Hoi Marlies,

Leuk onderwerp!
Ik moet bekennen dat ik nooit heb meegedaan aan schrijfwedstrijden e.d. en ik vind het erg knap dat er zo veel mensen zijn die dat wel doen! Goed, hoor!
Mijn 1e succesje was het vinden van een uitgever die mij een contract aanbood voor mijn manuscript.

Toch vind ik de manier waarop jullie het doen heel slim. Eerst meedoen aan veel schrijfwedstrijden zodat je flink wat ervaring opdoet en mogelijk kritiek krijgt waar je van kunt leren.
Ik voel me soms net alsof ik helemaal vanuit het niets ineens opduik straks. Jij hebt tenminste wanneer het straks bij jou zover is al een hele achtergrond in het schrijven.

Maar bedankt. Ben uiteraard ook wel blij met het succesje!!

Eigenlijk beschouw ik mijn schrijfcursus als mijn eerste succes.
Het feit dat ik de cursus met plezier voltooide en de docent erg lovend was, betekende voor mij de eerste stap richting wat moois.

En Kim,
Er is niets zo schitterend als vanuit het niets opduiken.
Dat maakt de prestatie des te spectaculair.
Misschien ben jij wel een rups die van de ene op de andere dag ontpopt waarna er een oogstrelende vlinder tevoorschijn komt. Gewoon, pats boem!

Mijn eerste succesje is het verhaal van me dat in het jeugdblad Taptoe (bestaat dat eigenlijk nog)? verscheen toen ik tien was.

Wat een leuke sfeer heeft dit forum! Dat valt onmiddellijk op als je hier voor de eerste keer komt.

Ik ben 19 jaar en mijn eerste succesje was toen ik in 2005 werd genomineerd voor de BNG Jonge Schrijversprijs. Voor die wedstrijd had ik mijn eerste korte verhaal geschreven en daarna had ik de smaak te pakken.
Daarna heb ik, met succes, aan verschillende andere wedstrijden deelgenomen. Ook met poezie, hoewel ik zelf altijd dacht dat dat niet mijn genre was...

Tja, mijn eerste succesje op schrijfgebied. Dat waren toch wel de verhalen van de verhalenwedstrijd van Droomrijk (Efteling), die samen met de verhalen van andere auteurs in een boek zouden worden geplaatst en uitgegeven. Dat was een vervolgverhaal. Hoewel er geen royalties uit zouden voortvloeien, zouden dan toch de auteursnamen erbij worden geplaatst. Plus dat ik een groot sprookjesliefhebber (en dus Eftelingliefhebber) ben, was dat toch wel iets waar ik apetrots op had kunnen zijn. Had, want het hele project is afgeblazen door protesten de milieubeweging. Dus eigenlijk geen succesje. Verder heb ik nog wel eens wat schrijfwedstrijden gewonnen, maar dat was nooit zo'n mooie droom als het Droomrijk. Pas in april dit jaar is de aanzet gegeven tot het uitgeven van een eigen boek. Dat beschouw ik dan maar als mijn eerste echte succesje.

Welkom Tuttifrutti.

Leuk om te lezen, die eerste succesjes.
Ik heb zelf nog geen succesje gehad. Maar ja, ik heb nog maar aan vier heuse schrijfwedstrijden meegedaan in totaal.

Maar ik vond het voor mezelf een succesje toen ik afgelopen maand eindelijk mijn eerste manuscript helemaal uitgeschreven had. Nu nog het redigeren.

Een van mijn opstellen op de lagere school (Titel: Het Schilderij van Mevrouw van Gent) is ooit tot toneelstuk bewerkt.
Het was een griezelverhaal. Helaas zat ik op zo'n school waar je aan het eind van het schooljaar je schriften niet mee naar huis kreeg, omdat ze het liever toevoegden aan het jaarlijks ingeplande budget voor Oud Papier. Het verhaal is dus verloren gegaan... :cry:

:lol: :lol: :lol: :lol:

Voor de term "jaarlijks ingeplande budget voor Oud Papier" krijg je van mij de publieksprijs! :D

Mijn eerste succesje was een prijs van 250 euro die ik kreeg toen ik derde werd in een monoloog-wedstrijd van de Gerard Vermeerschprijs.

Men noemde het een mooie literaire bijdrage. Was dat even schrikken. De schrijfgroep waar ik toen in zat had mij geadviseerd het gedrocht maar meteen in de prullenbak te storten omdat er niets fatsoenlijks van te maken was. Dus eigenlijk was het grootste succes dat ik ter plekke leerde op mijn eigen kwaliteiten te vertrouwen.

Ahum... :oops:
Mijn eerste succesje was een (geen-idee-meer-waarover)-verhaaltje in de Tina. Ik was daarop geabonneerd en voorin het blad stonden ingezonden brieven/verhaaltjes en zowaar éénmaal iets van mij *trots* :D
Mijn tweede succesje was (jaaaren later) een schriftje vol voorleesverhaaltjes voor mijn eigen kinderen. Voor het slapen gaan las ik hieruit voor, helemaal op maat en smaak gebracht voor hen persoonlijk :wink:
Ze vielen daarna altijd heeeeerlijk in slaap.. (of zou het nou zo slaapverwekkend zijn geweest?).
Daarna, jaaaren later dus weer, gaan schrijven (en insturen) voor grote mensen en nu dus jubelend dat ik een contractje op zak heb. Of het daarna nou geweldig verkoopt of niet, voor mij is het nu al een succes :lol:

Mijn allereerste succes(je) was dus dat ik eindelijk de moed had verzameld om één van mijn verhalen in te sturen voor de wedstrijd van Sijthoff en de shortlist haalde :shock:

Oh, de Tina, jah .... mijn favoriete blad. Ik was daar bijna redactrice geweest in mijn jonge jaren.
Twee jaar geleden kreeg ik de kolder in mijn kop, nadat ik op een vlooienmarkt een stapel oude Tina's opdook. Ik wilde meteen de eerste jaargangen bij elkaar. Een paar maanden later kon ik dat via de Marktplaats ingebonden in Utrecht kopen en nog steeds blader ik daar met veel genoegen in. Eerlijk gezegd moet ik ook zeggen dat mijn uit te komen boek (zelfs de cover) een hoog Tina-gehalte heeft, behalve dan dat het geen strip is. Wel is het natuurlijk aangepast aan deze tijd (en hopelijk eigentijds genoeg!-gezien de research en reacties wel, maar de echte proef moet nog komen). Eigenlijk is dat ook nog onbewust ontstaan, terwijl ik de cover maakte dacht ik: 'verhip, dat lijkt wel een omslag van een Tina). Overigens heb ik ook nog manuscript liggen voor een jongensboek. Voor jongensdingen heb ik een goed voorbeeld aan mijn zoon en zijn vriendjes. Juist sinds ik een kind heb, inspireren kinderen mij....

Circa 1990 werkte ik als correspondente voor een krant. In die tijd heb ik naast kleine stukjes ook enkele "grote" interviews mogen doen. Een ervan was met de hovenier van een psychiatrisch ziekenhuis en een met een 16 jarig geadopteerd meisje, die met haar Nederlandse ouders haar biologische ouders ging zoeken. Op beide artikelen heb ik hele dierbare reacties gehad.

Maar mijn eerste succesje was een krantje voor een "de Klos", een clubje waar ik lid van was als 14 jarige(??). Op de typemachine, geleend van een priester, het krantje in elkaar geknutseld. Voor de koppen knipte ik de letters uit de krant(!). Zelfs toen was ik al bezig met plakken en knippen en dat is nooit veranderd.

groet carla

Mijn eerste succesje was de volkomen onverwachte plaatsing van een verhaal dat ik ter keuring had opgestuurd aan het tijdschrift SF Terra (het verhaal heette De Vredesbrenger) in 1992.

SF Terra bestaat nog steeds (zie sfterra.nl) en onlangs werd mijn verhaal De bron van het noodlot in nr. 197 geplaatst.

Mijn tweede eerste succesje kwam toen ik meedeed aan de wedstrijd Maak je eigen boek (demagie.nl) en won! Dit was in 2005, toen ik net weer begonnen was met schrijven, na 10 jaar er nauwelijks wat aan gedaan te hebben. Hoofdprijs was uitgifte van het boek + 50 exemplaren voor de winnaars. Dit was overigens het boek De legende van de Zwarte Wolven (zie ook de website ;)).

Groeten,

Martijn

Mijn eerste succesje is alweer een aantal jaartjes geleden. Ik had een prijs gewonnen bij Write Now! Ik had het (eerlijk waar) niet verwacht toen ik opeens naar voren werd geroepen om mijn prijs op te halen :)
Ik heb daarna nog twee keer meegedaan, maar helaas mijn 'succesje' nooit meer ge"evenaard.

Jaren geleden heb ik eens meegedaan aan een schrijfwedstrijd in de Margriet. De beste 100 kregen een vulpen en een boek van Maeve Binchy.

Ik geloof dat er ook een ontmoeting met de schrijfster in zat voor de beste 100, maar door onverwachte omstandigheden kon die ontmoeting niet doorgaan. Als alternatief werd het boek dat je kreeg door haar gesigneerd.

Het winnende verhaal werd in de Margriet gepubliseerd en won 1000 gulden.

Opeens zat er bij de post een pakketje; een gesigneerd boek en een vulpen. Later las ik dat er wel 550 inzendingen waren geweest! Maar of ik nu nummer 2 of nummer 100 op de lijst was, dat zal ik nooit weten.

Je zat in ieder geval bij de beste twintig procent en dat is een succes!!

Op de basisschool heb ik eens de eerste prijs gewonnen (een boek) met een schrijfwedstrijd. Ieder jaar met kinderboekenweek waren er wedstrijden, ieder jaar iets verschillends. Dat jaar was het dus een verhaal schrijven en ik won.
Het jaar daarop won ik de tweede prijs met een gedichtje.

Verder heb ik eens met een gedicht over mijn lievelingskat in het blaadje van Kids for Animals gestaan en won ik er een pakket met spulletjes mee. Niet echt spectaculair, maar ik vond het heel erg leuk toen.

Later heb ik meegedaan met een gedichtenwedstrijd voor kinderen/jongeren, waarbij de winnaars in een boekje zouden worden gepubliceerd. Mijn gedicht kwam er ook in te staan :D

Ik heb een tijdje artikelen voor de schoolkrant geschreven (nou ja, de krant was op sterven na dood en na twee of drie keer wilde de school er geen geld meer aan uitgeven... :( ). Ik had ook een uitgebreid artikel geschreven over een bekende kunstenaar en een lerares CKV (Culturele Kunstzinnige Vorming) vertelde me toen ze me in de gang tegenkwam, dat haar klassen het artikel verplicht hadden moeten lezen voor haar vak :lol:
Geen prijs, maar ik vond het toch wel erg leuk en was stiekem wel een beetje trots :P

Ik heb geen succesje :cry:

Of het moet een gedicht in de schoolkrant zijn...

Pfffffffff, ik vind jullie allemaal onwijs succesvol hoor!

Mijn eerste succesje was ik net 15 en had ik een boek naar de uitgever gestuurd en bericht terug gehad dat ze hem niet uitgaven maar ik in de toekomst wellicht een schrijver of journalist zou kunnen worden en ook een aantal tips. Wat ik ook leuk vond is dat er 2 jaar geleden bij een korte schrijverscursus werd gezegd dat ze van mij in de toekomst wel iets verwachten in gedrukte vorm.
Hoe oud ik nu ben? Bijna 21 en ben te kritisch naar mezelf toe want vanaf me 15e begin ik steeds opnieuw met nieuwe verhalen. Ik maak niks af! Ik ben hier net nieuw en hoop hier veel nieuwe dingen te leren.

Groetjes Kaatje

Ik herken dat wel Kaatje, ik maakte ook nooit iets af, tot een paar jaar geleden. Werd ik ook doodmoe van!
Wat je zou kunnen doen, is steeds nieuwe losse scènes schrijven, die wel dezelfde (of een paar dezelfde) personages hebben.
Maakt niet uit wat ze doen, zelfs al is de ene scène in 1669 en de andere in 2006. Zo maak je in feite nog steeds niks "af", maar leer je wel je personages kennen, welke je goed liggen en welke niet.
En misschien zie je uiteindelijk verbanden tussen sommige scènes: een paar die bijv. wel heel goed bij elkaar passen. Dan kun je van daaruit misschien een echt af verhaal schrijven.

Welkom hier, ik ben 21 :)
Ben ook al ongeveer vanaf mijn 15e bezig, soms periodes dat ik weinig schreef, maar tot nu toe niets afgemaakt. Maar nu ben ik echt een serieuze poging aan het wagen, en ga nu dan ook beter te werk.

@ Draaikever: een gedicht in de schoolkrant kan voor jou persoonlijk toch een succes zijn :)

@Onwetendheid

Ja, zo moet ik het dan maar zien hè? :)

JEEEEEEEEEEEEEEEEEEE, heb ik toch een succesje!

Ik heb ook een persoonlijk succesje; de shortlist halen van Doe Maar Dicht Maar en in de bundel komen! Dat was erg leuk om te zien, mensen vonden het ook erg gaaf die het hoorden.

Verder niet veel leuks hoor, een keer in de bundel die elk jaar op de middelbare werd uitgegeven. Maar daar kwam iedereen in die de moeite had genomen om iets in te sturen :wink:

Telt het winnen van toegangskaarten voor de dierentuin voor het schrijven van een limerick ook mee? :)

Ik schreef wel eens wat tijdens de les nederlands op school. Toen mijn leraar nederlands mij daar dus een keer op betrapte kreeg ik als strafwerk het verhaal afmaken (minimaal 5 A4 tjes). Vervolgens was hij hier zo vol lof over dat hij het (met mij toestemming) gebruikt heeft als lesmateriaal en oefenstof voor het eindexamen. Helaas weet ik niet (meer) wat er met het orgineel is gebeurt (ik heb het wel teruggekregen).
Voelt toch best als een succesje omdat zo'n 100 mensen het gelezen hebben.

dat is zeker een succesje!! Leuk strafwerk ook wel.

Ik moest ook wel 5 pagina's volkladderen maar dan van steeds dezelfde zin. PPPfffff.