Ze is een geadopteerd kind (wat ze zelf wel weet, maar haar vrienden niet) en daardoor is ze zo pesterig naar Mara (zo heet het andere kind toch?) omdat die het alsmaar heeft over haar zieke moeder. Terwijl ze zelf niet eens haar 'geboortemoeder' kent. Zoiets misschien?

Dat heb ik ook gedaan in mijn eerste verhaal. Het meisje is geadopteerd en wil bijzonder zijn. Als ze te weinig aandacht krijgt, wordt ze vervelend.

Of ze kent eenzelfde soort situatie (moeder of in elk geval een geliefde) is ziek, maar ze mag er om een of andere reden niet over praten. Ze wordt dus gek van al het gepraat van Mara, omdat ze zelf ook haar ei kwijt wil. Wat ook zou kunnen bedenk ik me nu: haar ouders maken constant ruzie en ze is bang dat ze zullen scheiden. Dat betekent dat ze ook een veilige situatie 'kwijtraakt'. Ze durft het er met niemand over te hebben.

Ik denk dat scheiden of de angst hiervoor, al vaak beschreven is. Misschien dat Mara (de enige echte) iets beschrijven wil dat heel origineel is.

ik volg mara. Huislijke problemen hebben vaak een grotere impact op een kind dan op het eerste zicht lijkt. Zulke problemen kunnen dus inderdaat voortkomen. Het lijkt me mooi als je kunt zeggen dat Joy in principe het slachtoffer is van haar omgeving, en een mooi einde zou zijn dat hier misschien een oplossing voor wordt gevonden?

Joy heeft last van iets dat te kinderachtig is voor woorden - als je het vergelijkt met Mara's moeder die zo ernstig ziek is. Ze kan er met niemand over praten, het doet er immers niet toe. Bij Mara is het allemaal veel erger dan bij haar waar ze... árm zijn. Vader gaat failliet. Die au-pair moet de deur uit maar ja.. gezichtsverlies. Dus Joy doet er alles aan om dát te verhullen. Ze perst haar moeder (ouders) af om in mooie merkkleding te kunnen blijven lopen. Ze steekt haar neus in de lucht tegen kinderen die maar 'zo gewoon' zijn. Zij is JOY! Zij verdient het om in het beste te lopen dat er te krijgen is. Maar ondertussen staat de verhuiswagen klaar om de familie te verhuizen naar een goedkoper huis in een goedkopere buurt... (geïnspireerd door zo'n meisje bij dr. Phil dat zich niets permitteren kon en haar moeder tot wanhoop bracht met haar aankopen. Schuld: 38.000 dollar - voor schoentjes, shirtjes en plasmatv).

De conclusie van Joy zal waarschijnlijk wel zijn dat je liever een moeder hebt dan een zak met geld...

Maar daar kun je hunkering in verweven, misschien. Anticiperend op de ontknoping.

Iets met dat broertje, waar ze zo leuk mee kon spelen. Wil ze zelf ook een broertje, kan dat biologisch niet, hebben haar ouders daarom zo'n last van compensatiedrang?

Papa wilde een zoon. Toen bleek dat Joy het enige kind zou blijven, werd zij dus maar zijn zoon. Hij heeft haar als een jongen opgevoed, en bij alles meisjes-achtigs wat ze doet voelt ze zijn afkeurende blik. Maar ze is nou eenmaal een meisje en wil meisjesdingen doen. Dus in zichzelf de hele tijd botsingen tussen doen wat ze zelf wil en doen wat papa wil, en die steeds groter wordende boosheid op papa omdat ze niet zichzelf kan zijn... En die puberteit die eraan komt met o.a. dat lichaam wat steeds vrouwelijker wordt en waar ze totaal geen invloed op heeft (zelfs niet met "helemaalnieteetbuien" (mooie term!)). Papa houdt wel van haar, maar het is erg onder voorwaardes, en dat frustreert haar gigantisch, dat moet er uit. Anderen pesten dus.

Nu ik je boek heb gelezen zou ik adviseren: schrijf geen boek over Joy. Het is gewoon een onsympathiek wicht en dat 'verkoopt' niet. Het leest niet lekker, het roept bij kinderen niet iets aantrekkelijks op. Dat je een verklaring voor dat gedrag kunt geven uiteindelijk en het als lezer kunt begrijpen en misschien wel sneu kunt vinden, komt dan te laat. Joy kan een prima bijpersoon zijn, maar om die als hoofdpersoon te kiezen, daar zou ik nog eens goed over nadenken.

Ik denk dat het een dappere uitdaging is om symphatie voor de pestkop op te wekken, ik denk graag met je mee! Volgens mij zijn er twee motieven voor pesters. De meest gepropageerde is jaloezie. Een pestkind zou andere uitschelden omdat ze eigenlijk zelf ook graag de dingen kunnen/hebben die het slachtoffer heeft. Maar volgens mij is pesten ook vaak het gevolg van een inschattingsfout. Een gebrek aan perspectief, zo je wilt. Stel dat iemand in de klas heel goed is in wiskunde, en heel erg "behulpzaam" is. Dit kan voor iemand anders heel arrogant overkomen. Een pestkop kan zelf misschien niet eens door hebben dat die ander het goed bedoelt. Dus je kunt doen alsof de hoofdpersoon uit je vorige boek een perspectief miste (scheiding ouders joy, zoiets), of je kunt de wereld van Joy zó beschrijven dat het ineens echt lijkt alsof je vorige hoofdpersoon zich aanstelt. Bepaalde details weglaten. Of toevoegen. Anders uitleggen. Om de lezer aan het lijntje te houden zou je een beschrijving als "Joy vond dat ze maar een beetje zielig om aandacht zat te vragen." veranderen in "Als een koningin nam (naam slachtoffer) alle medelijden in ontvangst. Bij iedere zin wist ze wel een snik uit te brengen." Misschien dat je nog iets kunt introduceren dat tussen Joy en de vorige hoofdpersoon gebeurde vóórdat het vorige boek begon, waardoor Joy een negatief beeld heeft van die persoon (en dus ook de lezer). Wat wil je eigenlijk als moraal van je verhaal?

Hjalmar: Wat wil je eigenlijk als moraal van je verhaal?

:? Moraal? Moet dat dan? Dat zit totaal niet in mijn verhalen.

Waarom zou je volgende boek eigenlijk over Joy moeten gaan? Ik kan me wel een makkelijker weg voorstellen om een leuk/goed nieuw boek te schrijven.

Iedereen die het gelezen heeft moet me eigenlijk vertellen hoe zij Joy vinden overkomen.

Haha, wacht maar tot over een halfjaar, dan heb ik het gelezen...

Men vergeet hier geloof ik dat kinderen ook vaak pesten om het pesten. Omdat het op dat moment leuk is. Als tijdverdrijf, als hobby. Kinderen overzien de gevolgen van hun daden niet (dat is zelfs wetenschappelijk bewezen) en doen gewoon wat hen leuk lijkt, of dat iemand nou kwetst of niet. Dat ouders hun kroost vaak vertellen "ze zijn gewoon jaloers op je, daarom doen ze zo flauw" is volgens mij ook alleen maar omdat je als ouder niet echt aan kan komen met "Tja, sommige mensen worden nu eenmaal gepest omdat anderen het leuk vinden om te doen". Als ouder ben je verplicht met een goede verklaring te komen voor je kind, dus dan worden dit soort dingen maar de wereld in geholpen. Wat natuurlijk niet betekent dat die kutkoters niet keihard moeten worden aangepakt, in tegendeel. Wat normbesef is nooit verkeerd.

Joy is in mijn ogen geen pester. Het is gewoon een verwend kreng dat denkt dat de wereld om haar draait en helaas denken anderen (zoals Mara, het personage dus, niet 'onze' Mara) dat ook. Daar zal best een reden achter ziten en je zult het kunnen verklaren/laten zien in het boek. Maar de vraag is of de argeloze lezer zover komt. Ik zou eerder afknappen op zo'n onsympathiek wicht. Ik zou eerder kiezen voor Jenny. Die heeft echt iets te vertellen, die zit integer in elkaar en moet waarschijnlijk heel wat slikken als ze ziet hoe Mara haar als een afgedankte pop af en toe aan de kant schuift. Ook Steven lijkt me wel een interessant persoon. Hij mengt zich ook in de hele strijd om wie met wie dik is en populair is.

Heb je daar ergens een link van, waar ik het kan lezen? Of staat het niet digitaal?

Mara, wie wordt dan de hoofdpersoon? Of ben je daar nog niet achter? Wel jammer van al het werk dat je al in Joy's verhaal hebt gestoken (tenzij je dat kunt gebruiken voor de nieuwe hoofdpersoon?)