Kleurnamen

Hier staan alle kleuren op een rij met engelse en nederlandse benaming: http://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_kleuren Ik hoop dat je er iets aan hebt ;) Zelf gebruik ik de ene keer donkerrood en de andere keer bloedrood, meestal kies ik gewoon wat mooi in de zin staat.

Ah Azuurblauw! Dan ben ik weer verliefd! Laat die namen zo blijven, Cheops. Dan weet iedereen waar je het over hebt. Daar kan die Belgische lucht echt niet tegenop! ;-)

Bedankt voor de hulp. Toch, die lijst had ik al, maar ze staan er niet allemaal in het Nederlands op. En het gaat om de kleuren die je ziet waarvan je de naam niet kent. Handig om een lijst te hebben die klopt. Heeft iemand een volledige lijst? Ik heb al veel gezocht op het internet, maar vind telkens maar een engelse lijst van 140 goedgekeurde namen.

Waarom wil je het per se in een kleurnaam vangen? Kun je niet proberen het de lezer uit te leggen, show, don't tell, zeg maar? "De wolken schitterden in het licht van de ondergaande zon." Zo hoef je niet te melden welke tint oranje ze hebben, dat ziet de lezer vanzelf wel voor zich.

Of , hoe doen jullie het? Hoe onderscheiden jullie het ene blauw van het andere? Niet. Ik schrijf helemaal niet over kleuren, ik schrijf alleen: 'de rivier', 'het water'... dat water zit toch in een kruik dus dan heeft het toch niet zoveel kleur volgens mij. En de lucht, als die blauw is schrijf ik alleen dat de zon schijnt en dat er geen wolken zijn (en dan alleen als het echt heet is, niet zomaar een zonnige dag, dan zeg ik gewoon niks over het weer). Is dat dan belangrijk, dat je noemt dat de lucht blauw is?

"De lucht lag gedrapeerd over de aarde als de mouw van Maria's maagdelijke jurk langs het hoofdje van haar Jezus."

Goeie, Fré ! :) Aart : Wat belangrijk is , hangt af van de sfeer die je kunt oproepen, en of die sfeer nodig is in het verhaal. Dus kan het wel eens belangrijk zijn een bepaald gevoel op te wekken met een grijze hemel of een turkooise zijden sjaal. Teneinde niet zoals andere schrijvers over een blauwachtige - met een groenige schijn -sjaal uit een stof dat dunner dan linnen is. Naamgeving KAN een andere waarde geven. Anders dan anders, vernieuwend.

Ik vind het voorbeeld van Fré juist helemaal niet zo goed. Zulke vergelijkingen leiden af, vind ik. Je raakt dan uit het verhaal. Kate Mosse (het verloren Labyrint) had daar ook zo'n handje van. Tenenkrommend.

Ben het met Eufdrie eens. Het boek wat ik nu lees heeft dat ook (Hart Van Inkt van Cornelia Vught ofzo, lees het alleen om het verhaal en niet om die het-was-alsof-dingen). In de ene alinea vergelijkt ze de maan met een sinaasappel en in de volgende alweer met iets anders :? dat is verwarrend.

'een blauwachtige - met een groenige schijn -sjaal uit een stof dat dunner dan linnen is.' Oef! wat erg! :D Goed dat je dat wilt vermijden, Cheos. De zin van Fré bevalt me ook niet zo erg. Het is een mooie vondst, dat is zeker waar. Maar zo'n beeld dreigt wel af te leiden. Voorbeeldjes: Ik ga zitten nadenken over 'blauw' (Welk blauw draagt Maria ook alweer precies?). Ik ga me zitten voorstellen hoe die stof van die mouw gedrapeerd is rond het hoofdje van een baby. Er komen allerlei Maria-met-kind voorstellingen in mijn hoofd op, met de bijbehorende verhalen. tot de Piëta's aan toe, die over hele andere dingen gaan. Ofwel: Het beeld haalt me uit het verhaal. Het beeld wordt belangrijker dan de rest. Zoiets is het, denk ik, dat ik ertegen heb. Het kan natuurlijk wel, wanneer de vergelijking heel erg past in de scene. Bijvoorbeeld als iemand zit te bidden onder een Mariabeeld in de vrije natuur ofzo. Dan ondersteunt het beeld de scene, en de beschrijving draagt dan de situatie of de gevoelens van de personen. De stijl (hoe iets verteld wordt) versterkt de inhoud (wat er verteld wordt). Ja, in theorie weet ik het allemaal zo goed! :D

Ik zou (op dit moment) zo'n zin ook niet gebruiken, maar mijn zin geeft, volgens mij, wel diepgang aan de situatie. De lucht draagt nu ook een gevoel, een gevoel dat geprojecteerd kan worden op de persoon of de situatie. Dat de vergelijking afleidt, is waar, en hoeft daarom niet slecht te zijn. Als we naar de homerische vergelijking kijken, zien we hetzelfde, maar in een andere (uitgebreidere) vorm.

Ik merk net dat dit alles geschreven staat in de superthread 'Stijl', en dat vind ik een goede plaatsing. 't Heeft met stijl te maken.

Zeker waar, Fre, het heeft alles (!) met stijl te maken. Voor mij geldt dat ik jouw beeld soms als versterkend zou ervaren en soms als verzwakkend. Afhankelijk van de contekst. Bijvoorbeeld als er religieuze ervaring beschreven wordt van de hoofdpersoon, dan past het mooi. Maar als 'los' beeld weet ik het niet zo. Ja, hij heeft wel wat van de Homerische vergelijking, jouw zin. Het officële schema is dan: Zoals (bijzin; beeld)..., zo (hoofdzin; situatie). Zoals in de bergen een havik, vlugger vliegt dan al wat er vliegt, op een schichtige duif komt gestreken — deze wiekt zijdelings weg, maar de havik, telkens weer stotend, schiet en schiet op haar af met snerpende kreten: zijn vraatzucht spoort hem tot grijpen — zo snelde ook Achilles naar voren, vol van begeerte. Heerlijk! Maar het is erg moeilijk om goed na te volgen zonder gekunsteld te worden, vind ik.

Ik denk dat dat niet noodzakelijk zo geknutseld of gekunsteld moet zijn. Als de vergelijking opgaat en werkt, kan ze zeker.

Klopt!

*zucht*

Is het zo erg, Cheops? Ik heb het meer over de kwaliteit van een kleur dan over de kleur zelf, geloof ik. 'strak blauw, wazig blauw, verzadigd blauw' Of dat dan azuurblauw is, pauwblauw, cyrillisch blauw, koningsblauw, Delfts blauw, tegeltjesblauw of kobalt blauw.... dat interesseert me stukken minder. Ik vind het zelfs lichtelijk irritant als schrijvers daarmee aan komen. Een boek is toch geen stalenkaart van een verfwinkel? ;) Of een verandering van kleur beschrijven, maar dan ook tamelijk 'gewoontjes' 'De blauwe hemel verkleurde langzaam naar de groene schemering.' Zoiets vind ik nou mooi! :)

Ik denk dat je dingen waarvan de tint algemeen bekend is, helemaal niet hoeft te omschrijven. Iedereen weet welke kleur de Belgische/Nederlandse zee heeft, welke kleur de lucht heeft op een zomerdag, welke kleur een wolk heeft vlak voor het gaat onweren. Volgens mij hoef je het alleen te benadrukken als het afwijkt van het gangbare. 'Hij had een breed, onbehaard gezicht, zo wit als een made' vind ik dan wel weer een vondst. (G.R.R. Martin, een Feestmaal voor Kraaien) Zonder extra uitleggerij weet je meteen dat dit een afgrijselijk personage is. Ariadne zei ook al zoiets, als het in het verhaal of in die specifieke scène past, aanvult zonder af te leiden, kun je zulk soort vergelijkingen redelijk straffeloos gebruiken.

'Hij had een breed, onbehaard gezicht, zo wit als een made' vind ik dan wel weer een vondst. (G.R.R. Martin, een Feestmaal voor Kraaien) Zonder extra uitleggerij weet je meteen dat dit een afgrijselijk personage is.

Wow! Erg mooi voorbeeld.

Heel beeldend. Ook dit is nodig. Toch blijf ik stoicijns bij mijn mening dat een duidelijke kleurbenoeming ook wel mooi kan zijn.

In België kom je geloof ik toe met "grijs". Succes!

Die zin van Fré vind ik meer iets voor een gedicht. Dan is het mooi en beeldend. Maar als je een verhaal zou lezen met al van dergelijke zinnen, dan ben je na een bladzijde moe. Het lijkt me dan ook nog een zin voor een boek van 375 pagina's met evenzoveel woorden op een bladzij. Maar mooi is de zin wel. Poëtisch. Ik zie het voor me. Lief ook.

Gisteren kwam ik toevallig een leuke beschrijving tegen waarvan ik dacht "laat ik die met de rest delen". Hij is geschreven door Jan Brokken in "Het laatste oordeel" (wat overigens een erg sterk verhaal is met vele, vele, vele literaire verwijzingen): "Buiten regent het. De lucht is grijs zoals alleen een Zuid-Hollandse lucht grijs kan zijn; zeven verschillende tinten grijs, geschilderd door een manisch-depressieve God."

@ Cheops, geef als voorbeeld eens een naam aan de tinten blauw in je avatar. (die ik overigens erg leuk vind. :)) Arghh... ik begin me zo gewoontjes te voelen bij die geweldige voorbeelden van Jan Brokken en G. Martin. Niet goed voor mijn zelfvertrouwen als schrijver dit! :(

pikselbleu ? :)

Slimmerik! *LOL* Wel een mooi woord... ;)

Een oud topic, maar omdat ik ook wel eens een kleurnaam zoek de volgende tip: http://www.ralkleur.nl/ Sommige namen zijn wel erg gemaakt en niet altijd geschikt voor creatief schrijven, maar er zitten voldoende ideeen bij om wat mee te kunnen doen, denk ik.

Zag ook pas laat dat het een oud topic is. Maar hierbij nog een tip: op sites van fabrikanten van kunstschilder verf, Talens, Galeria, Winsor and Newton, enz. staan op kleurenkaarten de namen van de kleuren verf. Nu zijn de namen voor de verschillende soorten verf: olie- acryl- en aquarel, enz allemaal verschillend. Dus de kleur geel kan drie verschillende namen hebben. Misschien wel leuk om die als beschrijving in een tekst te gebruiken.

Als er geen preciese naam bestaat voor wat je wil omschrijven, dan bedenk je die toch zelf? Als het echt nodig is tenminste, in veel gevallen zal het niet nodig zijn om de kleur van de Noordzee te omschrijven. Ik kan zelf ook niet zo meteen iets bedenken. Modderig blauw? Modder is helemaal niet blauw natuurlijk, maar zo voel ik het aan. Voor wolken zou ik het soort wolken noemen (schapenwolk, onweerswolk, ...), dan is de kleur wel duidelijk. En bij bloedrode wangen zie ik alleen een clown of iemand die gewond is voor me. Bedoel je blozende wangen?

@Hekate: Noordzeegrauw ? :D