Ik zou alleen de eerste keer dat het woord voorkomt cursiveren, en alle gecursiveerde woorden opnemen in een woordenlijst, en dat voorin het boek vermelden dat je dat zo doet. Voor de rangen die ook in het Nederlands/in Nederland bestaan vertalen, de rest ook cursief.

Ik zou alleen de eerste keer dat het woord voorkomt cursiveren, en alle gecursiveerde woorden opnemen in een woordenlijst, en dat voorin het boek vermelden dat je dat zo doet. Voor de rangen die ook in het Nederlands/in Nederland bestaan vertalen, de rest ook cursief.

Helemaal mee eens.

Zorg wel dat je de woorden die je nu besluit niet cursief te zetten terug kunt vinden als de uitgever waar je terechtkomt evtw een ander beleid heeft.

Ik schrijf, de voor Nederland gangbaren rangen in mijn ms normaal in het Nederlands. Echter, mijn ms speelt zich af in de VS, met regelmaat op een Amerikaans marineschip. Bij de Amerikaanse marine hanteert men rangen, die in vergelijking in Nederland niet voorkomen. Eigenlijk is de kapitein ter zee de enige die een vergelijk treft. Bij al deze andere rangen heb ik voor gekozen ze blijvend cursief te schrijven. Daarbij probeer ik veelvuldig gebruik van de naam van de rang ( In dit geval het meest voorkomende; ensign, de rang van mijn hp.) te vermijden. Zie het maar als een marineschip waar men zich informeel bij de naam noemt, ongeacht rang en stand. Formeel is dat weer anders. Buiten de gebruikelijke vliegdekschepen, onderzeeboten, kruisers, en de fregatten kent de US Navy ook de Amphibious Assault Ships en de Destroyers. Geen van deze twee typen schepen komt in een Nederlandstalige marine voor, of is er een Nederlandse naam voor. Je kunt een Destroyer al moeilijk een vernietiger gaan noemen. Mocht het nodig zijn dat ik deze schepen bij hun type moet noemen dan gaat dit weer cursief. Daarbij hanteer ik liever de naam van het schip waarbij ik de eerste keer refereer dat het om een Destroyer gaat. Bv Destroyer USS Cole. ( geheel cursief ). In een verder verloop wordt alleen de USS Cole ( cursief )genoemd of zelfs alleen de Cole ( cursief ). Als voorbeeld naar jouw B-24 Liberator, wat dan weer de algehele naam voor een B-24 was. Ik sta nog in dubio of ik, nadat ik mijn ms afheb wellicht een woordenlijst gaan hanteren om de eventuele lezer duidelijkheid te verschaffen over marinetermen die niet te vertalen zijn. Guido.

Het gaat om een informatief oorlogsboek. Ik zou nergens cursief gebruiken (dat stoort enorm, het legt de nadruk op die woorden) en achterin een lijst met uitleg maken. Dan heb je ook de ruimte om rangen niet rechtstreeks te "vertalen" (wat dus niet gaat lukken, omdat ze andere rangen en standen gebruiken) maar te omschrijven. Bijvoorbeeld "X komt ongeveer overeen met onze rang Y. Hij is hoger in rang dan de A en lager dan de B. Zijn sterren en strepen zijn... Hij is verantwoordelijk voor..." Denk er ook aan dat lang niet iedereen bekend is met de Nederlandse militaire rangen. Zeker niet sinds de dienstplicht is afgeschaft. Dus aan een "vertaling" heb je nog niet veel.

Cornelius Ryan verkiest in zijn oorlogsdocumantaires 'Een Brug Te Ver' en 'De Langste Dag' de rangen binnen de Duitse Wehrmacht, die niet gangbaar zijn cursief te gebruiken, met daarachter tussen haakjes de gangbare naam voor deze rang. Cursief staat bv;' SS-Sturmbannführer ( majoor ) Sepp Krafft'. Ook de naam van de Duitse landmacht staat cursief als zijnde Wehrmacht . Maar bij benamingen van het materieel gebruikt hij alleen een apostrof, bv 'Königstiger'. Je hebt een punt Schlimazlnik. Ik had er eerlijk gezegd niet bij stilgestaan dat zelfs de meest doorgaande rangen en standen binnen een legereenheid iets onbekend is voor de meesten onder ons. Dit vergt een punt van aandacht voor het verdere verloop van mijn ms. Waarvoor dank! Guido.

Die rangen en standen zijn inderdaad voor de huidige generaties (maar ook voor 'oudere' vrouwen) absoluut geen gesneden koek. Ook ik, ondanks een zoon en een stiefzoon die voor Defensie werken. Ze hebben het allebei geprobeerd me uit te leggen, maar ik vrees dat het (bij mij) een gevalletje 'buitenspel' is: dat je het snapt als het uitgelegd wordt, maar dat het niet beklijfd en je de volgende keer weer met een mond vol tanden staat.

Ik ben bezig met een roman, die in Ierland speelt en gebruik regelmatig woorden in het Gaelic. Die staan allemaal schuingedrukt, ook de woorden die herhaaldelijk worden gebruikt. Hetzelfde geldt voor onbekende begrippen (Van Diemens land) en sommige historische personages (Robert Peel). Een paar was ik vergeten te cursiveren, maar die heeft mijn uitgever er uitgepikt, dat ze alsnog cursief moesten. Hoe het straks uiteindelijk in mijn boek komt te staan, weet ik nog niet, maar mijn uitgever heeft dus graag dat ik in mijn manuscript alles cursiveer.

Wat raar, zeker ook die namen. Ik zou zo'n roman niet graag lezen.

Uit de huisregels van uitgeverij Meulenhoff: Vreemde woorden worden de eerste keer dat ze voorkomen cursief gezet, daarna romein