Geen afbeelding
Cheops

Lid sinds

18 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Neerslachtige protagonist

 7 mei 2008 - 21:03
Kan het karakter, gevoelsuiting of gedachtegang van de hoofdpersoon ervoor zorgen dat je lezers afhaken? Zo is mijn personage onzeker over zichzelf en probeert op een onjuiste, overdreven manier van zich af te bijten om zich te bewijzen tegenover zichzelf en de anderen. Dat brengt hem in een avontuur dat hij niet aankan, maar dat leert hem in sneltempo enkele waarden ontplooien die sluimerend aanwezig waren. De eerste helft van het verhaal (om het woord 'boek' nog even te vermijden) is de hoofdpersoon depressief.

Geen afbeelding
Carduelis

Lid sinds

17 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 7 mei 2008 - 21:07
Volgens mij maakt het niet uit wat voor hoofdpersoon je hebt, Cheops, er zijn altijd mensen die afhaken. Dit zal misschien mensen trekken die van wat drama houden of die zichzelf kunnen identificeren met jouw hoofdpersoon. Aan de andere kant kost het mensen die een feel-good verhaal willen lezen. Elke keuze die je maakt, beïnvloedt op die manier je lezerspubliek. Maar ik denk dat de geïnteresseerde lezer(es), die het verhaal leest om de actie en de spanning, dit wel kan waarderen.

Geen afbeelding
MichaM

Lid sinds

18 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 7 mei 2008 - 21:53
Als iemand die hier zelf ook last van heeft, zeg ik, ja. Ik heb er genoeg commentaar op gehad van proeflezers en dergelijke om het goed in mijn achterhoofd te houden dat er een evenwicht is, dat hij niet alleen maar neerslachtig de dramaqueen uit loopt te hangen. Als je lezers je hoofdpersoon een enorme schop onder zijn kont willen geven, zit er iets niet goed.

Geen afbeelding
Waus

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 7 mei 2008 - 23:01
Een depressieve protagonist kan m.i. wel, maar niet het hele boek. Een hoofdstuk ofzo kan nog wel. Mijn protagonist is soms ook aardig depri maar om te voorkomen dat er teveel depri inkomt beschrijf ik zijn gedachten wanneer hij depri is lang niet volledig. Is volgens mij ook aardig irritant.

Geen afbeelding
Manyang

Lid sinds

16 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 7 mei 2008 - 23:35
Luke Skywalker begint in Starwars 4 ook behoorlijk neerslachtig. Het kan dus wel, maar het zal niet makkelijk zijn. Al weet ik niet zeker of Luke Skywalker de protagonist genoemd mag worden...

8 mei 2008 - 0:04
Dan moet je 'De Drinker' van Hans Fallada eens lezen. Owww... dát is pas neerslachtig. Maar góed geschreven! Het hangt dus ook van de stijl/trant af.

Geen afbeelding
Pehamo

Lid sinds

17 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 8 mei 2008 - 9:36
Als een hoofdpersoon somber, neerslachtig en klagerig overkomt, zoals Harry Potter vaak. Dan heb ik al de neiging om het boek opzij te gooien. een beetje depresief kan best, dat is mijn hoofdpersoon ook als zijn ouders vermoord worden, maar daarna heeft hij het te druk met zijn wraakplannen om daar nog bij stil te staan.

Geen afbeelding
marlies

Lid sinds

19 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 8 mei 2008 - 10:36
Dan moet je 'De Drinker' van Hans Fallada eens lezen. Owww... dát is pas neerslachtig. Maar góed geschreven! Het hangt dus ook van de stijl/trant af.
Een geweldig boek, inderdaad! Of de hoofdpersoon in een boek vrolijk of neerslachtig is, doet er niet toe, als je hem/haar maar zo beschrijft dat de lezer zich in hem/haar kan inleven. Er moet herkenning zijn, dan boeit het personage en zal de lezer niet afhaken. Succes!

Geen afbeelding
LIL

Lid sinds

17 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 8 mei 2008 - 13:49
De lezer kan zich met hoofdpersoon identificeren, maar volgens mij heb je meer dan dit nodig om het boeiend te maken. Lezer moet hoofdpersoon interessant genoeg vinden om erbij te blijven en mee te leven. Wat maakt deze persoon meer dan alleen depressief. En uiteindelijk 'Likeable' voor de lezer. Zijn zelfspot? Onbenulligheid? Sarcasme? Wat vind jij zelf als schrijver? Mag je je hoofdpersoon? En waarom dan? Succes met de uitwerking! :wink:

Geen afbeelding
Cheops

Lid sinds

18 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 8 mei 2008 - 17:23
Gaan zelfspot (humor) en sarcasme (humor) samen met depressiviteit( niet in staat zijn te relativeren)?

Geen afbeelding
LIL

Lid sinds

17 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 8 mei 2008 - 17:53
Gaan zelfspot (humor) en sarcasme (humor) samen met depressiviteit( niet in staat zijn te relativeren)?
Dit zijn voorbeelden. Ik weet niet wat je als schrijver wilt bereiken. Wat de uitdaging(en) van je hoofdpersonage zal zijn - intern/extern. Dat zijn misschien vragen die je jezelf kan stellen en dan kijken waar je op uitkomt. Ik ben van mening dat met een boek alles kan; de kunst is om het waar/geloofwaardig te maken.

Geen afbeelding
MichaM

Lid sinds

18 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 8 mei 2008 - 18:53
Vind je het ZELF wel leuk? Ik heb af en toe de neiging om Arthur door elkaar te rammelen, maar stiekem vind ik het wel lekker (net als hij :')), die melancholie. Maar het is niet alleen kommer en kwel, waardoor er evenwicht is. Je kunt de humor enzo ook uit andere personages houden, maar het is wel belangrijk dat de lezer begrijpt waarom hij zo depressief is, denk ik.

Geen afbeelding
Cheops

Lid sinds

18 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 8 mei 2008 - 21:54
Ik ben van mening dat met een boek alles kan; de kunst is om het waar/geloofwaardig te maken.
Ik denk dat je gelijk hebt. Nog wat stof tot nadenken...morgen...op het werk ;) En jij ook MichaM. Het gaat er inderdaad om dat je evenwicht brengt, en een oplossing nastreeft. De lezer moet kunnen begrip opbrengen voor hem. Sympathie zelfs. Ocharme de stakker. Bedankt allen.

Geen afbeelding
MichaM

Lid sinds

18 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 8 mei 2008 - 22:06
Sympathie hoeft niet eens, maar begrip is wel belangrijk. En medelijden is een goedkope emotie, die moet je (wat mij betreft) proberen te vermijden.

Geen afbeelding
sabarinde

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 mei 2008 - 11:18
en een depressief persoon kan toch ook vrolijk, babbelend etc reageren/handelen? Er zijn vele manieren om het personage lezersaantrekkelijk te maken.

Geen afbeelding
Waus

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 mei 2008 - 12:04
en een depressief persoon kan toch ook vrolijk, babbelend etc reageren/handelen?
Precies. Laat hem vrolijk zijn voor de buitenwereld en gigadepri vanbinnen, dat kan best. @MichaM: waarom goedkoop? Wat moet de wereld zonder medelijden? Alleen maar keihard zijn?

Geen afbeelding
MichaM

Lid sinds

18 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 mei 2008 - 16:34
Sympathie en empathie is veel bruikbaarder dan medelijden. Wie wil er in godsnaam zielig gevonden worden en daardoor geholpen?

Geen afbeelding
Ceridwen

Lid sinds

19 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 mei 2008 - 17:13
Bij een goede depressie geloof ik niet dat je veel zin hebt in humor, maar wel onbedoelt sarcastisch kan zijn. Doordat het leven je niet langer boeit kan je verfrissend direct zijn over zaken rondom leven en dood, althans, zo zal de toehoorder dat ervaren. Die kan natuurlijk niet bevroeden dat je volkomen ernstig bent.

Geen afbeelding
Odysseia

Lid sinds

17 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 mei 2008 - 17:48
Hmmm, goede vraag. Ik denk dat negatieve emoties alleen interessant blijven als er een vorm van spanning met de buitenwereld wordt opgebouwd - de belofte van een confrontatie. Bij woede en jaloezie is die spanning duidelijker aanwezig dan bij depressie; daarom vermoed ik dat een depressieve protagonist meer moet "doen" om te boeien. Een sprankje hoop, humor en/of gevaar doet echter wonderen.

Geen afbeelding
Cheops

Lid sinds

18 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 mei 2008 - 13:46
Hmm Interressant Odysseia, de belofte van een confrontatie. In tussentijd kan zijn visie op de wereld de lezers boeien omdat die bij een depressieveling vaak idealistisch is en 'zwart versus wit' in plaats van 'grijstinten'. Hopelijk begrijp je wat ik bedoel. En wat betreft de humor denk ik dat zwarte humor of sarcasme op zijn plaats zijn.

Geen afbeelding
Carduelis

Lid sinds

17 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 mei 2008 - 18:21
Sympathie en empathie is veel bruikbaarder dan medelijden. Wie wil er in godsnaam zielig gevonden worden en daardoor geholpen?
Dan volg ik nog steeds niet waarom "medelijden" een onhandige emotie is.

Geen afbeelding
Carduelis

Lid sinds

17 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 mei 2008 - 19:43
Oké, goedkoop. Maar dat maakt het er voor mij niet makkelijk door. :P Ik kan begrijpen dat iemand in het boek het zegt, maar waarom zou ik het er als schrijver uit moeten laten?

Geen afbeelding
MichaM

Lid sinds

18 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 14 mei 2008 - 20:16
Het is, IMO, geen emotie die je met je boek wil oproepen bij de lezer. Medelijden is zo weer vergeten, "ach gut, wat is ie zielig" *boek dicht, afgelopen* Als je sympathie en/of begrip weet op te roepen, blijft dat volgens mij veel beter hangen.

Geen afbeelding
Kiiekie

Lid sinds

16 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 mei 2008 - 0:01
Ja,dat denk ik ook. Mijn doel als schrijfster zal zijn, dat mensen echt balen als ze het boek uit hebben. Dat ze de hoofdpersonen kennen, zowel de goede als de slechte kanten, waardoor het veel echter is en ze beter begrip en sympathie kunnen hebben. Dat lijkt mij heel mooi, mooier dan alleen maar medelijden in de zin van 'wat zielig', idd.

Geen afbeelding
Cheops

Lid sinds

18 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 mei 2008 - 21:06
Hmmm, dit nieuw gegeven intrigeert me! Toch moet je als schrijver je lezers voldoening geven want dat 'balen' is negatief gevoel. Je moet al meer willen als lezer dan verhalend vermaak om zo'n boek uit te lezen, me dunkt. Natuurlijk zijn er meerdere stimuli in elk boek maar het merendeel van lezend Nederland en België wil een verhaal. Hoe dan ook blijkt mijn onzekerheid omwille van het karakter van mijn hoofdpersonage onterecht.

Geen afbeelding
Pebbles

Lid sinds

17 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 mei 2008 - 16:45
Hoe dan ook blijkt mijn onzekerheid omwille van het karakter van mijn hoofdpersonage onterecht.
Ja, dat denk ik ook :wink: . Zoals eerdere reacties hier al vermeldden: als je hoofdpersoon maar meer dan alleen maar depressief is. Wellicht een karakterontwikkeling doormaakt, interessante familie/vrienden heeft, iets bijzonders meemaakt etc. Ik ben zelf toevallig ook bezig met een verhaal met een hoofdpersoon die uit het leven wil stappen, maar ik had er eigenlijk niet eens bij stilgestaan of een depressief hoofdpersoon wel lezenswaardig zou zijn :) . Succes!