Geen afbeelding

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Waus 27 augustus 2010 - 20:36

De trui

Personage A kent de naam van B niet, en noemt B dan naar het opvallendste kledingstuk dat B aanheeft - een trui. Dus dan staat er: 'De trui lacht.' In hoeverre werkt dit? Eén van mijn proeflezers viel erover. Nu laat ik A een paar keer zeggen 'degene in de opvallende trui' voor ik zeg: 'De trui lacht.'

Geen afbeelding

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Waus 28 augustus 2010 - 9:44
:lol: Het wordt 'de Trui' :D Of gewoon Trui. Kan ook. Wat klinkt het woord Trui opeens raar in mijn oren, hebben jullie dat ook?

Geen afbeelding

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Suma 28 augustus 2010 - 13:59
Nee, nu niet maar soms heb ik het wel met de meest eenvoudige woorden die je normaal gebruikt. Gebruikt, ook zo vreemd. Gebruikt, wie wat waarom hoezo. Bruiken is toch geen woord? Bruiken bruik, gebruiken ja dat kan, maar bruik? ik bruik enz. Rare klank ineens. Zo gaat dat met een woord waar ineens een tijdje de nadruk op ligt, niks vreemds aan, volgens mij. Zeker met een ui-klank. Zeg maar eens twintig keer ui. De tranen stromen dan vanzelf uit je ogen, zeker als je dan ook nog eens een ui gebruikt.

Geen afbeelding

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Waus 30 augustus 2010 - 16:49
Trui is ook een ouderwetse naam, ja. Net als Truida. Trui loopt helemaal niet te schelden. Daar is Trui niet het type voor :D

Geen afbeelding

Lid sinds

17 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Pluisebol 30 augustus 2010 - 17:00
Trui loopt helemaal niet te schelden. Daar is Trui niet het type voor :D
Oké: Trui duwde Waus met haar ene hand een geurend kopje thee onder zijn neus en met de andere zette ze een moorkop voor hem op de tafel. :D Maar inderdaad, als je het lidwoord weglaat, kan het zijn doel voorbij schieten zoals Jeanet zegt.