wat vinden jullie van deze zin

Erg moeilijk te lezen, imo.

Ze keek hoe (...) van de (...) en de (...) van een (...) in de (...) in een in het (...), de (...) en vervolgens een (...) die in zijn (...) en de (...) van de (...) en (...) op de (...) waarvan de (...) in een (...) op de (...).

Het laatste licht in de wijzerplaat condenseerde. De klok, als een opening in de duisternis, werd een schijf in het niets. In het luchtledige. De oerchaos. Dan werd ze een kristallen bol die in haar stille, cryptische diepten de geordende chaos van de wereld bewaarde. Op haar gehavende flanken lagen oude wonden op de loer.

Werkt zoiets beter?

Onleesbaar. Staat er nou dat licht condenseert?

Klopt wel dat het voor mij ook op niets slaat. Maar oké ik dacht: open geest, misschien dat het in zijn verhaal, in zijn wereld, allemaal kan. ;-)

Omslachtig, zwaar, onleesbaar, een affront voor de lezer. En volgens mij ook nog eens ongrammaticaal. Of in ieder geval onduidelijk in betekenis.

Ik haal alle franje weg (en dan blijft er nog steeds een uiterst moeizame zin over).

"Ze keek hoe het licht condenseerde en de wijzerplaat in een schijf veranderde, de oerchaos, en vervolgens een bol werd die de chaos van de wereld bewaarde, op de flanken waarvan de wonden op de loer liggen."

Zoals je het nu schrijft, verandert het licht de wijzerplaat in een schijf, en wordt het licht een bol. Of wordt de wijzerplaat een bol? Dat kan ik als lezer niet vaststellen.

Dan die constructie met die flanken, ook zeer moeizaam en op de grens van fout ? Allereerst: welke flanken? Flanken van de bol? Flanken van de wereld? Flanken van de chaos? En  "op de flanken waarvan" is volgens mij een anglicisme.

Als je zulke zinnen wilt schrijven, moet je je taal tot in de puntjes beheersen. Dat lijkt hier niet het geval.

De zin is te lang, en dat komt vanuit iemand die daar flink wat van kan. Ook snap ik hem niet. Licht dat condenseert? Wonden op de loer? Ik zou de zin opbreken in meerdere stukken. Zonder veranderingen is hij absoluut onleesbaar, maar hij heeft wel potentie.

Hallo, wat vinden jullie van onderstaande zin?

Je vraagt naar de je al bekende weg. Waarom; wat wil je met deze zin? 

Komt die uit een verhaal over geestverruimende medicijnen? Of over een halucinerende internetcrawler? Dan vind ik het een goede zin. Of komt die uit een verhaal over een studente fysica, die na middernacht zo geconcentreerd aan het lezen in in het collegedictaat over bose-einstein condensatie van fotonen, dat ze bij het opstaan even flauwvalt? Heel herkenbaar, al zou zo'n studente woorden als 'luchtledig', 'chaos' en 'cryptisch' anders gebruiken. Hang het fragment waar deze zin in staat op in 'proeflezen' en misschien kunnen we dan wat zinniger commentaar geven.