Het overzicht

Hoi Jaike, Welkom hier. Mij lijkt dat je dit op een goede manier doet. Telkens even afstand nemen van je werk en kijken hoe het eruitziet. Ik doe het zelf ook zo: schrijven, de volgende dag dat stuk lezen, de onvolkomenheden zien, herschrijven, de volgende dag hetzelfde riedeltje. Zo brei je langzaam aan je werk. Heel goed om jezelf met Rembrandt te vergelijken. Beter dan met Anton Heyboer :D . Die deed alleen een stapje terug om te kijken waar die zou beginnen met smijten.

Maar niemand smeet met zoveel gevoel voor richting 8) . Ik doe het anders. Ik schrijf de eerste versie. Die laat ik een paar maanden tot een jaar liggen. Ondertussen werk ik aan iets anders, opnieuw een eerste versie, herschrijven van een ander werk, etc. Dan geef ik mezelf een schop onder mijn jeweetwel en ga ik opnieuw door het werk. Nu herschrijf ik tot het klaar is. Dat is te zeggen, de eerste boeken heb ik na dat jaar meteen weggegooid. Voortschrijdend inzicht, zullen we maar zeggen ;) .

Twee tips die ieder een andere kant opwijzen :? Even helemaal afstand nemen is ook niet gek, je gaat zelf toch ongemerkt verder terwijl het schrijfsel blijft liggen. Ik merk ook dat ik erg veel wegstreep als ik er weer naar kijk. Zo van: welke woorden zijn absoluut noodzakelijk om weer te geven wat ik wil. Leuk trouwens, dat puzzelen met taal :) Ik ben in de herfstvakantie een paar dagen alleen in een huisje op de Veluwe geweest. Daar heb ik drie dagen hard kunnen werken en het resultaat was toch nog maar 45 A4tjes. maar wel 45 waar ik een goed gevoel bij had. Eigenlijk zou ik een maand lang in dat huisje moeten zitten ;) Bedankt marriejeanne en Ceridwen voor jullie reacties. Jaike.

Hoi, Ik ben dan geen 'echte' schrijver net als de vorigen, maar ik doe het tegenwoordig ook zo. Eerst een of twee dagen schrijven, laten liggen en misschien een week, of langer, later weer opnieuw lezen om de lijn op te pakken en als ik nog tijd heb weer verder schrijven. veel succes.

herlezen, herlezen en nog eens herlezen. Schrijven is herlezen en schrappen. En als je denkt dat je eindelijk klaar bent met je verhaal en je laat het door proeflezers beoordelen, dan komen zij ook weer "rare dingen" tegen.

Dank je wel, jaqueline en Rosali voor jullie reacties. Het is eigenlijk een boeiend proces, schrijven, afstand nemen, herlezen en schrappen. Maar ook wikken en wegen wanneer een woord niet dat weergeeft wat jij wilt, wanneer een zin niet lekker loopt, wanneer een passage niet dat laat zien wat jij zou willen. Heeft ook veel met gevoel te maken vind ik. Een probleem is om tijd te vinden, en dan nog eens om ongestoord en niet afgeleid te kunnen werken. Misschien moet ik mijn leven beteren :) en ik merk dat het verlangen verder te gaan groot is. Jaike.

Ik probeer mezelf de tijd gunnen. Soms ligt iets wel maanden stil (ook wel eens een jaar) en dan krijg je ineens weer de spirit en verander je de structuur of zet schijnwerpers op te schemerige maar wel cruciale scene's. Of je gooit een personage eruit. Het is zoals koken: fast food brengt je nergens. Het is een bijzondere manier van slow cooking: je blijft maar roeren en zet 't eens in de oven of ijskast en zo ga je maar door. Ik denk dat geen haast hebben (veel makkelijker gezegd dan gedaan) een van de voorwaarden is voor het schrijven van een roman.

Ik schrijf alles eerst gewoon met pen en papier op en daarna werk ik dat uit op de pc. Dan herschrijf ik het ook weer. En zo gaat dat in fases door. Tot het af is.

Mara, jij bent dus een schrijver in de letterlijke betekenis? Wat een werk, zeg. Knap dat je alles uit kunt schrijven. Staat het papier dan niet vol met zinnetjes die je erbij zet? En doorgestreepte stukjes? Dat had ik al die ene week op vakantie toen ik letterlijk schreef en was blij dat ik het in de computer kon zetten (is nog steeds niet allemaal gebeurd, maar ja, komt nog, eerst deel 1 afmaken).

Ik schrijf de eerste versie van een kort verhaal of een hele roman helemaal uit met de hand (:crybaby: gisteren is mijn vulpen gevallen en nu haakt ie). Iedere dag soms tien minuten, soms een uur. Ik lees niks terug, (onleesbaar :D). Maar ik leer wel mijn karakters kennen, ontdek wie ze zijn en wat ze eigenlijk van me willen, ook ontstaan er al schrijvende subplotjes. Hoewel ik van te voren wel een globale hoofdstuk-outline maak. Voortdurend krabbel ik er zinnetjes tussen, inderdaad Aart, maar ik houd best wel veel ruimte rondom en ik heb ook veel doorhalingen en V1 V 2 V3 enz. Nu verheug ik me erop om binnenkort weer aan het begin en het echte schrijven te beginnen, turend op mijn woorden en dan ja, herlezen en herlezen, schaven en schrappen en in de la schuiven. :unibrow: Groet, Marjet

Ja, ik denk dat slow-cooking voor mij wel de beste methode is. En inderdaad, het is schrijven en schrappen. Maar wel mooi wanneer je opeens een woord vindt wat net dat zegt wat je bedoelt, of een zin los kunt trekken zodat hij loopt zoals je dat bedoelt. Eigenkijk is schrijven toch wel erg leuk :) Dank voor al jullie reacties. Jaike.

Eigenkijk :) Wat een mooie vertieping, of was dat bewust?

Ik ben een eeuwige herschrijver. Schrijven is voor mij work in progress. Waarschijnlijk een beetje té. Want die finish verschuift steeds weer. Daar staat tegenover dat ik dolblij ben met elke verrassende zin, elke raak woord, elke goede scene en elke elegante vergelijking. Schrijven is zeker eigenkijk! ;) En erg leuk. :) Al is het ook een hel. Welkom Jaike en veel succes! :) Ariadne

Hahaha, een hel zou ik het niet direkt willen noemen, maar ach ach, soms lig ik 's nacht uren wakker en dan heb ik de meest prachtige zinnen in mijn hoofd :) of fantastische onderwerpen voor alweer een nieuw boek :) Maar bij het opstaan 's morgens is dat alles weggeveegd met het zand van het bekende mannetje :( Nu heb ik een iPack naast mijn bed :) Jaike.

En helpt dat, Jaike?

Het helpt mijn man in elk geval, hij wordt nu niet meer wakker :)