Hoe je ervoor kan zorgen dat lezers een tekst beter kunnen begrijpen

En wat moet ik hier nu mee? Waarom schrijf je geen cursus? Ik zie hier namelijk geen vraag.

Een dialoog. 'Hoe was het vandaag op het strand?' vroeg hij aan Anna. 'Ik ga morgen weer.' Ze geeft niet direct antwoord op zijn vraag, toch is haar antwoord duidelijk. Vind je dat ze eerst had moeten zeggen dat het fijn was? Als je zo reageert, wordt het saai.

Afgezien dat ik het wat taalniveau niet met je eens ben is het allemaal zo logisch joh. En wat betreft het voorbeeld: het blijft niet stil, want ze zegt wat.

Ik begrijp wat bavarois zegt. (Schrijft) Het is heel duidelijk dat hij hiermee alles aanscherpt zodat het gestructureerder leest en hiermee de leeswijze van de lezer duidelijk stuurt in de richting die hij zelf wenst. Hij controleert hiermee ook de impact van de emoties van de lezer. Dit vergt een zeer gedegen kennis van zowel de lezer als de Nederlandse taal. Dit gecombineerd met het verhaal wat hij wil vertellen is voor de meeste van ons echter een te grote opgave om zelf in de praktijk toe te passen. Zijn ontleding van zinnen in een andere draad was een openbaring voor mij. Te vergeefs heb ik voor mijzelf dit trachten te weerleggen. Zijn topic hier is er een gevolg van. (Denk ik). Bavarois staat op een eenzame hoogte. Bobcat.

Voorbeeld 1: het gebruik van het voegwoord ''en''.

Hij sloot de deur van de woonkamer, keek even door het kijkgat, en vulde een glas water in de keuken.

Ze stond voor het paadje dat toegang bood tot het bos. De takken van de bomen wapperden in de wind. Ze bezorgden haar rillingen, de bladeren ritselden, een vogel dook op uit de bosjes.

Het "universele" voegwoord voor de "universele lezer": vaak wordt ieder voegwoord (soms: signaalwoord) eenvoudigweg door "en" vervangen, ook waar het niet op zijn plaats is. Omdat er een angst heerst voor zinnen langer dan 15 woorden, luidt het advies meestal: splitsen. In literatuur vind je gewoon het juiste woord en is het volgen geen probleem, ervan uitgaande dat je meer dan twee werkende hersencellen hebt.

Hij sloot de deur van de woonkamer, keek even door het kijkgat, daarna vulde hij een glas water in de keuken. Hij sloot de deur van de woonkamer, keek even door het kijkgat, waarna hij een glas water vulde in de keuken. Waarna en daarna geven nog meer informatie over de handeling dan de punt.

Ze stond voor het paadje dat toegang bood tot het bos. De takken van de bomen bewogen heftig in de wind. Ze bezorgden haar rillingen, want de bladeren ritselden. Daarna dook een vogel op uit de bosjes.

Allemaal korte, losse zinnen zijn over het algemeen veel moeilijker te volgen, [i]vooral voor mensen die moeite hebben met lezen

''Ze stond voor het paadje dat toegang bood tot het bos. De takken van de bomen wapperden in de wind. Bladeren ritselden. Uit de bosjes dook een vogel op. Rillingen joegen over haar lijf. (...) simpele (en misschien wat zwakke voorbeeldjes), maar de gedachte hierachter is: hoe meer je twee of drie verschillende zaken scherp van elkaar afbakent, hoe begrijpelijker het wordt voor de lezer.

Ze stond voor het paadje dat toegang bood tot het bos.

Maar blijkbaar hebben veel schrijvers (ook degenen die een boek hebben uitgebracht) dit niet door.

Maar hij staat vol met oriëntatieproblemen (en overigens ook met ritme-problemen). Hij kan dus beter.

Maar hij staat vol met oriëntatieproblemen (en overigens ook met ritme-problemen). Hij kan dus beter.

Ja, dat zal wel. Maar hij is niet geschreven als een thriller of zoiets, de oriëntatie is niet ter zake, de doelgroep was zeker niet B1/B2 niveau waar jij naartoe wilt. Het is jammer dat je de waarde van de zin er niet op een andere manier weet uit te halen (de associatie, het ritme, de kenning). Het laat ook duidelijk zien waarom ik niet zo happig ben op korte verhalen: ze geven me niet de ruimte om preciezer te zijn en tegelijkertijd het poëtische beeld vast te houden.

Ik zou zeggen: Ze stond op het paadje naar het bos. Want een paadje geeft altijd toegang tot iets, anders zou er geen paadje liggen.

Of, in je eigen woorden: zaken scherp afbakenen. In mijn woorden: doelgericht en nauwkeurig formuleren. Niet bij voorbaat je eigen voorbeelden als zwak en klein presenteren. Kom dan met goede voorbeelden - als je werkelijk een goede gedachte wilt delen.

Ik zou zeggen: Ze stond op het paadje naar het bos. Want een paadje geeft altijd toegang tot iets, anders zou er geen paadje liggen.

Dan heb je er niet veel van begrepen. Want een paadje kan ook toegang bieden tot een huis, tot een straat of tot een weiland. De zin klopt gewoon. Wat je nu doet is overanalyse, maar je snijdt jezelf daarmee in de vingers.

Of, in je eigen woorden: zaken scherp afbakenen. In mijn woorden: doelgericht en nauwkeurig formuleren. Niet bij voorbaat je eigen voorbeelden als zwak en klein presenteren. Kom dan met goede voorbeelden - als je werkelijk een goede gedachte wilt delen.

Wat deze opmerking dus ook overbodig maakt. Zelfs een beetje kolderiek.

Nou B1/B2 zou ik niet zo gauw in de mond nemen. Qua literaire niveau overtref ik je ver. Maar ook echt ver. Dat is voor mij al lang geen issue meer. De teksten van je pdf vind ik qua taalniveau niet slecht, maar het is voor mij kinderspel. Noem het arrogant, bluf, of wat dan ook, dat zal allemaal wel. Ik kan je tekst zin voor zin ontleden, tot in de fijnste details, het literaire niveau verhogen met een procent of 80, de emotionele slagkracht met 200 procent. Ik zou zelfs jouw stijl kunnen overnemen als ik dat wil. Voor mij zijn het radjes en schroefjes. Ik kijk door de tekst heen. Achter de woorden en zinnen steekt de machinerie.

Ik zou zeggen: Ze stond op het paadje naar het bos. Want een paadje geeft altijd toegang tot iets, anders zou er geen paadje liggen.

Dan heb je er niet veel van begrepen. Want een paadje kan ook toegang bieden tot een huis, tot een straat of tot een weiland. De zin klopt gewoon. Wat je nu doet is overanalyse, maar je snijdt jezelf daarmee in de vingers.

Of, in je eigen woorden: zaken scherp afbakenen. In mijn woorden: doelgericht en nauwkeurig formuleren. Niet bij voorbaat je eigen voorbeelden als zwak en klein presenteren. Kom dan met goede voorbeelden - als je werkelijk een goede gedachte wilt delen.

Wat deze opmerking dus ook overbodig maakt. Zelfs een beetje kolderiek.

Ik heb het uitstekend begrepen; je legt me mijn begrijpen zelfs in de mond - oftewel: spreekt me na. Ik schreef: een paadje geeft altijd toegang tot iets. Inderdaad. Dat kan ook naar een huis zijn - zoals je zegt - of iets anders. Juist daarom hoef je niet te schrijven dat het toegang geeft. Snap je? Geen overanalyse, maar weten wat je schrijft.

Nou B1/B2 zou ik niet zo gauw in de mond nemen. Qua literaire niveau overtref ik je ver. Maar ook echt ver. Dat is voor mij al lang geen issue meer. De teksten van je pdf vind ik qua taalniveau niet slecht, maar het is voor mij kinderspel. Noem het arrogant, bluf, of wat dan ook, dat zal allemaal wel. Ik kan je tekst zin voor zin ontleden, tot in de fijnste details, het literaire niveau verhogen met een procent of 80, de emotionele slagkracht met 200 procent. Ik zou zelfs jouw stijl kunnen overnemen als ik dat wil. Voor mij zijn het radjes en schroefjes. Ik kijk door de tekst heen. Achter de woorden en zinnen steekt de machinerie.

Nu overdrijf je toch echt. Niet doen. En wel doen: het citaat van Schlimazlnik in # 13 verwijderen.

Ik haal niets weg.

@ Bavarios: Voor iemand die dit allemaal durft te schrijven, en voor wie taal een gave is, moet het toch ook kinderspel zijn om 500 woorden uit dat manuscript zo tot in perfectie te herschrijven dat hij het op Proeflezen durft te plaatsen? Je blijft herhalen hoe veel tijd dat manuscript kost, maar 500 woorden? Of het verhaal in 50 woorden, wat momenteel loopt. Ik ben benieuwd naar dat literaire niveau, want de inhoud van wat je post c.q. taalgebruik c.q. verwoording is soms beneden alle peil. En dat vind ik gezien jouw intelligentie erg jammer. Je hebt zo'n helder inzicht, maar het komt er soms zo beroerd uit snap je?

En nog even on-topic: ik zie afbakening als werktuig van verduidelijking vooral als stijl- en doelgroepgebonden. Doelgericht kan je in vele vormen gieten, afhankelijk van de handeling of verstopte boodschap van het moment. Wat voor de één overanalyse is, is voor de ander doelgericht denken en formuleren, persoonlijk alweer, waar niemand zich mee in de vingers kan snijden, tenzij degene op een planeet woont waar geen uitgevers zijn. En dan nog kan je schrijven op een pleerol, maar goed.

Ik haal niets weg.

Je begrijpt dat Dries nu weer een hoop moeite moet doen om, als verantwoordelijke voor dit forum, de schending van het auteursrecht door een gebruiker weer recht te trekken? Ik laat het er echt niet bij zitten.