Dichtregels

ik zie dat je je bericht niet meer kan bewerken helaas. ik zit ook met de komma's moet er achter iedere regel een komma (of punt als dat gewenst is) of eindig je met niets. kan je ook af en toe komma en af en toe niets? sorry... ik hoop dat het duidelijk is

Als het een persoonlijk gedicht is dan bepaal jij toch wat je erin doet? Regels zijn er alleen maar om in voorkomende gevallen vanaf te wijken, de mooiste dingen zijn ontstaan doordat mensen sch**t hadden aan de regels. Je hebt trouwens kans dat als je een ruwe versie van je gedicht hebt laten proeflezen hier het na, een flink aantal herschrijvingen, opeens wel aan de regels voldoet. Je zou o proeflezen eens moeten zien wat voor gedaanteveranderingen sommige dingen hebben ondergaan... En als je voor je plezier dicht, gewoon doen wat je leuk vindt, het is jouw hobby, jij bepaalt. Het kan wel zijn dat je extra voldoening haalt uit het succes iets binnen de rgeels geschreven te hebben.

ik zie dat je je bericht niet meer kan bewerken helaas.

Je startbericht bewerk je met de link vlak boven het bericht. De reacties van jezelf bewerk je met de link in het bericht zelf.

Ik ben het eens met rutgerwolf. Er zijn geen regels. Vaak vind ik gedichten die op rijm zijn gemaakt zelfs heel geforceerd eruit zien, alsof mensen meer bezig zijn met de juiste rijmwoorden te vinden, dan dat ze met de boodschap bezig zijn.

I Agree, regels zijn voor neurotische mensen die hun gedachten zelf niet kunnen ordenen

Waarom zijn er ook al weer regels? Oh ja, om structuur te geven en om ons te helpen ook neer te zetten wat je bedoelt of de tekst te onthouden. Er is lightverse en er zijn vastgelegde dichtvormen. Jij kiest ergens voor. Een gedicht is verdichte taal, het is geen in stukken gehakt proza. Dichten is vooral rimte, metrum en klank. Rijm, binnenrijm, beginrijm zijn middelen om je tekst over te brengen en te versterken. Regels waarover je als lezer struikelt worden niet goed gehoord. Als je voor een vormdicht kiest houd je dan aan de regels van die vorm, dat verwacht de lezer. Rijmverzen die overkomen als gemaakt zijn niet goed gemaakt. Kijk eens naar teksten van Lennaert Nijgh, de beste liedjes zijn toch meestal rondelen, ballades, sonnetten, juist door de structuur en de accenten op de juiste plaats. Niet omdat de regels zijn, maar omdat dat werkt. De regels zijn net als in het verkeer handig. Writejerre: vooral afblijven dus. Leestekens zet je als je vindt dat ze nodig zijn.

Dank voor je compliment WJ!

Ik ben het met Marja eens. Als mensen zich met dichten aan geen enkele regel houden, krijg je al snel in stukken gehakte proza, en dat is echt geen gedicht! Dichten is meer dan alleen maar stukjes laten rijmen, er is ook bijv. metrum en ritme. De regels aan je laars lappen is prima, maar het werkt eigenlijk alleen maar goed als je de regels eerst kent. Zelfs modernisten als W.C. Williams (bijv. This is just to say) en Eliot (the Wasteland) zijn zich op z'n minst bewust van regels. Ik vind helemaal niet dat iemand die voor zijn plezier dicht zich ook aan die regels moet houden. Als het gaat om je eigen uitlaatklep, moet je lekker doen wat je wilt. Ik word er alleen zo moe van dat mensen bij dichten altijd maar zeggen dat er geen regels zijn, of dat je die lekker moet negeren. Die regels zijn er namelijk wel, en ze zijn er om een reden. Net zoals proza is dichten een kunstvorm die alleen maar beter kan worden als je je je houdt aan bepaalde aannames. Er vanaf wijken en toch iets goeds produceren is mijns insziens aan slechts enkele groten voorbehouden.

Dank voor je compliment WJ!

Ikzelf vind dat taal absoluut niet gebonden hoeft te zijn aan regels. Kunst is net BUITEN die regels durven breken en je durven wagen op een onbewandeld pad! Lien, jouw gedichten kunnen mooi zijn, maar je gevoel is moeilijker om in rijm of regels te gieten dan om vrijelijk te zeggen wat je denkt. Regels zijn er om te veranderen, niet om ze eeuwig op te volgen! Als we dat deden, spraaken weij noch altijdt zoo. Niet de bedoeling dus. Je kiest ervoor, maar mij kan het slechts met moeite bekoren!

Een gedicht is als een stuk muziek. In beide moet het ritme kloppen!

een dichtregel is als de snaar van een viool?

een dichtregel is als de snaar van een viool?

:D Ja Saab, zoals die vibreert, zo moet een dichtregel ook vibreren.

Er zijn heel veel soorten muziek en muziekinstrumenten. Zo zie ik gedichten ook. Als je een sonnet wilt schrijven, ja, dan moet je je aan regels houden. Als je een gedicht wilt schrijven dat puur op gevoel is gebaseerd gooi je alles eruit wat je voelt en denkt. Het ligt er maar aan voor wat soort gedicht je kiest. Ik ben voor regelloos.

Mmm Tja, dan kan het, denk ik, geen gedicht meer heten.

Dank Je Pluisebol, ik vermoed dat in mijn gedichten bijgevolg geen gevoel zit? Want ik noem het gedicht, dus is het een contradictio in terminis, gevoel niet in regels krijgen en gevoel uit regels is geen gedicht...

O? Ook niet als het heel mooi is?

I like my no boundaries area ;) Een gedicht is voor mij een vorm van taal waar gevoel centraal staat Kijk naar guido gezelle...

Guido Gezelle, over vorm, regels, ritme en verdichting gesproken.

O? Ook niet als het heel mooi is?

Nee Tja, het kan mooi zijn, o ja! Maar dan heet het waarschijnlijk anders. Een vierkwartsmaat is geen wals.

WriterJerre, ik zeg niet dat er geen gevoel in jouw schrijfsel zal zitten. Je mag het alleen geen gedicht noemen.

Ik denk dat mijn "Schrijfsel", zoals jij het noemt, meer mensen zal bekoren omwille van zijn gevoel dan een rijmpje van niets dat volgens de regels van de kunst is geschreven! Am I Right ( Sorry, Amerikaanse invloed) Ik noem mijn "Schrijfsel" wel Gedicht, want dat is wat het is! Ik denk dat je een totaal bekrompen visie op gedichten hebt, een gedicht is niet enkel afgesproken regels, dat is een subtiele, spontane opwelling van taal, van gevoelige taal. Sorry, hiermee heb je me echt tegen

Writer Jerre: kijk eens echt naar het werk van GG.

Dan dansen we samen de twist, WJ. Het punt is dat ik zowel slecht ben in dansen als in dichten. Rokkenrollen gaat nog wel. Natuurlijk zijn er dichtvormen met regels. Maar toch ook gedichten zonder regels? Mooie poëtische, subtiele woorden zonder regels hebben voor mij net zo veel bekoring. Of lekker kort en krachtig. Een gedicht zonder regels kan toch ook waarde hebben? Zoiets als: bloed, zweet en tranen; eindeloze autobanen. Ik maar er maar een grapje van. Neem me niet kwalijk.

Neem me niet kwalijk als ik je tegen de haren heb ingestreken, WriterJerre. Het woord 'schrijfsel' heb ik gebruikt bij gebrek aan een ander woord. En ik heb niet gezegd dat er geen gevoel ik kan zitten.

Mijn niet geordende neurotische gedachten vragen zich af hoe jij met een voorbeeld als Guido Gezelle komt aanzetten. Over rijmen, vormen en ritme gesproken ...

Efraa, ik denk dat je hier een prachtig topic gestart hebt. Er wordt hier volop gediscussieerd over de vraag wanneer iets een gedicht is, volgens mij een fundamentele discussie die net zo zinloos (en leuk!) is als de discussie wat literatuur is en of de mens een vrije wil heeft. Hoe leuk die discussie ook is, het was volgens mij niet de vraag de Efraa stelde...

Bad Example, ga een betere zoeken!

WJ, met je opmerking aan het begin gooi je wel de knuppel in het hoenderhok. Als ik WJ's gedichtjes/schrijfsels lees, zie ik kunstige raadselachtige stukjes die andere mensen, als ze zo'n situatie met een pen zouden uitbeelden, meestal verwoorden met een wollig verhaal en een veel grotere lap tekst. Die WJ-manier van dichten/schrijven boeit me wel.

Efraa: er is al vaker over gediscusieerd. In de schrijfbibliotheekserie zitten een paar aardige boeken over dichten en kijk eens in Jaap Bakkers handboek, of van Ivo de wijs en Drs.P. Voor de hulp: kijk of wat jij uit het gedicht haalt ook is wat de schrijfster bedoelt. Lees het hardop. Loopt het lekker, hapert het nergens, is het duidelijk wat bij elkaar hoort, doet het wat de schrijfster wilde, is het meer dan in stukken gehakte zinnen en nogmaals brengt het over wat je wilt verwoorden, wat kan beter/ bondiger, met meer gevoel, minder opgelegd, niet cliche, kan de lezer zelf ook nog iets invullen of is alle gevoel voor hem/haar voorgekauwd, raakt het werk je, klopt de beeldspraak?

Aan wie is # 27 gericht?