Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijven, een langdurig proces.

Ik schrijf nu al een kleine 5 jaar aan mijn manuscript, heb nu 55.000 woorden en het is nog lange niet af. Na veelal verschillende stijlen te hebben uitgeprobeerd en mijn schrijfniveau te hebben opgekrikt over de jaren, ben ik maar weer eens bij het begin begonnen en heb ik mijzelf voorgenomen het ding van A tot Z tot in de perfectie te schrijven. Nu heb ik net een proloog toegevoegd en in die (in mijn ogen en voor mijn doen) "perfecte stijl" af, echter duurde het erg lang. Deze 2.100 verse woorden kostte me zo'n 30-40 uur en om jullie nog een idee te geven; ik doe soms wel drie uur over een alinea van 300 woorden, omdat ik zo kritisch ben over elke zin en deze 100x aanpas. Bij een manuscript van deze grootte is dit erg jammerlijk, want zo duurt het tientallen jaren voor het af is. Ik hoop nu dat ik mijn schrijfstijl, waar ik zo tevreden over ben, beter in de vingers krijg en dit slome tempo op die manier kan opvoeren. En mijn vraag aan jullie is: is dit herkenbaar en/of normaal?

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een voorbeeld: door een ondoordachte plot stond mijn held ineens voor het vuurpeloton. Maar hij mocht niet dood. Hoe red ik hem eruit? Er is geen hint in de situatie. Ik leg het verhaal weg. Ik lees het opnieuw. De tendens is dat de Belastingdienst de boel terroriseert door alles te belasten, zoals het sterven en prostitutie. Daar is de oplossing: degene die het commando heeft, is zo arm dat hij de belasting op de executie niet kan betalen. En mijn held is gered, en wel in de sfeer van de rest van het verhaal.
Wel een grappig voorbeeld ja, dat zijn ook knelpunten (leerpunten) zonder meer. Maar laat ik je eens een voorbeeld geven van één soort die ik vaak tegenkom. Mijn HP zijn gedachten gaan over iets wat hij tegenkomt, laten we zeggen een gesloopte lantaarnpaal. En als schrijver wil ik dat hij hierna over zijn beste vriend die hem verraden heeft nadenkt. Hoe maak ik die overgang vloeiend zonder van hak op de tak over te komen. Dat kan op zoveel manieren, maar in mijn ogen werkt het maar op zo weinig goede manieren en dat vereist dus veel puzzelen met woorden, een zin toevoegen, eentje weghalen etc. En ik ben weer drie uur verder.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Probeer eens wat minder kritisch te zijn. Je zegt het zelf, je vindt het erg jammerlijk als het echt tientallen jaren gaat duren, dus laat dat kritische varen en ga gewoon lekker schrijven. Schaven kan je later altijd nog doen, als het er eerst maar eens staat :nod:
Vind ik erg moeilijk om te doen, ik heb de neiging als ik minder kritisch ben, om erg slordig te gaan schrijven over verloop van tijd. Waarna ik bij het laatste hoofdstuk alleen de hoofdpunten er doorheen jas. Ik kan alleen plezier halen uit schrijven, door het op mijn aller best te doen. Anders voelt het net als iets overtypen voor mij, qua plezier. Een lastige eigenschap ik weet het, maar ik lijk er niet om heen te kunnen.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Die gesloopte lantaarnpaal kan hem toch aan zijn vriend doen denken, toen die op een nacht met een dronken kop op zijn motor een lataarnpaal ramde?

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Die gesloopte lantaarnpaal kan hem toch aan zijn vriend doen denken, toen die op een nacht met een dronken kop op zijn motor een lataarnpaal ramde?
Ja, dat kan zeker inderdaad, maar vaak moet ik dan de geschiedenis van een personage gaan scheppen puur om de gedachten-overgang soepel te laten lopen. Ik zie dat als een soort vals spelen en denk dat het ook misschien wel storend voor de lezer die hier doorheen prikt is. Hij zag de gesloopte lantaarnpaal. Het deed hem denken aan zijn beste vriend die ook een keer een lantaarnpaal kapot getrapt had. De vriend die hem verraden had. Zoiets krijg je dan.

Lid sinds

13 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mijn HP zijn gedachten gaan over iets wat hij tegenkomt, laten we zeggen een gesloopte lantaarnpaal. En als schrijver wil ik dat hij hierna over zijn beste vriend die hem verraden heeft nadenkt.
Schrijver wegleggen en naar je HP kijken. Hoeveel vriend is die vriend? Als het een vriend is breng je hem eerder in het verhaal ter sprake en wel in combinatie met lantaarnpalen. Bijvoorbeeld nonchalant leunend tegen, of nerveus wachtend onder het licht van, of gehaast zijn fiets losmakend van... of allemaal. Lantaarnpaal: welke eigenschappen heeft deze die de gedachten bij de HP op gang brengen?

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Schrijver wegleggen en naar je HP kijken. Hoeveel vriend is die vriend? Als het een vriend is breng je hem eerder in het verhaal ter sprake en wel in combinatie met lantaarnpalen. Bijvoorbeeld nonchalant leunend tegen, of nerveus wachtend onder het licht van, of gehaast zijn fiets losmakend van... of allemaal. Lantaarnpaal: welke eigenschappen heeft deze die de gedachten bij de HP op gang brengen?
Laten we zeggen een goede vriend. Dat lijkt mij wel een slimme aanpak ja, zo doe ik het volgens mij ook meestal als ik het zo terug beredeneer. Eigenlijk is het zoeken naar logische overeenkomsten tussen de twee, of ze desnoods ervoor (op een eerder moment in het boek) creëren. Is dat wat je bedoelt?

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Ik zie de overgang tussen tegen een lantaarnpaal leunen (of wachten) en een gesloopte lantaarnpaal niet. Het zal toch iets met dat gesloopte te maken moeten hebben.

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik beschouw schrijven niet meer echt als iets leuks omdat ik er enorme denkkracht bij moet verzetten, als het oplossen van moeilijke wiskundige formules. Maar als ik de moeilijkheden heb opgelost geeft me dit voldoening. Maar echt blij kan ik nooit zijn. Dit is een gevoel dat ik niet ken. Ik ben een zwart-wit denker. Ik heb OF volle motivatie voor iets en gooi me er ten volle in, of ik heb lage motivatie en haak snel af.
In een andere nogal populaire topic zag ik dit staan, precies hoe ik ook tegen schrijven aankijk. Dit zorgt ervoor dat het niet alleen erg lang duurt, maar zoals ik al eerder noemde, minder kritisch zijn niet echt een optie is.