Misschien een vreemde vraag. Ik heb inmiddels al aardig wat hoofdstukken geschreven. Maar ik voel mijn erg onzeker over mijn verhaal. Er worden mensen vermoord. En sommigen stuken zijn best luguber. Ik bouw bewust de personen rustig uit. En geef ze allemaal een persoonlijkheid mee. Om zo de emotie bij de lezer op te roepen. Maar nu ben ik op een punt gekomen. Dat ik het zeker moet weten dat mijn personages leven. Dat je een verhaal als een soort achtbaan moet schrijven. Daar ben ik mijn eigen van bewust. Maar als de gene die het leest. Nu denkt dat ik een beetje ziek in mijn hoofd ben.(Niet dat het zo is.:) ) En ik bedoel mensen in mijn directe omgeving. Want er zijn zat enge boeken geschreven. En nog meer akeliger films gemaakt. Heeft iemand hier ook last van? Dit is wel de eerste keer dat ik met een soort van boek bezig ben.