Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Perspectief

3 januari 2019 - 13:49
In een boek kom ik de volgende passage tegen: “Bardo komt door de voordeur. Mara laat zich omhelzen, hij ruikt naar mosgrond. Zijn armen glijden van haar af en ze zegt: Je vader is dood. In de verwachting zijn dode vader te zien liggen opent hij de tussendeur en ziet de stoel staan, omgeven door leegte. Hij knipt het harde plafondlicht in de achterkamer aan. Nu ziet Mara beter hoe vuil de wand is waar de vader heeft gelegen. Ze begint te huilen, hij omhelst haar. Mosgrond. Hij laat haar los, het is alsof hij plaats moet maken voor wat daar gebeurt en hij kijkt toe , tot ze stopt en onhandig met haar mouw over haar ogen veegt.” Volgens mij verspringt hier telkens het perspectief van de man Bardo naar de vrouw Mara en weer terug. Kan dit wel? Op mij komt het heel merkwaardig over.

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 januari 2019 - 19:41
Dag Stef, Ik vind het ook een erg rommelig stukje. Is het een boek dat bij een reguliere uitgever is verschenen? In dat geval ken ik ongeveer twintig mensen die in staat zijn een publicabel boek te schrijven. Denk je niet dat de schrijver hier probeerde om iets als een alwetende verteller neer te zetten? Op mij komt het fragment over alsof de schrijver alles van een afstandje heeft geobserveerd, en het zo indirect een koude sfeer wil geven. Ikzelf zou het zo niet opschrijven.

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
5 januari 2019 - 22:03
Hm, nee helemaal vloeiend leest het inderdaad niet. Er is wel op gelet: elke keer dat het perpsectief wisselt wordt er ook een nieuwe alinea begonnen. Dat is toch wel hoe het gedaan zou moeten worden, volgens sommige regelboekjes... En in zo'n emotioneel gebeuren kan een schrijver zich soms meer veroorloven dan in een droog stuk proza. Maar fijn lezen is anders.

Hay

Lid sinds

19 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 januari 2019 - 1:08
Hij knipt het harde plafondlicht in de achterkamer aan. Nu ziet Mara beter hoe vuil de wand is waar de vader heeft gelegen. Hier loopt het anders gewoon in dezelfde alinea door elkaar. Ik kan dan ook niet geloven dat een redacteur van een reguliere uitgever dit had laten passeren.

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
6 januari 2019 - 11:07
Het kost inderdaad wat welwillendheid om "Hij knipt het harde plafondlicht in de achterkamer aan" te zien als een observatie gedaan vanuit Mara's perspectief.

Hay

Lid sinds

19 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 januari 2019 - 11:14
Anderzijds is het wel een erg kort fragment. Als in het verhaal als geheel het perspectief wel duidelijk is, lees je waarschijnlijk gewoon over zo'n alinea heen. Maar afgaand op dit stukje vrees ik eerlijk gezegd het ergste...

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 januari 2019 - 16:04
stef7a, Alles kan, dat blijkt uit het feit dat het gepubliceerd is - je kwam het immers in een boek tegen. Ik vind het perspectief inderdaad rommelig, en daarnaast het fragment ook qua woordkeus en zinsbouw mager geschreven.