Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Beeldspraak om emoties te uiten.

In mijn teksten vind je niet zo snel ‘haar gezicht riep rood aan en ze stampte met haar voeten’ ik heb de voorkeur aan: Haar gezicht vatte vlam, haar ogen een zee van vlammen en haar voeten veroorzaakten een aardbeving, ze liep weg. Wie doet dit nog meer? Het is niet zo dat ik de kleinste, onbenulligste emoties uitdruk in beeldspraak. Ik doe het enkel bij heftige emoties, waarbij normale woorden de waarde bagatelliseren. Dit is een voorbeeld, een fragment waarin de jongen het meisje ontrecht heeft aangedaan, is de beeldspraak “too much” en wordt het als storend gezien. En over de zinnen zonder persoonsvorm hebben we het later wel over. ‘Bellatrix, ik…’ ik zei niks meer. Ik was dood, verzwolgen door vlammen, verandert in as en ontsnapt met de wind. ‘W… wat…’ Haar stem brak in drie letters, was een scherf en sneed in mijn hart; die huilde rode wanhoop en bevlekte mijn ziel, vulde mijn leegte. ‘Het spijt me, écht… ik wist niet wat ik… Het spijt me.’ Onze zon ging onder en “zij” zou nooit meer lachen. Ik ademde diep in en zuurstof was mijn enige vriend; nooit meer laat ik haar los, ze zou eeuwig in mijn longen leven. Ik ademde uit en liet haar los. Een valse leugenaar, zonder woord. Ik

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Daarnaast moet je overwegen of een boek gevuld met beeldspraak wel lekker leest.
De boeken van Tahereh Mafi vrees me/breek me daar is erg veel beeldspraak in gebruikt en het zijn de beste boeken die ik ooit heb gelezen. Ja haat het of je houdt ervan, maar ik begrijp je doseren is erg belangrijk.

Lid sinds

12 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Die boeken ken ik dan weer niet. Zelf houd ik ook wel van beeldspraak hoor maar dan in gedichten. Ben een groot fan van de Romantiek en verslindt dichtbundels van Tennyson, Wordsworth, Byron, Shelley en Blake. Maar ja dat was dan weer een heel andere tijd waarin er nog op die manier werd geschreven.