Invoegen van dagboekfragmenten.
In mijn boek wil ik gebruik maken van een aantal (delen van) fictieve dagboekfragmenten die ruim honderd jaar oud zijn. De fragmenten zijn geschreven door verschillende personen. Ze vormen een rode draad door het verhaal.
De teksten in deze fragmenten geven aan het einde van het boek de hoofdpersonen inzicht in gebeurtenissen uit het verleden die hen in de huidige tijd achtervolgen. Ze bieden uiteindelijk ook een oplossing voor hun problemen.
Ik ben een tijdje aan het stoeien geweest met de manier waarop ik deze delen in het boek verwerken kan, en al veel geplakt en geknipt.
Op dit moment zijn deze dagboekdelen als losse hoofdstukjes tussen de tekst gevoegd. Dit werkt m.i. wel, ook omdat de lezer soms een paralel kan trekken tussen datgene wat er in het verleden is gebeurd en zaken die op hetzelfde moment de hoofdpersonen raken. Bovendien kies ik bewust voor de strategie bij de lezers verwachtingen te wekken via die dagboekfragmenten.
Echter de personages uit het boek vinden deze fragmenten pas na ongeveer 2/3 van het verhaal. De dagboekdelen op dat cruciale moment in zijn geheel er tussen voegen werd teveel een-boek-in-een-boek.
Er doemen bij mij nu een aantal vragen op.
1.Lezers zullen -net als mijn hoofdpersonen- aan het einde van het boek moeten gaan terughalen wat er precies in die dagboekdelen werd verteld. Is dat lastig voor een lezer? Kan hij kleine aanwijzingen blijven onthouden? Leest hij niet-complete oude teksten wel, of wordt dat vervelend?
2. Haal ik de spanning uit het verhaal als ik lezers wel op het goede been zet, maar hoofdpersonen niet? Of wordt dat te verwarrend?
3. De dagboekfragmenten zijn geschreven in de t.t. de rest van het verhaal in de v.t. Kan dat?
4. De teksten in de dagboekfragmenten zijn oud, soms bewust oubollig of kinderlijk. Dat moet duidelijk zijn. Omdat ik niet 'historisch' wil zijn, ga ik ze niet in oud-nederlands oid schrijven en gebruik hetzelfde lettertype als de rest van de tekst. Ik heb ze (om het voor mezelf overzichtelijk te houden) schuin getypt, en merk nu dat dit het verhaal wel ten goede komt, juist door het duidelijke onderscheid. Maar wordt het boek daarmee niet te veel beschouwend? te rommelig en te onrustig?
Ik heb weinig romans gevonden waarin men deze tactiek toepast. Wel enige waarin men bladvullende foto's van dagboekfragmenten heeft gebruikt, maar dat zie ik dus niet zitten.
Hoe zouden jullie dit oplossen?
Punt 2, ja, als je de lezer
Lid sinds
18 jaar 9 maandenRol
Citaat: Lezers zullen -net
Lid sinds
16 jaar 4 maandenRol
De lezer krijgt subtiele
Lid sinds
15 jaar 5 maandenRol