"lief" of "geliefde" ?

Om het jaar in schoonheid te eindigen, nog snel één vraagje: Dus... mijn nieuwste verhaal gaat over een verboden liefde (lekker cliché, waarom niet :p ) Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van het meisje (18 jaar oud). Eerst was ik geneigd om haar over haar vriend te laten spreken als "mijn geliefde", maar dat lijkt me overdreven plechtig. Het lijkt me niet de juiste connotatie voor een onbezonnen, levenslustige tiener. Ik wilde dit dus oplossen door "geliefde" te veranderen in "lief", wat deze dagen vaak gebruikt wordt. Maar dit lijkt me dan weer te gewoontjes. Het verhaal is gesitueerd in het Oude Rome en daar lijkt het woord "lief" me zo misplaatst... dan maakt "geliefde" het geheel veel meer episch, aldus mijn mening... Ook vind ik dat de woordkeuze afhangt van de situatie waarin het personage zich bevindt. Tijdens romantische wandelingen in idyllische valleien en diepzinnige gesprekken, lijkt "geliefde" me het perfecte woord. In zo'n scène is wat extra plechtigheid ook niet verkeerd. In scènes waar bijvoorbeeld een hevige vrijpartij aan bod komt, lijkt "geliefde" dan weer zeemzoet en bijna kinderachtig... maar ik wil niet elk hoofdstuk wisselen van "geliefde" naar "lief" en omgekeerd... Wat is jullie mening hierover? Welke van de twee woorden vinden jullie neutraal genoeg om toch in alle soorten scènes te dienen? Of hebben jullie totaal andere ideetjes? Ik hoor het graag!