een verontwaardigde gezichtsuitdrukking?

Is dit verontwaardigd? http://www.voetbalreport.nl/images/fotodb/Martin%… Haar wenkbrauwen worden een dikke boog, haar mondhoeken gaan naar beneden. Verontwaardigd kijkt ze me aan. Ofzoiets? Ik zeg maar wat :P

Hij heeft de pest in, of ik het ook verontwaardigd zou noemen dat weet ik niet. Als ik verontwaardigd ben krijg ik meer iets spottends in mijn blik, mijn mondhoeken gaan dan niet naar beneden. Misschien is het dan meer een spottende blik die ik bedoel... ik krijg dan geloof ik ook een bepaalde ehm.. flikkering in mijn ogen die ik niet zou kunnen omschrijven. Ik kon vroeger onbedoeld het bloed onder mensen hun nagels vandaan halen met deze blik. Ik begreep dat later pas (dankzij ooggetuigen die me erop attent maakten :lol: )

Of dan kijk ik of ik snot zie branden, zeg maar. Maar dan ben ik wel érg verontwaardigd.

Of dit: :angry: :\\ :mad: ?

De middelste is verontwaardigd op de manier waarop ik het bedoel. Er loopt een soort S-vorm door de mond heen. Maar hoe omschrijf je het? Ik ben nu ook wat aan het brainstormen over de spottende glinstering enzo, dat is ook weer eens wat anders dan een opgetrokken wenkbrauw. Ik had een autoriteitenstoornis en als ik evengoed braaf deed wat me werd gezegd, keek ik er per ongeluk spottend bij. En ik me dan maar afvragen waarom ik olie op het autoriteitenvuur leek te gooien.

Volgens mij hoef je niet altijd alle trekjes te beschrijven. Een verontwaardigde uitdrukking op iemands gezicht zegt de lezer al genoeg. Maar het middelste poppetje vind ik meer een smalende smiley, meer de hmpf versie. Verontwaardigd vind ik meer de mond die een o vormt, zo van oh da's niet waar! En grote ogen van verontwaardigde verbazing. Misschien moet je je niet alleen tot het gezicht beperken, lichaamstaal zegt soms nog meer. Verontwaardigd kan je ook uitdrukken door gebalde vuisten. Stampvoeten. Bovenlichaam iets voorover leunend klaar voor de aanval na de verontwaardiging. Lichaamstaal zegt zoveel meer. Denk aan al die (vrouw)mensen (ik ben daar ook erg goed in) die in een auto zeggen: "Hier naar rechts." En dan met hun hand naar links gebaren. Een ieder die haar heeft gezien zal naar links gaan en haar lichaamssignalen opvolgen. Er is ooit een test in gedaan en niemand die haar zag, ging naar rechts. Als je haar niet kan zien ga je wel op je gehoor af en ga je naar rechts. Maar anders gaat lichaamstaal boven gesproken taal. Daarom weten we ook wanneer mensen liegen... Leuk om over na te denken.

Ik zou het gewoon "tell"-en, het hoeft niet ALTIJD show te zijn.

Roos, ook dat probeer ik hier en daar te beschrijven, schouders die naar beneden zakken, opgetrokken knieën met een hoofd erop rustend. Ik ken het gegeven dat nonverbale communicatie voor het verbale gaat. Soms had ik ineens het gevoel dat ik uit moest kijken voor iemand en wist ik ook aan welk gebaar ik dat had gelinkt. Vaak iets van handen die in de lucht leken te grijpen. :lol: Nou ja, dat kon heel subtiel zijn, twee handen die in grijpstand op een bureau lagen ofzo. Zo is iemand die haar gezicht vaak aanraakt volgens de boeken onzeker, en flirt iemand als hij/zij zijn/haar haar fatsoeneert. Bij mij is dat een zenuwtrek, geen flirten. O ja, ik heb er nooit op gelet maar het schijnt dat als iemand liegt hij de neiging heeft zijn neus aan te raken. Bedankt voor de tip, er zijn veel meer mogelijkheden om iets te laten zien. Micha, da's ook weer een goede.

Ben het met Micha eens. Wanneer je alles wil showen in een verhaal sla je door en leest het ook niet prettig meer. Een beetje tell zo hier en daar mag best. Dus gewoon: "Ze keek verontwaardigd..."

Als ik als lezer moet nadenken "wat bedoelt de schrijver hier in vredesnaam mee", dan ben ik uit het verhaal en dat wil je ook niet. Dus liever gewoon "verontwaardigd" en geen wenkbrauwen en blikken en lichaamshoudingen die ik eerst moet vertalen.

Een beetje van beide? En het is niet zo dat ik een lezer uit het verhaal laat halen dat iemand liegt door hem aan zijn neus te laten zitten, ofzo. Dan zou de lezer een deskundige moeten zijn op gebied van gezichtsuitdrukkingen, en niet iedereen is dat. Ik ook niet. Toch, hier en daar wat opgekrulde mondhoeken en verkreukelde blikken om het wat beeldender te maken lijkt me fijner lezen dan alleen maar tell. Maar ik zal er niet in doorschieten ;) .

O ja, ik heb er nooit op gelet maar het schijnt dat als iemand liegt hij de neiging heeft zijn neus aan te raken.

Klopt, kinderen schijnen zelfs hun hele hand voor hun mond te doen als ze liegen.

Aaah, dat klinkt alsof ze er zelf van schrikken.

En je kijkt de mensen ook niet recht in de ogen aan, als je liegt maar schuin.

nee, dat is niet waar. Dat gebeurt vaak, maar er zijn ook mensen die je juist recht aankijken als ze liegen.

Er zijn ook mensen bij wie de neus gaat groeien.

Dat zijn geen mensen, Pip ;-)

Ik heb een periode gehad dat ik het moeilijk vond mensen recht aan te kijken, ik was ineens hartstikke verlegen. Dat was rond mijn 17e. Veel mensen dachten toen inderdaad dat ik loog! En de grap was, dat áls ik eens een keertje loog - jawel - dan dwong ik mezelf de ander recht aan te kijken, en dan werd ik geloofd. Ik had niet eens precies door hoe dat werkte, ik legde toen de link tussen aankijken en geloofd worden niet. Dat dringt nu pas door :!: Weten jullie dat pathologisch leugenaars meestal ook geloofwaardiger overkomen dan mensen die weinig liegen? Daarom maken ze zoveel slachtoffers.

Dat zijn geen mensen, Pip ;-)

Jawel. Dat is echt zo, niet alleen Pinokkio. Als je liegt groeit je neus een stukje :)

En je kijkt de mensen ook niet recht in de ogen aan, als je liegt maar schuin.

Het probleem is dat als je verlegen bent, je ook niet mensen recht in de ogen aankijkt. Ik heb er zelf last van. Als je liegt, moet je ten eerste een goed geheugen hebben, want je moet je wel kunnen herinneren waarover je hebt gelogen en tegen wie. Daarom lieg ik niet, ik heb een geheugen als een zeef.

Ik dacht dat je neus ging jeuken als je liegt vanwege de haarvaatjes die zich verwijden of vernauwen en iets met zweetkliertjes of zoiets en dat jeukt een ietsiepietsie, waardoor je onbewust aan je neus veegt, Maar als je dat weet en je wilt liegen kun je het dus tegenhouden en faken. Daarentegen ben ik kampioen knalkop en lieg nooit, maar vroeger dacht men dan gelijk dat ik loog... Dus inderdaad niet altijd is lichaamstaal de waarheid. Maar ik zou een beetje van beiden beschrijven, en niet té veel anders is het inderdaad geforceerd.

Mooi is dat. Dan loog Wicky de Vicking dus iedere keer dat hij zei dat hij het had. :lol: Je hebt gelijk, Roos, een middenweg is het beste.