Koffie gaan zetten. :D Of als het later op de dag is een flesje opentrekken. :D Om daarna iets heel anders te gaan doen. Ik heb dat nu minder vaak gelukkig, blijkbaar leer je ermee omgaan. Misschien kan je wat info voor je verhaal gaan vergaren en je zo toch nuttig voelen over wat je doet.

Gewoon doorschrijven, dat niveau komt tijdens het herschrijven wel weer.

Gewoon doorschrijven, dat niveau komt tijdens het herschrijven wel weer.

Maar dan moet je echt heel veel herschrijven. Meestal schrap ik gewoon het hele verhaal. Kleine fragmenten gebruik ik er dan nog wel van, maar veel blijft er dan van de originele tekst niet over. Meestal schrijf ik dan gewoon niet. Ik vind het onbegonnen werk. Zeker als ik weet dat ik er toch niet tevreden over ben en het daarna toch weer wis. Het helpt bij mij ook om informatie te zoeken of nieuwe ideen uitwerken (niet in verhaalvorm, maar puntsgewijs)

Bij mij is het zo dat als de kwaliteit minder is, ik te lang bezig ben met schrijven, of omdat ik bijvoorbeeld te moe ben. Mijn handschrift word dan zo slecht dat ik het niet meer kan lezen. Als je begint met schrijven en het lukt niet dan zou ik gewoon doorschrijven tot het wel lukt, maar als je al een hele tijd aan het schrijven ben en de kwaliteit wordt minder, dan zou ik of een tijd* niet schrijven of iets ontspannends doen en dan later weer de draad oppaken. * de tijd waarop je niet/wel schrijft mag je uiteraard zelf invullen. Ieder heeft zijn/haar eigen tempo.

Ik ga meestal door in de hoop dat het al schrijvende beter wordt. Wanneer ik een dag later lees wat ik geschreven heb, valt het vaak reuze mee. Herschrijven moet ik bijna altijd, ik zal niet de enige zijn. Al is het alleen maar om alle punten en komma's op de juiste plek te zetten. Daar kom ik tijdens het schrijven niet aan toe, zeker niet wanneer ik vol inspiratie zit.

andere dingen schrijven of iets lezen (schrijfboeken)

De ene dag lukt het allemaal beter dan de andere dag. Dus steeds opnieuw proberen. Je kunt niet iedere dag een topprestatie leveren.

Dat vind ik heel wijs gezegd, Pluisebol :!:

:D

De ene dag lukt het allemaal beter dan de andere dag. Dus steeds opnieuw proberen. Je kunt niet iedere dag een topprestatie leveren.

Dat herken ik, en je hebt verhalen die nog niet klaar zijn voor topniveau, ze moeten (of ik zelf ) nog rijpen. :D Over een jaar ofzo ben ik er klaar voor en dan komt het zoals het komen moet, of deugt het toch niet en wordt het een heel nieuw verhaal of helemaal geen verhaal en zoek ik weer een andere richting. Ik probeer afstand te scheppen, zodat ik geen uitgeperste niveaus krijg ;)

Gewoon doorschrijven, dat niveau komt tijdens het herschrijven wel weer.

Maar dan moet je echt heel veel herschrijven. Meestal schrap ik gewoon het hele verhaal. Kleine fragmenten gebruik ik er dan nog wel van, maar veel blijft er dan van de originele tekst niet over. Meestal schrijf ik dan gewoon niet. Ik vind het onbegonnen werk. Zeker als ik weet dat ik er toch niet tevreden over ben en het daarna toch weer wis. Het helpt bij mij ook om informatie te zoeken of nieuwe ideen uitwerken (niet in verhaalvorm, maar puntsgewijs)

Misschien ligt mijn "lage" niveau dan niet zo heel laag, want ik vind het wel meevallen...

Ik probeer ook gewoon door te zetten. Meestal ga ik dan in een andere modus schrijven. De grove lijnen uitzetten, fragmenten opzetten. Het skelet bouwen. Ik laat het 'mooie schrijven' dus even achterwege. Vaak komt het al doende toch nog goed. En soms stop ik er gewoon mee omdat ik niet genoeg zin heb om te gaan 'vechten.'

Even break-state (wandelen, thee zetten, snacken etc) en dan gewoon weer verder. Als het heel erg is, ga ik iets schrijfgerelateerds doen zoals andermans werk lezen. Ik ben lid van kritiekgroep en op constructieve manier naar andermans sterke en zwakke punten kijken is heel verhelderend. Trouwens, op eerste versies probeer ik niet zo kritisch te zijn, dat scheelt al. Eerst het verhaal neerzetten, dan opleuken. Da's het idee, maar toegegeven: als wat er op het scherm verschijnt echt heel treurig is, stop ik er voor die dag mee. Soms ben ik gewoon niet te redden ;)

Gewoon herlezen wat je al hebt (of een deel daarvan). Dan kom je vanzelf wel weer in de stemming. En ja, met de eerste versie moet je eigenlijk trots zijn op iedere zin. Herschrijven komt wel.

Herkenbaar. Ik ben ook lang niet altijd tevreden en twijfel over wat ik geschreven heb. Nu werk ik zo aan mijn verhaal: Ik schrijf 's avonds, als de kinderen op bed liggen, een stuk. Dat print ik uit, en lees het voor het slapen gaan nog een keer door. De volgende ochtend lees ik het nog een keer door, de hele dag heb ik dan tijd om het in me op te nemen, mijn gedachten erover te laten gaan. Ben ik tevreden, schrijf ik de volgende avond verder, ben ik niet tevreden en heb ik leuke ideeën opgedaan dan verbeter ik de scène waar ik de vorige dag mee begonnen was. Werk van anderen lezen werkt voor mij ook heel goed. Soms zet één zin in een verhaal me op een heel ander spoor in mijn eigen verhaal, niet dat ik het zelfde zinnetje gebruik, maar dan zie ik ineens wat er mist in mijn verhaal. Of de hoofdstukindeling in een boek, waarom begint een boek zoals het begint? Wat kan ik daarmee voor mijn verhaal? Niet dat ik het kopiëer, maar gewoon als ideeën opdoen. Zo wordt lezen ook werken, en niet eens zo vervelend haha.

Ja, dat doe ik ook, dat inspireert me dan weer, en dan krijg ik ook echt weeer zin enzo. Meestal als ik een nieuw idee(tje) heb dan kan ik er ook weer tegen aan omdat ik daar dan weer vol van ben zegmaar :D Lekker is dat altijd. Ik Heb btw heel vaak dat de dag ervoor voor mijn gevoel super ging, en de dag erna echt not ging, gewoon niet, dan baal ik ook en als ik dan één zin weer mooi heb gemaakt of ik heb er toch nog een mooie zin in staan, dan voel ik me alweer wat beterder. Ingewikkel wel, maar ja.