkrommend slecht, al zien ze dat zelf anders. Het dompelt mij in diepe rouw dat zoveel Nederlandse schrijvers niet meer in staat zijn in elegante Nederlandstalige zinnen te denken. Dat zij het verleerd zijn om in hun moerstaal te denken en falen de feilloze woordconstructies van die taal te gebruiken voor de expressie van hun gedachten is een gotspe. Wat moet er komen van een volk dat niet in staat is zijn filosofie te verwoorden in een volkseigen idioom? Wat is het lot van een volk dat halfslachtig en veelal foutief buitenlands verkiest boven de taal die met de moedertiet is ingespoten? Het gaat er immers aan voorbij dat die Engels- en anderstaligen de fraaie constructies van de Nederlandse taal evenmin kunnen vertalen. Niet-Nederlandstaligen van diverse taalfamilies zijn in staat om binnen zes weken Nederlands te leren. De sleutel tot dit geheim is de onderdompeling. Door de persoon uitsluitend met het Nederlands te confronteren en hem ieder gebruik van een andere taal, zoals Engels, te ontzeggen, is dit mogelijk. Dat heb ik zelf ondervonden voor het Russisch: met uitsluitend niet-buitenlandstalige Russen om je heen voor een week, en alleen een krant en een tijdschrift, wordt je gedwongen de taal met gezwinde spoed te leren. De methode om van "Engels denken" af te komen is dan ook uitsluitend Nederlandstalige literatuur te lezen. Aangezien Nederland per hoofd van de bevolking meer boeken uitgeeft dan menig ander land, moet het geen probleem zijn om in ruim acht eeuwen Nederlandse literatuur een passende tekst te vinden. Als de schrijver dan ook nog de schroom voor "oubollig taalgebruik" weet te overwinnen en de juiste woorden van zijn moedertaal weet te vinden om zijn boodschap te uiten is dat Engels nergens meer voor nodig. Het is sowieso een rottaal, waarin zelfs de meeste "native speakers" hun weg niet kennen. Als je een groot bereik wilt krijgen voor je teksten, of een grote bron van hoogstaande literatuur wilt aanboren, kun je beter Chinees (Mandarijn), Spaans of Russisch gebruiken. Gelieve het bovenstaande in elegant Engels te vertalen to prove my point.

Gelieve het bovenstaande in elegant Engels te vertalen to prove my point.

I rest my case?

De opties die Hekate en Thérèse aanreiken, vind ik het mooist. Overigens vraag ik me af of het door Engelse (song)teksten overspoelde publiek de andere opties nog als lelijk ervaart.

Overigens vraag ik me af of het door Engelse (song)teksten overspoelde publiek de andere opties nog als lelijk ervaart.

Degenen die nog Nederlands kunnen lezen zijn daar nogal aan verknocht en zullen lelijke constructies niet accepteren. De uitgevers/redacteurs overigens ook niet.

Ik lees ook veel in het Engels (en soms in het Duits of het Russisch) en ik heb daar eerlijk gezegd toch geen last van wanneer ik in het Nederlands schrijf. Uiteraard komt het wel eens voor dat ik weet hoe je iets zegt in het Engels of een andere taal en dat ik moeite heb om datzelfde in het Nederlands te formuleren, maar andersom komt dat veel vaker voor. Als ik in een Engelstalig land zou wonen, zou dat wellicht anders zijn. Na een tijdje in Rusland merkte ik toch dat ik de Nederlandse schrijftaal nog goed beheerste (al sloop er wel wat Cyrillisch tussen), maar dat spreektaal moeilijker ging, en dat was dan nog maar op twee maanden tijd!

Een taal naast de moedertaal (dat kan ook een dialect zijn naast de standaardtaal) kan een grote verrijking zijn vanwege de varianten en nuances die de basistaal niet kent. Maar de basis moet wel de basis blijven. Dus een kwestie van telkens kiezen.

Het is sowieso een rottaal, waarin zelfs de meeste "native speakers" hun weg niet kennen.

Dat komt met name doordat het taalonderwijs in Groot-Brittannië niet zozeer gericht is op grammatica zoals in Nederland. Ik geef les op een Britse school (in Spanje) en ik krijg regelmatig van collega´s te horen dat ik beter Engels spreek dan zij, de "natives". Blijkbaar is grammaticaonderwijs in GB een vies woord. Ik heb het vermoeden dat het onder andere daardoor voor Engelsen vaak zo moeilijk is om een tweede taal te leren. Ik zie dat aan Engelsen die hier al jaren wonen en nog steeds amper Spaans spreken. Over Spaans gesproken, dat vind ik nogal een omslachtige taal. Er zijn overal zoveel woorden voor nodig... Min of meer :ontopic: In welke taal je ook schrijft, je moet denken vanuit die taal. Het lijkt me zinloos om Engelse constructies te willen gebruiken in het Nederlands. Ik schrijf zelf in die "rottaal" en lees daarom alleen nog maar (boeken) in het Engels. Als ik Nederlandse constructies in mijn verhaal zou willen gebruiken, ben ik verkeerd bezig. Dat moet ik weer in het Nederlands gaan schrijven.

Ik schrijf, als niet native speaker, in het nederlands maar sinds ik niet meer in Nederland woon maak ik lange en kromme zinnen. :( Schrijf in de taal die je na aan het hart ligt en als dat een tweede taal is (en je bent niet tweetalig) accepteer dan dat het niet foutloos zal zijn. Maar werp geen obstakels op door te streven naar iets dat je niet in de vingers hebt. Laat het anders nakijken of ....schrijf in je eigen taal.

Overigens vraag ik me af of het door Engelse (song)teksten overspoelde publiek de andere opties nog als lelijk ervaart.

Degenen die nog Nederlands kunnen lezen zijn daar nogal aan verknocht en zullen lelijke constructies niet accepteren. De uitgevers/redacteurs overigens ook niet.

Klopt, maar taal evolueert. Kinderen van nu krijgen veel Engels mee en bouwen Engelse uitdrukkingen die ze in series en songteksten horen vrij letterlijk om tot Nederlandse termen. Let wel: ik zeg niet dat ik het mooi vind, maar ik vraag me wel af of "ons" taalgevoel nog algemeen gedeeld wordt. En dus (on topic) of de drie opties die Arthur zelf aandraagt, door iedereen als fout of lelijk worden ervaren.

Na een tijdje in Rusland merkte ik toch dat ik de Nederlandse schrijftaal nog goed beheerste (al sloop er wel wat Cyrillisch tussen), maar dat spreektaal moeilijker ging, en dat was dan nog maar op twee maanden tijd!

Herkenbaar! Ik heb het een keer getimed, toen ik drie maanden in Engeland had gewoond en daar alleen maar Engels had gesproken en een enkele keer Duits: het duurde drie uur na landing op Schiphol voordat ik (moedertaal Nederlands) weer in staat was om foutloze Nederlandse zinnen uit te spreken. In die drie maanden heb ik wel een keer, onverwacht, een Nederlands bedrijf aan de lijn gehad en werd ik ermee gecomplimenteerd dat ik 'zo goed Nederlands sprak voor een Engelse'. :)

Wat is er fout aan: "Aan een ijsje likkend" ??? Het is de correcte nederlandse werkwoordsvorm (tegewoordig deelwoord) om een actie uit te drukken die aan de gang is en de juiste vertaling van de Engelse -ing vorm. http://taaladvies.net/taal/advies/term/86/ gebruikt als voorbeeld: "Huilend zocht het kind naar zijn moeder." wat dus ook zou kunnen zijn "Een ijsje likkend zocht het kind naar zijn moeder" of "Het kind zocht naar zijn moeder, aan een ijsje likkend". If not, hoe wil je anders in het NL een actie uitdrukken die aan de gang is.

Beste Ricardorb 2 "Dat is leuk," zei hij, terwijl hij aan zijn ijsje likte. Het gaat niet om iets doen (huilen) en tegelijkertijd iets anders doen (zoeken). Het gaat om: iets zeggen (zei hij) en iets doen met diezelfde mond (likken aan een ijsje) Probeer het maar eens. Als de zin was geweest: 2 "Dwad ib leub," zei hij, terwijl hij aan zijn ijsje likte - had het wel geklopt.

Hallo! Ik ben sinds een week of twee aan het schrijven en heb dus nog veel te leren. Een van mijn problemen is dat ik de laatste jaren bijna uitsluitend Engelse boeken lees. Mijn gevoel voor het Nederlands is altijd goed geweest, maar ik merk dat bij het schrijven in het Nederlands er zich vaak Engelse constructies opdringen, waar ik niet meteen een geslaagd alternatief voor vind. Het ergste is de -ing form, zoals in het volgende (snel verzonnen) voorbeeld: * "That's nice," he said, licking his ice cream. In het Engels vind ik dit een zeer handige vorm, maar hij is moeilijk te gebruiken in het Nederlands: 1 "Dat is leuk," zei hij, aan zijn ijsje likkend. 2 "Dat is leuk," zei hij, terwijl hij aan zijn ijsje likte. 3 "Dat is leuk," zei hij, en likte aan zijn ijsje. 1 lijkt me slecht Nederlands, in dit geval toch. 2 kan wel eens een keer, maar klinkt vaak iets te bombastisch voor mij. Als je dat doet, wordt "terwijl" het meest gebruikte woord in je verhaal. 3 is misschien nog het beste, maar ik vind het toch minder elegant dan de -ing form. Hoe doen jullie dit?

Ik ga voor voorbeeld 1. Inderdaad bestaan er geen algemene regels voor de juiste schrijfwijze in het Nederlands. Je kunt combineren zoals je het wilt, maar bij voorbeeld 1 gebruik je geen verleden tijd.