de fantasie?

In Wikipedia staat over Roald Dahl: "Zijn schrijfstijl was bijzonder: de verhalen voor volwassenen zijn vaak bizar en die voor kinderen grappig, vreemd, onvoorspelbaar, griezelig en af en toe een beetje sadistisch". Dat is inderdaad de sfeer die de boeken van Dahl zo uniek maakt.

En dat het eigenlijk nergens over gaat.

Mathilda.. helemaal geweldig! Dat boek doe ik nooit weg! Ik heb hem ook in het engels gelezen.

Ik denk dat in de kinderboeken de typetjes wel meespelen en ook de bizarre situaties. En volgens mij zijn de volwassenen ook vaak typetjes (neem juffrouw Bulstronk, dat beeld vergeet je als kind nooit meer ;) ). In de volwassenenverhalen zijn het vaak ook de bizarre situaties die me aantrekken. En misschien stiekeme of juist venijnige dingen? De man die een vrouw door een schilder laat schilderen die erg goed is, naar het schijnt omdat hij zijn modellen eerst naakt schildert en daarna pas de kleren eroverheen. Welke zieke geest komt dan op het idee om met een mesje het schilderij laagje voor laagje van zijn verf te ontdoen? ;). Of de lamsbout, het bewijsmateriaal van een moord die door het gehele team van politieagenten wordt verorberd? Ik ben een groot bewonderaar van Roald Dahl :).

Ik denk dat het ook te maken heeft met types. Volgens mij werkt het hetzelfde als bij Harry Potter, namelijk dat er een vaderfiguur en/of een moederfiguur inzit, een held en een anti-held, etc, etc. Het is eigenlijk een groot rollenspel. Ook komen er situaties in voor die je kan terugkoppelen naar het echte leven. Verder kan het ook zo zijn dat de fantasie die erin verwerkt zit, kinderen leert te relativeren, doordat het zo overdreven wordt.

hij is een van de weinige schrijvers die van iets ongeloofwaardigs, iets geloofwaardigs kan maken. volgens mij is dat zijn kracht.

graag gedaan!

Dat zeggen ze toch van Kafka ook? Dat je bij bijvoorbeeld 'De gedaantewisseling' niet hele tijd hebt dat je je dood ergert aan het feit dat het over iets gaat wat niet kan? (Hmm, een rare zin.)

Volgens mij komt het omdat Roald Dahl zich niets aantrekt van wat normaal is, van wat wel of niet kan. Hij schrijft wat hij wil schrijven, niet gehinderd door bepaalde maatschappelijke normen én 'schrijfregels'.

Wat ook belangrijk is, is dat hij geen rekening houdt met tere zieltjes. Het kan niet gruwelijk genoeg zijn, ook in de kinderverhalen. Heerlijk.

Ga je nu zelf een Roald Dahlverhaal schrijven, Mara? Je maakt me wel nieuwsgierig. Het begin van Harry Potter vond ik ook wel wat Roald Dahlachtig, juist door die typische pleegouders van hem (niet echt geloofwaardig als je een kind onder de trap laat wonen, maar als het goed gebracht wordt, is het om van te smullen ;) ).

Wat Ajstinad zich afvraagt, vraag ik me ook af, Mara; wil je ook zo'n boek schrijven?

succes Mara!

Leuk! Ik ben heel benieuwd wat je ervan gaat brouwen.

Misschien kun je dan ook eens iets lezen van Edgar Allen Poe, Mara. Ik geloof dat ze dat genre 'suspense'' noemen. Het is heel eng, want daar gebeuren ook van die dingen die eigenlijk niet kunnen, en die je zelf ook niet zou bedenken, maar zoals hij het schrijft, ga je heel gemakkelijk mee met het verzinsel. (Ik houd trouwens niet van suspense, maar het is wel heel knap om het te kunnen schrijven - denk ik).

Van Edgar kon ik niet slapen toenik nog jong was. Doodeng! Ik vraag me af of ik het nu met andere ogen zou lezen. Toch eens proberen. (v)-echtgenoot heeft de hele serie.

Roald Dahl is absoluut een van de grootste kinderboekenschrijvers van de vorige eeuw. Zijn boeken zijn boeiend en spannend en fantasierijk. Het belangrijkste kenmerk van Dahl is voor mij dat hij horror en griezel op zo'n manier weet te brengen dat het verteerbaar wordt: met humor. Ik houd totaal niet van horrorverhalen. En dat is vooral omdat ze zo humorloos en serieus zijn. Dahl kan de meest afschuwelijke, zwarte dingen vertellen zonder dat je er een naar gevoel aan over houdt. Zelf zat ik met een wat specifiekere vraag over deze schrijver. Zijn vertelstructuur is heel eigenzinnig. Hij doet dingen die in de gangbare literatuur helemaal niet mogen. Wat vinden jullie bijvoorbeeld van De Griezels? Qua structuur een raar verhaal. Het is rond, omdat alles op zijn plaats valt, maar de structuur is verre van rond. Zo komt het grote conflict tussen Meneer Griezel en de aapjes pas op het allerlaatst aan bod. De apen van het onderstebovencircus worden pas geintroduceerd in de tweede helft van het boek. Eerst krijgen we een lange introductie van meneer en mevrouw Griezel die elkaar op alle mogelijke manieren dwars zitten. En net als je denkt dat dit de lijn van het verhaal wordt zegt Dahl doodleuk: Genoeg over die twee. We kunnen niet blijven kijken naar de walgelijke dingen die deze twee walgelijke mensen met elkaar uitspoken. Dan pas begint het eigenlijke verhaal: Meneer Griezel wil vogels vangen voor zijn pastei. De apen die hem al lang zat zijn bedenken een plan om een einde te maken aan de vreselijke eetgewoontes van meneer Griezel. De verteltraditie zegt echter dat je al in het eerste hoofdstuk de basis van je plot moet leggen. Belangrijke karakters introduceren en de contouren van het conflict schetsen. Dahl brengt in de conflictlijn ook nooit diepere lagen aan, lijkt het wel. Zo laat hij geen conflict ontstaan tussen Sofie en de GVR, als ik me goed herinner (iets wat je vaak ziet gebeuren, dat de twee helden ook nog eens met elkaar over weg moeten leren gaan vb: Rattatouille Minoes ...) Het is vaak een simpele scheiding tussen de goeden en de kwaden. Plannetjes zijn slim zoniet gewiekst, maar verlopen altijd vloeiend en vlekkeloos. Toch is Dahl een heel krachtig verteller. Dat zit hem denk ik vooral in zijn originele fantasie en zijn humorvolle schrijfstijl. Hij heeft geen ingewikkelde plots nodig om het geheel tot een spannend verhaal te smeden. Ben benieuwd naar jullie idee hierover. Groet, Micha

Ik denk dat de korte verhalen, de kinderboeken en de autobiografische boeken (Boy, Solo, Kookboek) van Roald Dahl allemaal stijltechnisch heel anders in elkaar zitten. Je zou deze vraag dus eigenlijk drie keer moeten beantwoorden.

Wat betreft de lange inleiding in zijn kinderboeken: ik denk dat dertig jaar geleden, toen hij die boeken schreef, dit soort regels niet zo scherp lagen als nu. Het zijn echte vertellingen, daarin hoefde je niet zo snel kennis te nemen met het conflict. Bovendien schrijft hij als een alwetende verteller, over Sjakie, over de Griezels, over ieorg idur. Tegenwoordig zie je dat niet meer in kinderboeken. Van mij zou het niet geaccepteerd worden... :angry:

Waarom eigenlijk niet? De boeken van Roald Dahl zijn twintig tot dertig jaar oud, maar nog steeds actueel. Waarom zou men dat van jou niet accepteren?

Handige naam :') Hopen dat mensen niet in de war gaan raken nu... Dries, kun je er anders Micha Meinderts van maken voor de zekerheid?

Ik vind niet alle boeken van hem geweldig.. Sjakie b.v. wel...die keek ik vroeger op t.v. Ik vind die wel mooi...maar Mathilda b.v. weer niet... Maar andere ook met die twee heksen ofzo..ja in 1 woord geweldig... Hoewel ik die eigenlijk alleen op t.v. heb gezien....Maar goed...het komt uiteindelijk vanuit het verhaal... En ik vind hem eerlijk gezegd ook heel fantasie vol...en ik denk dat, dat het nu net leuk vind... Fantasie waar je eigenlijk niet bij nadenkt..EN wat geen streven is... als ik b.v. kijk nu naar Hannah montana..goed dat is een serie MAAR wel een hit...omdat, vooral meiden zich ermee kunnen verbinden...bij de verhalen van Ronald dahl is dat niet...en ik vind dat HEEL leuk... Lekker anders, Misschien een stomme vraag maar leeft hij nog???