In ander genre schrijven als oefening?

Schrijven is meer dan een verhaal vertellen. Als je wilt leren schrijven is het en heel goede oefening om een onderwerp te kiezen waar je geen interesse in hebt. Als vanzelf wordt je dan meer bepaald bij het schrijven en wordt je fantasie geprikkeld. Als het enige doel van je schrijven is om een verhaal zo goed mogelijk te beschrijven zijn er andere oefeningen wellicht beter. Een heel leerzame manier voor mij is het geven van commentaar op andermans werk.

Dit advies kom je inderdaad af en toe tegen. En er zal ook wel iets in zitten. Waarschijnlijk verbreedt het je blik. Misschien is het, als je goed Engels wilt leren, ook wel nuttig om Frans en latijn te studeren. Het verbreedt je blik en je zult gaan zien hoe latijn en Frans de Engelse taal beïnvloed hebben. Zo is overal wel wat voor te zeggen. Mij lijkt het nogal een omweg, als je al weet voor welke genres je wel of juist niet belangstelling hebt. Als je goed Engels wilt leren, kun je volgens mij het beste zo veel mogelijk tijd besteden aan het bestuderen van de Engelse taal. Op dezelfde manier denk ik dat je, bij het leren schrijven, het beste zo veel mogelijk tijd kunt besteden aan de genres waar je interesse voor hebt.

Te doen is het zeker. SF is een heel breed terrein en als je denkt aan ruimteschepen, aliens en dat soort dingen, dan is dat maar een heel klein stuk ervan. SF is vooral altijd een gebied geweest waarbij men nadenkt over hoe het nu zich gaat ontwikkelen. Dat kan technisch, maar net zo goed sociaal, ecologisch of maatschappij-kritisch zijn. Als ik jou was zou ik niet meteen allerlei boeken gaan lezen die je misschien helemaal niet leuk vindt. Ga eerst eens googelen naar de verschillende soorten SF. Schrijvers als Ray Bradbury, Isaac Asimov, Arthur Clarke en anderen. Ik heb niet de nieuwste schrijvers paraat, omdat ik de laatste jaren vrijwel alleen nog Fantasy lees, (en dat is iets heel anders,) maar dit zijn klassiekers. Misschien vindt je er iets bij wat je wel leuk, of tenminste werkbaar vindt. Succes! Goh, drie antwoorden op hetzelfde moment!

Als je het geen leuk genre vindt (wat ik denk omdat je zegt "dan moet ik me eerst eens door een aantal SF romans worstelen") en nooit bijv. SF wil gaan schrijven zie ik de meerwaarde daar niet van in. Toch begrijp ik denk ik wel waarom jouw docente je dat aanraadt, want als je het wél kunt schrijven kun je meer onderwerpen behandelen en anders komt het je inspiratie en stijl (denk ik) zeker ten goede. Als je besluit het te doen zou ik - als ik jou was - eerst wel een aantal SF-boeken lezen om de regels van het genre te leren kennen, maar het hoeft niet. Als je dit niet doet krijg je misschien een heel andere, verfrissende interpretatie van het genre. Kans dat je het dan wél leuk gaat vinden, maar het lijkt me onwaarschijnlijk. Ik denk dat je gewoon moet doen wat jou het beste lijkt en uit je bericht maak ik op dat je je liever bij je "eigen" genre houd. Wellicht kun je het beste de cursus gebruiken om beter in dat genre te worden, dan dat je je ineens op een ander genre richt. Als je doet wat je docente je aanraadt, dan krijg je misschien dat je wél twee genres kunt schrijven, maar dat je ze allebei niet écht goed beheerst. Wat heb je daar nu aan?!

Schrijven is meer dan een verhaal vertellen. Als je wilt leren schrijven is het en heel goede oefening om een onderwerp te kiezen waar je geen interesse in hebt. Als vanzelf wordt je dan meer bepaald bij het schrijven en wordt je fantasie geprikkeld. Als het enige doel van je schrijven is om een verhaal zo goed mogelijk te beschrijven zijn er andere oefeningen wellicht beter. Een heel leerzame manier voor mij is het geven van commentaar op andermans werk.

Ook een leerzaam moment: wordt je....Ik geef even commentaar op jouw commentaar. Opdat je er van leert.

Ah, José, dat vergat ik nog even. Van je eigen fouten leer je het meest. :D

Het lijkt mij nogal lastig om je in te leven in een genre waar je niets mee hebt en dan toch een geloofwaardig verhaal met levendige personages te schrijven. Ik kan me voorstellen dat het wel goed is voor je schrijftechniek. Het zou voor mij denk ik niet echt werken. Ik zou me liever zoveel mogelijk bezig houden met wat ik echt wil schrijven.

ik hoorde laatst iemand bij P&W zeggen dat het zinvoller is om je sterke kanten te verbeteren dan je zwakke kanten net zo sterk te maken als je sterke kanten nu zijn. Dat levert meer op. Ik zou denken dat dat ook voor schrijven geldt. En dan in de zin van interesse, voorkeuren en scholing. Ik begrijp de meerwaarde van de opdracht niet. Eerder zou ik denken aan oefenen vanuit eigen ervaringen.

ik hoorde laatst iemand bij P&W zeggen dat het zinvoller is om je sterke kanten te verbeteren dan je zwakke kanten net zo sterk te maken als je sterke kanten nu zijn. Dat levert meer op.

Dat heb ik ook ergens gelezen.

Het lijkt me nogal lastig om de motivatie vast te houden. Ik geloof dat ik zou afhaken bij een cursus waarin ik ineens in een heel ander genre dat me niet ligt moet gaan schrijven. Als het nu een genre is dat enigszins lijkt op jouw genre, kan ik me er nog iets bij voorstellen, maar dan als je al aardig wat in je eigen genre geschreven hebt.

@ Jose60, Je zou haar kunnen vragen waarom ze je zo'n opdracht geeft. (Misschien probeert ze je zo te prikkelen omdat ze wat in je ziet, maar dat is ook alleen maar een veronderstelling van mijn kant)

Ik zou het ook niet doen. Ik kan geen gedichten schrijven, dus zie ik het nut er niet van in om het tegen beter weten in toch te doen. Een genre schrijven dat je ligt, werkt ook veel plezieriger.

Ah, José, dat vergat ik nog even. Van je eigen fouten leer je het meest. :D

:D btw: jullie kennen elkaar waarschijnlijk al wat langer, maar dit zou ik dus nog niet hebben durven zeggen. Alleen als iemand specifiek naar spellingfouten vraagt.

zo, wat een verschillende adviezen allemaal. Moet er eens even rustig over nadenken en misschien toch eerst eens wat SF gaan lezen. Wie weet, vind ik het straks ineens helemaal geweldig.

Ah, José, dat vergat ik nog even. Van je eigen fouten leer je het meest. :D

:D btw: jullie kennen elkaar waarschijnlijk al wat langer, maar dit zou ik dus nog niet hebben durven zeggen. Alleen als iemand specifiek naar spellingfouten vraagt.

Ik geloof niet dat er veel onder ons zijn die elkaar kennen. We hebben een ezel in ons midden die nogal een potje kan breken. En dat doet ze dan ook gretig. :D Wat ik nog wel even kwijt wil: Een oefening in een ander genre maken is heel wat anders dan een ander genre te gaan schrijven. Als je dat genre eerst gaat bestuderen is het effect weg, lijkt me. Overigens heb ik nooit een ander genre geschreven, maar wel recentelijk in een cursus oefeningen gedaan met het schrijven van alleen maar beginregels en slotregels. Dat is best heel leerzaam. *Even de d's en t's controleren. Ja, druk maar op verzenden*

Een oefening in een ander genre lijkt mij erg nuttig. Misschien heeft de docent bewust SF aangeraden om de verbeelding extra aan te spreken of te verbreden? Misschien sla ik de plank helemaal mis met deze vergelijking, maar het lijkt een beetje op debattraining, waar je ook stellingen moet verdedigen waar je faliekant tegen bent. Juist omdat het niet goed 'voelt' moet je creatief omgaan met je verdediging en hier leer je het meest van.

ok, ik neig overstag te gaan en inderdaad aan te nemen dat het goed is om als oefening te gaan proberen, maar...ik heb nog nooit SF gelezen en gekeken nauwelijks. Die keren dat ik keek, was het ná 5 minuten over. Op een of andere manier kan ik me nergens in verplaatsen of vereenzelvigen met iets of iemand bij SF. Ben te weinig creatief, ben ik bang. Dan zal ik toch zeker wel eerst eens iets moeten gaan lezen, alvorens ik zo'n oefening zou kunnen maken? Tegen de tijd dat ik klaar ben met deze oefening, zal ik het plaatsen bij proeflezen. Dan kunnen jullie eens flink lachen, vrees ik ;)

We hebben een ezel in ons midden die nogal een potje kan breken. En dat doet ze dan ook gretig. :D

Alleen in porseleinkasten die ze kent.... :p ...gedraagt deze ezel zich als een olifant. Maar even over de oefening: het is toch niet zo gek dat je gevraagd wordt bij verschillende genres stil te staan? Het zal je waarschijnlijk op een andere manier ook naar je eigen voorkeuren en tekortkomingen laten kijken. Ik vergelijk het even met de schilderkunst. Als je voorkeur abstract werken is, zul je toch ook geschoold moeten zijn in het realistisch weergeven van dingen.

Op het eerste zicht lijkt het te veel van het goede maar eigenlijk gaat het er om dat je denkpistes worden aangescherpt. Als je een ander genre schrijft, ga je min of meer de oude denkpistes moeten verlaten of er van moeten afwijken. In dat opzicht, moet het wel een verrijking zijn in schrijven. Ik heb me jarenlang vastgeklampt aan één genre. Dan ineens zag ik het als een persoonlijke uitdaging om andere genrewegen te bewandelen. Mijn ervaring is dat het mijn denken 'scherpt'. SF is wel een zware opdracht vind ik. Ik vraag me af of het wel nodig is om SF boeken te lezen om je wat dan ook eigen te maken : vakjargon? Waarom niet je eigen SF taal ontwikkelen? Misschien kom je wel heel origineel uit de hoek, wie weet? Niemand zegt dat je de gangbare en meest bekende en/of gelezen SF dient te schrijven. Je kan bv inspiratie vinden in plaatselijke legendes, vertelsels... ik zeg maar wat. Wens je veel inspiratie toe!

Dat laatste idee lijkt me toch lastig. SF staat niet voor niets voor science fiction, dus voor een genre waarin (toekomstige) wetenschap en/of techniek op de een of andere manier een rol speelt. Als je een verhaal baseert op een legende en daar je eigen invulling aan geeft, wordt het toch eerder fantasy dan SF. lijkt me zo. Ik heb zelf een vijftal jaren geleden de cursus Creatief Schrijven van het LOI gevolgd en daar zaten ook zeer diverse opdrachten bij. Met SF en vooral fantasy had ik geen probleem, want dat las ik altijd al veel. Ik kreeg het (dacht ik) pas moeilijk toen ik een verhaaltje voor jonge kinderen (zo van een jaar of 6) moest schrijven. Maar toen ik begon, viel het enorm mee en kreeg ik er al doende aardigheid in. Misschien komt het daardoor wel dat ik eerst alleen maar fantasy schreef, maar nu bezig ben met een jeugdverhaal voor 11-12-jarigen waar geen spat fantasy in zit. Mijn advies is dus gewoon doen! Ik kan me wel voorstellen dat je kiest voor een kort verhaal van minder dan 2000 woorden. Dat is in korte tijd goed te doen. Als je een erge hekel hebt aan al dat technisch gedoe met tijdmachines en robots (zegt mij ook weinig of niets), stel je dan bijvoorbeeld voor hoe je over duizend jaar in Nederland leeft, als misschien alleen de Zuidlimburgse heuvels nog als een groepje kleine eilanden boven het water uitsteken. Dat is ook SF!

ok, ik ben gemotiveerd en al een beetje geïnspireerd geraakt door jullie :thumbsup: En Hay, jouw tip kan ik zeker wel iets mee. ( denk ik :) ) :thumbsup:

Laat tzt maar eens horen wat het geworden is. ;)

Zal ik zeker doen. Kan alleen niet inschatten hoe lang het zal duren voordat ik de juiste inspiratie krijg.

Ik denk dat je het schrijven in een ander genre een beetje kunt vergelijken met het lezen van een ander genre. Ik ben een 'derde persoon'-lezer en krijg al bij de vierde zin van het eerste hoofdstuk van een 'ik'- boek de kriebels. Het heeft, volgens mij, geen enkele zin de frustratie op te zoeken. Frustratie staat creativiteit en talent in de weg. Het zou misschien wel leuk zijn om Arjan Robben eens te laten ervaren wat de schoonheid van het keepersvak is, maar ik denk dat het Nederlands Elftal dan binnen een week Zuid Afrika verlaat en Robben misschien het voetbal. (Eén egotripper minder in Oranje, dus misschien 'heb' ieder nadeel inderdaad z'n voordeel.)

Zal ik zeker doen. Kan alleen niet inschatten hoe lang het zal duren voordat ik de juiste inspiratie krijg.

Veel succes bij het schrijven. Ik hoop dat het een beetje lukt en ben eigenlijk wel benieuwd om te horen of het je nieuwe inzichten oplevert omtrent het schrijven en of je hier wat aan hebt in je eigen werk.

Ik zou het ook niet doen. Ik kan geen gedichten schrijven, dus zie ik het nut er niet van in om het tegen beter weten in toch te doen. Een genre schrijven dat je ligt, werkt ook veel plezieriger.

Precies. Ik schrijf voor de lol en zou niet weten waar ik de motivatie vandaan zou moeten halen om een verhaal te gaan schrijven wat mij zelf niet eens aanspreekt. Buiten dat ben ik het eens met de theorie hierboven, dat je beter kan proberen om je sterke kanten te verbeteren dan dat je je mindere kanten gaat proberen op te halen.

Ook mij lijkt dit een nuttige oefening en dan hoef je echt niet aan de harde sf (met technische verhandelingen en achtervolgingen door space). Ook SF is bijvoorbeeld het klassieke 'einde van de wereld'-verhaal. Stel je voor hoe Nederland er over 50 jaar uitziet als olie en gas op zijn en we niet tijdig nieuwe energievormen hebben ontdekt. Een prachtig SF-voorbeeld is de klassieker van John Wyndham, The day of the Triffids. Afgelopen kerst nog op de BBC geweest: op een dag is er sprake van zonneactiviteit en wordt bijna de hele mensheid blind. En of dat nog niet genoeg is blijken bepaalde vleesetende planten die zijn ontwikkeld vanwege de olieachtige substantie die ze leveren ook nog eens mensen te eten. Of bedenk hoe onze wereld er uit zou zien als Einstein er niet was geweest. Of als niemand ooit had ontdekt wat je met olie zou kunnen doen. SF vraagt dat je 'out of the box' denkt en dat kun je heel goed doen zonder SF-boeken te lezen. Dit even ter inspiratie uiteraard!