- Schrijflessen van thrillerkoning Stephen King
- Wanneer ben je klaar voor een uitgeverij?
- Schrijftips van Sander Kollaard (Stadium IV)
- Wat verdien je aan een boek?
- Crashcourse publiciteit & promotie
- Wat kun je doen tegen een schrijfdip?
- Hoe voorkom je langdradige dialogen?
Dit nummer niet missen, maar nog geen abonnee? Neem vóór 23 september 16:00 u. een abonnement!
Reacties
Ik zal als ik jouw was mam zeggen. Ikzelf ben ook 12 en zeg altijd mam. Ik vind het ook altijd lekker lezen en zeggen. Mama vind ik te kinderachtig. mijn moeder vind ik gewoon niet goed. Bij haar naam vind ik raar. Dan klinkt het (voor mij) alsof het een kennis is ofzo.
Ja, sluit me aan bij Lex. Mam is gewoon prima. Wel zou ík 'mijn moeder' zeggen bij enkele stukken. VB:
'Ga je nog naar het feest,' vroeg ze.
Ik schudde mijn hoofd, 'ik weet niet of mijn moeder dat wel zo een goed idee vind.'
"Better to write for yourself and have no public than to write for the public and have no self."
Als het een alternatiefachtig gezin zou zijn, bij de voornaam. Bij een gezin dat aan de conservatieve kant zit, "Moeder" en "u". Speelt het zich in Brabant af, dan "ons moeder".
Je kunt dus een bepaalde sfeer neerzetten met de oplossing die je kiest.
<-- Ze willen er een smiley bij. Bij dezen.
Ik jureer bij de SF-schrijfwedstrijd Trek Sagae 2013.
Ik zou zeggen: gebruik de termen die het beste bij de tijdsperiode passen waarin je schrijft (dus het jaar of de eeuw)
Tegenwoordig zijn mam en mama gangbaar, maar er zijn wel degelijk mensen die hun ouders bij de naam noemen (komt volgens mij weinig voor onder twaalfjarigen) en 'moeder' zou ook nog kunnen, al klinkt dat ineens heel deftig.
@ lex
De meeste van mijn vriendinnen zeggen trouwens ook nog altijd mama. Kwestie van gewoonte, meer niet.
Hoezo is 'mama' kinderachtig? Ik ben bijna vierentwintig en noem mijn moeder gewoon mama
'Wie geboren wil worden, moet een wereld vernietigen'
- Hesse
@Alicc
Persoonlijk vind ik mama erg 'kinderachtig' klinken
ma is trouwens ook een 'goede' optie
Galadriel: de juiste term wordt gedicteerd door je hp. Het gaat er niet om wat IK zou zeggen of JIJ of LEX hier. Kies de term die past bij de tijd, regio, gezinsverhoudingen waarin jouw verhaal zich afspeelt. Schli heeft een treffend en waardevol advies. Ik zou dat volgen, ondanks dat het gratis is.
Voor wat het waard is: mijn moeder noemde haar moeder (mijn oma) altijd 'moe'. Ja, zo oud ben ik al en ik zit er niet eens mee.
Auteur van Achter de nevel en Noblesse Oblige // www.leonardopisano.nl Mede-auteur van Mosterd voor de maaltijd (over schrijven van dialogen) - maritschrijft.com/mvdm
Iedereen bedankt voor de reacties! Hier kan ik zeker wat mee.
Spring...
en laat op weg naar beneden je vleugels groeien.
- Ray Bradbury
Ik noem mijn moeder ook altijd 'Mam'. Soms 'Ukkie', omdat ze klein is en ik dat grappig vind en zij het ook kan hebben
Het ligt aan de relatie van de HP met zijn/haar ouders, de manier van opvoeding, wat Schlimazlnik en Leonardo ook al aangeven. Een vriend van mij heeft een 'vrije opvoeding' gehad en noemt zijn vader gewoon bij zijn voornaam.
Ik had vroeger een meisje in mijn klas die haar moeder per se bij de voornaam moest noemen en niet anders. Weet ook niet waarom.
Even terzijde... het kan dus allemaal!
Als het een alternatiefachtig gezin zou zijn, bij de voornaam. Bij een gezin dat aan de conservatieve kant zit, "Moeder" en "u". Speelt het zich in Brabant af, dan "ons moeder".
Je kunt dus een bepaalde sfeer neerzetten met de oplossing die je kiest.
Haha, daar heeft mijn vader nog een variatie op gevonden (hij is Brabants - mijn hele familie van die kant is dat): Ons mam. Soms zegt hij zelfs "Smams" of "Smoeders" XD
Bij ons in Vlaanderen is het vooral ma, al wordt steeds vaker mama gebruikt, al vind ik net als Lex dit kinderachtig klinken. Als ik boos ben dan is het "moeder". In het dialect klinkt dat zoiets als "mooooedre"
Mama gebruik ik nog wel eens als ik tegen mijn zus of mijn vader praat over mijn moeder. Iets als:
"Mama zei net dat we eten gaan halen."
of
"Heb je mama al gesproken?"
Om haar aan te spreken zeg ik "ma" of "mam". Als ze me niet hoort en ik tig keer moet roepen wil er nog wel eens een verloren "mama" tussendoor vliegen trouwens
. Als ik iets nodig heb "mamsje", gekscherend "moesje" of "allerliefstemoedervandeheeeeeelewereld", maar dat lijkt me niet echt een optie voor dagelijks gebruik.
Oh ja, ik ben 24.
Bovenstaande is slechts mijn mening. Feitelijk juist, geen speld tussen te krijgen en kloppend van begin tot eind, maar desondanks is het slechts een mening.
Ma, mama, moeder, mam, mams ... maar ik noem mijn moeder 'koperen keelgat'
. Een van mijn broers neemt de naam van mijn ouders en hangt daar het achtervoegsel -us (klinkt als uus) aan vast, wat tevens een grappig effect heeft. Het hangt er gewoon vanaf wie je HP is, en dewelke zijn relatie is met zijn/haar ouders.
Ontdek het kortverhaal Karabas, het jeugdboek Arendsjong, het kerst/winterverhaal Frede en de Kerstman, het paas/lenteverhaal Ebba, de eerste paashaas, het zomerverhaal Soraia, kind van de zee en het halloween/herfstverhaal Jacks Lantaarn via www.leenlefebre.be.
In mijn verhaal is het hoofdpersonage een meisje van 10. Op het moment dat de verteller vertelt schrijf ik: "haar moeder." Laat ik het meisje iets zeggen tegen haar moeder schrijf ik: "Ja mam, dat weet ik toch."
Moeder vind ik een te ouderwets woord voor een kind/puber. Mama zou eerder gezegd worden door een peuter/kleuter en ma is denk ik meer voor echte pubers.
www.angelinavankemenade.nl
Om oma's van beide kanten te onderscheiden wordt bij ons onderscheid gemaakt tussen mam en moe (we gaan naar pap en moe versus we gaan naar mam en pa).
Moe klinkt wel erg ouderwets...
<-- Ze willen er een smiley bij. Bij dezen.
Ik jureer bij de SF-schrijfwedstrijd Trek Sagae 2013.
'Ons Moei.'
thomaszijnstrip.com
Het kan natuurlijk dat een tiener om stoer over te komen net een afstandelijker term gebruikt tegen vrienden. Ik zou op die leeftijd tegen niet-familieleden over "mijn/ons moeder" gesproken hebben, terwijl ik nu bijna altijd "mijn mama" zeg. Moeke wordt hier ook wel gebruikt als aanspreking.
Ik had een schoolvriend die zijn ouders inderdaad met de voornaam aansprak, want "je noemt je broer toch ook niet broer". Zijn moeder was kinderpsychologe, dus er zal wel een theorie hebben achtergezeten.
All that we see or seem, is but a dream within a dream (E.A. Poe)
Op zoek naar proeflezers? Neem een kijkje bij De Leesproeverij.
Mijn broer noemt mijn moeder d'Oale Grieze
(de oude grijze)
Ik zeg gewoon mam/mama en pap/papa. En als ik over ze praat: Mijn moeder of mijn vader. Maar dat doe ik al heel mijn leven zo.
Mijn oma zei tegen mijn moeder toen mijn oudste zus geboren was dat ze haar nu maar bij haar naam moest noemen. Dat heeft mijn moeder nooit gedaan
Al doende creëert men
Don't waste your time, or time will wast you.
Mijn ouders hebben mijn grootouders ook nooit anders benoemd dan ma of pa in mijn bijzijn.
Bovenstaande is slechts mijn mening. Feitelijk juist, geen speld tussen te krijgen en kloppend van begin tot eind, maar desondanks is het slechts een mening.
Gek, nu ik dit zo lees, realiseer ik me dat ik er altijd omheen heb gedraaid. (Als klein kind niet) Geen idee waarom. Net als je schoonouders pa of ma te noemen. Is ook nooit gelukt. Bij de voornaam noemen is van de laatste tijd. Niet dat ik het een punt vind, maar je hebt maar één moeder en één vader. In dit geval zou ik ook voor mam en pap gaan.
Waar je ook bent, 'Ik zal je vinden'.
Bij een eventueel 'Vlaamse' uitgave zou dat dan wel nog veranderd worden naar 'mama' of 'ma', want 'mam' hoor je hier echt nooit.
Ik ben helemaal niet jaloers,
want ik verdrink mijn geld
terwijl jij erin verdrinkt.
Knap dat iedereen al precies weet wie dat meisje van twaalf is en hoe ze haar moeder noemt. ;-)
Wat voor meisje van twaalf is het? Waar is ze opgegroeid? Wat voor band heeft ze met haar moeder? Uit welk milieu komt ze? In welke tijd speelt het verhaal?
Dat heeft allemaal invloed op welke term je gebruikt. Kruip eens in je hoofdpersoon.... wat zou zij zeggen als ze haar moeder roept?
@Stefan: Het verhaal speelt zich af in deze tijd. Haar vader is gestorven aan een ongeluk, en het meisje heeft het hier moeilijk mee.
Bedankt voor de reacties!
Spring...
en laat op weg naar beneden je vleugels groeien.
- Ray Bradbury
Ik las je topictitel en ik was er laatst ook over aan het denken.
Wat mij heel leuk lijkt is om er een zware lading aan te geven. Nu weet ik niet de context van jouw verhaal en hoe de band is met haar moeder, maar uitgaande van een puberende dochter zou je kunnen denken aan: 'onze heks', 'de vrouw van mijn vader', 'sloerie', 'draak', 'mevrouw achternaam', etc.
Vooral als het om gedachten gaat is dat praktisch en maakt het een beeld.
Als het om dialogen gaat is het dan weer leuk om de dochter 'moeder' te laten zeggen en dat haar moeder zich er aan ergert dat haar dochter niet gewoon mam zegt zoals normale kinderen.
:-)
Maar leuk onderwerp.